Islamonweb

ഇബ്‍ലീസിന്‍റെ കെണിയില്‍ കുടുങ്ങി ആദം നബി عليه السلام യും ഹവ്വാഅ് ബീവി رضي الله عنهاയും വിലക്കപ്പെട്ട കനി കഴിച്ചപ്പോള്‍ അല്ലാഹു മൂവരോടും  ഭൂമിയിലേക്കിറങ്ങാന്‍ കല്‍പിച്ചതാണല്ലോ കഴിഞ്ഞ പേജില്‍ പറഞ്ഞിരുന്നത്.

ആദിപിതാവിനെയും സഹധര്‍മിണിയെയും ഭൂമിയിലേക്കയക്കുന്ന സമയത്ത്, അവര്‍ മുഖേന മനുഷ്യ മക്കള്‍ക്കെല്ലാവര്‍ക്കും വേണ്ടി അല്ലാഹു നല്‍കിയ മറ്റൊരു അറിയിപ്പാണിനി പറയുന്നത്.

നന്മയും തിന്മയും, ഗുണവും ദോഷവും, സുഖവും ദുഃഖവും കലര്‍ന്ന ഒരു ജീവിതമാണ് നിങ്ങള്‍ക്കവിടെ നേരിടേണ്ടിവരിക. നിങ്ങളുടെ നന്മക്കും ഗുണത്തിനും ആവശ്യമായ മാര്‍ഗദര്‍ശനങ്ങള്‍ ഞാന്‍ നല്‍കിക്കൊണ്ടിരിക്കും. പ്രവാചകന്‍മാര്‍, വേദഗ്രന്ഥങ്ങള്‍, സന്ദേശങ്ങള്‍, ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ തുയങ്ങിയവയിലൂടെ നിങ്ങള്‍ക്കാവശ്യമായ ഉപദേശനിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ എന്‍റെ പക്കല്‍ നിന്ന് ലഭിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. ആ മാര്‍ഗദര്‍ശനങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ച് അതനുസരിച്ച് നിങ്ങളവിടെ ജീവിക്കുന്നപക്ഷം, ഇഹത്തിലോ പരത്തിലോ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒട്ടും ഭയപ്പെടേണ്ടി വരികയില്ല. കഴിഞ്ഞതിനെക്കുറിച്ച് വ്യസനിക്കേണ്ടിയും വരില്ല. ആ മാര്‍ഗദര്‍ശനങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കാതെ നിരാകരിക്കുകയും നിഷേധിക്കുകയുമാണെങ്കിലോ, ശാശ്വതമായ നരകശിക്ഷയായിരിക്കും ഫലം. ഇതൊക്കെയാണ് ഈ അറിയിപ്പിന്‍റെ ചുരുക്കം.

അല്ലാഹുവിന്‍റെ ഉപദേശങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് പരലോകത്തെക്കുറിച്ച് ഭയപ്പെടുകയോ, ഐഹിക സുഖങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെടുന്നതിനെക്കുറിച്ച് സങ്കടപ്പെടുകയോ വേണ്ടതില്ലെന്ന് ഈ വാക്യം പഠിപ്പിക്കുന്നു

قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (38)

നാം പറഞ്ഞു: നിങ്ങളെല്ലാവരും സ്വര്‍ഗത്തില്‍ നിന്നിറങ്ങുക. ഇനി എന്‍റെയടുത്തുനിന്നുള്ള വല്ല മാര്‍ഗദര്‍ശനവും നിങ്ങള്‍ക്ക് വന്നെത്തുകയും അതാരെങ്കിലും പിന്തുടരുകയും ചെയ്യുന്നവോ, അവര്‍ ഭയപ്പെടുകയോ ദുഃഖിക്കുകയോ ചെയ്യേണ്ടിവരില്ല.

അടുത്ത ആയത്ത് 39

അല്ലാഹുവിന്‍റെയടുത്തു നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന മാര്‍ഗോപദേശങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കാത്തവര്‍ നിരന്തരമായ നരകശിക്ഷക്ക് വിധേയരാകും.

 وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (39)

എന്നാല്‍ അവിശ്വസിക്കുകയും നമ്മുടെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളെ വ്യാജമാക്കുകയും ചെയ്തവര്‍ നരകാവകാശികളാണ്. അവരതില്‍ ശാശ്വതവാസികളായിരിക്കുന്നതാണ്.

ആലോചിച്ചുനോക്കൂ. ഈ അധ്യായത്തില്‍ ഇതുവരെ സത്യവിശ്വാസികള്‍, കപടവിശ്വാസികള്‍, സത്യനിഷേധികള്‍ എന്നിവരെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു. പിന്നീട് മനുഷ്യന് അല്ലാഹു നല്‍കിയ അമൂല്യമായ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ വിശദീകരിച്ചു. മനുഷ്യന്‍ സഞ്ചരിക്കേണ്ട ദൈവികമായ വഴി അജയ്യവും ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാനാകാത്തതുമാണെന്ന് സമര്‍ഥിച്ചു. ആ വഴി അനുധാവനം ചെയ്യുന്നവര്‍ ശാശ്വത വിജയികളായിരിക്കുമെന്നും വ്യക്തമാക്കി. മനുഷ്യന്‍ സമാദരണീയനാണെന്നും ഉല്‍കൃഷ്ട സൃഷ്ടിയാണെന്നും കാര്യകാരണസഹിതം പ്രതിപാദിച്ചു. ഇത്രയൊക്കെയായിട്ടും, പിന്നെയും സത്യം നിഷേധിക്കുന്ന ധിക്കാരി നരകമല്ലാതെ മറ്റെന്താണര്‍ഹിക്കുന്നത്?

34 മുതല്‍ 39 വരെ ആയത്തുകള്‍ മനസ്സിലാക്കത്തിരുന്ന ചില പ്രധാന കാര്യങ്ങളുണ്ട്:

• നമ്മുടെ ശത്രുവാണ് പിശാച്. വേണ്ടാത്തരങ്ങള്‍ ഭംഗിയാക്കി കാണിച്ചുതന്ന് വഴിപിഴപ്പിക്കുകയാണവന്‍റെ ജോലി. അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍പനകള്‍ നിരസിക്കുന്നതും അഹങ്കരിക്കുന്നതും പിശാചിന്‍റെ സ്വഭാവമാണ്, നമ്മള്‍ ആ വഴിക്ക് നീങ്ങരുത്.

• അല്ലാഹുവിന്‍റെ വിധിവിലക്കുകള്‍ മനുഷ്യന്‍റെ ക്ഷേമമാണ് ലക്ഷ്യം വെക്കുന്നത്. എല്ലാ സൗഭാഗ്യങ്ങളും ലഭിക്കുന്നത് അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍പനകള്‍ അനുസരിക്കുന്നതുവഴിയാണ്. എല്ലാ ദൗര്‍ഭാഗ്യങ്ങളും വന്നുചേരുന്നത് അവന്‍റെ ആജ്ഞകള്‍ ലംഘിക്കുമ്പോഴാണ്.

• പിശാചിന്‍റെ കുതന്ത്രങ്ങളെ കരുതിയിരിക്കണം. മനുഷ്യനെ വ്യാമോഹിപ്പിച്ചും ഉപദേശിച്ചും അവന്‍ പാട്ടിലാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതാണ്. നമ്മള്‍ പെട്ടുപോകരുത്.

• അഥവാ അങ്ങനെ സംഭവിച്ചുപോയാല്‍, അവന്‍റെ ദുര്‍ബോധനങ്ങള്‍ കേട്ട് അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍പനകള്‍ ലംഘിച്ചുപോയാല്‍, വേഗം അല്ലാഹുവിലേക്ക് പശ്ചാത്തപിച്ചുമടങ്ങേണ്ടതാണ്. മനുഷ്യനെ പരിശുദ്ധനാക്കിത്തീര്‍ക്കുകയാണ് ശരിയായ തൗബ ചെയ്യുന്നത്.

• പിശാചിന്‍റെ ദുര്‍ബോധനങ്ങള്‍ കാരണം വഴിതെറ്റിപ്പോയേക്കാം എന്നതുകൊണ്ടുതന്നെ മനുഷ്യന്, അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള മാര്‍ഗദര്‍ശനം ആവശ്യമാണ്. ആ മാര്‍ഗദര്‍ശനം അനുസരിച്ച് ജീവിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ശാശ്വതശാന്തി ലഭിക്കുകയും അത് നിഷേധിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ശാശ്വത നരകശിക്ഷ ലഭിക്കുകയും ചെയ്യും.

ആദം നബി (عليه السلام)യുടെയും ഇബ്‌ലീസിന്‍റെയും കഥ ഖുര്‍ആനില്‍ പല പ്രാവശ്യം വ്യക്തമായി ആവര്‍ത്തിച്ചുപറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

സൂറ അഅ്‌റാഫ്: 11-27 ലാണ് കൂടുതല്‍ വിശദീകരണമുള്ളത്. ആവര്‍ത്തിച്ചു പറഞ്ഞത് പാഠമുള്‍ക്കൊള്ളാനും നിരന്തരം ജാഗ്രത പാലിക്കാനുമാണ്.

പലയിടത്തും ഈ സംഭവം പറഞ്ഞ ശേഷം അല്ലാഹു തന്നെ ഇത്തരം പാഠങ്ങള്‍ നമ്മളെ ഉണര്‍ത്താറുണ്ട്.

സൂറത്തുല്‍ അഅ്‌റാഫില്‍: يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ – الأعراف ٢٧ (ആദമിന്‍റെ സന്തതികളേ! പിശാച് നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളെ സ്വര്‍ഗത്തില്‍നിന്ന് പുറത്താക്കിയതുപോലെ, നിങ്ങളെ അവന്‍ കുഴപ്പത്തിലാക്കാതിരിക്കട്ടെ).

സൂറത്തുല്‍ കഹ്ഫില്‍ ഈ കഥ ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞശേഷം: أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِي وَهُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ (എന്നിരിക്കെ, എന്നെ വിട്ട്‌ അവനെയും – ഇബ്‌ലീസിനെയും – അവന്‍റെ സന്തതികളെയും നിങ്ങള്‍ കൈകാര്യകര്‍ത്താക്കളാക്കുന്നുവോ? അവരാകട്ടെ, നിങ്ങള്‍ക്ക് ശത്രുക്കളാണ്!)

അടുത്ത ആയത്ത് 40

അടുത്ത ആയത്ത് മുതല്‍ ഏതാണ്ട് നൂറോളം ആയത്തുകളില്‍ ഏറെയും ഇസ്‌റാഈല്യരെക്കുറിച്ചാണ് പരാമര്‍ശിക്കുന്നത്. ഇടക്കുവെച്ച് സത്യവിശ്വാസികളെയും ക്രിസ്ത്യാനികളെയും മുശ്‍രിക്കുകളെയും സംബന്ധിക്കുന്ന ചില പരാമര്‍ശങ്ങളും വരുന്നുണ്ട്.

ഇസ്‌റാഈല്യരെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന  ഈ ആയത്തുകളിലെ വിഷയങ്ങള്‍ ചുരുക്കിപ്പറയാം:

- ഇസ്രാഈല്യര്‍ പാരമ്പര്യമായി അംഗീകരിച്ചുവരുന്ന വേദഗ്രന്ഥവും പ്രവാചകന്‍മാരും പ്രബോധനം ചെയ്ത തത്വങ്ങളും, വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ വഴി തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) പ്രബോധനം ചെയ്യുന്ന തത്വങ്ങളും ഒന്നു തന്നെയാണെന്ന് അവരെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു.

- പ്രത്യേകമായ നിരവധി വലിയ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ലഭിച്ചവരാണ് അവര്‍. ആ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ എടുത്തുപറഞ്ഞ് സത്യവിശ്വാസം സ്വീകരിക്കുവാന്‍ അവരെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.

- എന്തൊക്കെയായിട്ടും സന്മാര്‍ഗത്തില്‍നിന്ന് ബഹുദൂരം അകന്നുപോകുകയും അല്ലാഹുവിന്‍റെ ശാപകോപങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയരാവുകയുമാണ് അവര്‍ ചെയ്തത്. അതിന്‍റെ കാരണങ്ങള്‍, നിഷേധിക്കുവാനാകാത്തവിധം തുറന്നു കാട്ടുന്നു.

- ഈ നിഷേധാത്മക നിലപാട് തുടരുകയാണെങ്കില്‍ രക്ഷയില്ലെന്ന് അവരെ താക്കിത് ചെയ്യുന്നു.

- അവര്‍ക്കിടയില്‍ നിലവിലുള്ള പരമ്പരാഗതമായ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും അഴിമതികളും ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.

- വേദക്കാരല്ലാത്ത മറ്റു വിഭാഗമാളുകള്‍ അവരുടെ മോശത്തരങ്ങള്‍ അനുകരിക്കുകയും, അവരുടെ പാരമ്പര്യവാദങ്ങള്‍ കേട്ട് വഞ്ചിതരായിപ്പോകുകയും ചെയ്യുന്നത് തടയുന്നു. മതത്തിന്‍റെ പേരും പറഞ്ഞ് അവര്‍ അനുവര്‍ത്തിച്ചുവരുന്ന പല കാര്യങ്ങളും വാദങ്ങളും ശരിയല്ലെന്ന് സത്യവിശ്വാസികളെ ഉണര്‍ത്തുന്നു.

ഈ അവസാനം പറഞ്ഞ പോയന്‍റെ ഇന്ന് സാര്‍വത്രികമായിട്ടുണ്ട് അല്ലേ. മറ്റുള്ളവരെ അനുകരിക്കുക, ഇസ്ലാമിന്‍റെ രീതികളൊക്കെ മാറ്റിവെച്ച് മറ്റുള്ളവരുടേതിനു പിറകെ പോകുക.

മറ്റു മതസ്ഥരുമായി സൌഹാര്‍ദ്ദം വേണ്ടതുതന്നെയാണ്. പക്ഷേ, അത് നമ്മുടെ ഐഡന്‍റിറ്റി പണയപ്പെടുത്തിയാകരുത്.. മറ്റുള്ളവരുടെ വിശ്വാസാചാരങ്ങളെ അവര്‍ക്കു വിട്ടുകൊടുക്കാം. അത് മാനിക്കുകയും ചെയ്യാം. അതാണ് സൌഹാര്ദം. അല്ലാതെ മറ്റുള്ളവരുടേത് സത്യവിശ്വാസികളായ നമ്മള്‍ അനുകരിക്കുകയല്ല വേണ്ടത്.

തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യുടെ ഹദീസ് നോക്കൂ: ‘നിശ്ചയം നിങ്ങളുടെ മുമ്പുണ്ടായിരുന്നവരുടെ ചര്യകള്‍ നിങ്ങള്‍ ചാണിനു ചാണായും, മുഴത്തിനു മുഴമായും പിന്‍പറ്റിയേക്കുന്നതാണ്. എത്രത്തോളമെന്നാല്‍, അവര്‍ വല്ല ഉടുമ്പിന്‍റെ മാളത്തിലും പ്രവേശിച്ചാല്‍ നിങ്ങള്‍ (അതിലും) അവരെ പിന്തുടരും.

ഇതു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സ്വഹാബത്ത് ചോദിച്ചു: ‘അല്ലാഹുവിന്‍റെ റസൂലേ, യഹൂദികളെയും ക്രിസ്ത്യാനികളെയുമോ?’ അപ്പോള്‍ തിരുമേനി പറഞ്ഞു: (അല്ലാതെ) പിന്നെ ആരെയാണ്?!’ (ബുഖാരി, മുസ്‍ലിം)

ഇനി ആയത്തുകള്‍ പഠിച്ചുതുടങ്ങാം.

മനുഷ്യര്‍ക്ക് പൊതുവായി ചെയ്തുകൊടുത്ത അനുഗ്രഹങ്ങളെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞു. ശേഷം,  അല്ലാഹുവിന്‍റെ സന്ദേശം സ്വീകരിക്കാന്‍ ആഹ്വാനം ചെയ്തു. സ്വീകരിക്കാതിരുന്നാലുള്ള ഭവിഷ്യത്തും പറഞ്ഞു.

ഇനി, ഒരു പ്രവാചകന്‍റെ ആഗമനം പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന, പ്രമുഖരായ ഒരു ജനവിഭാഗമായ ഇസ്രാഈല്യരെ അഭിമുഖീകരിച്ച്, അവര്‍ക്ക് അല്ലാഹു പ്രത്യേകമായി ചെയ്തുകൊടുത്ത അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ഓര്‍മിപ്പിക്കുകയാണ്. ആ അനുഗ്രങ്ങളോട് അവര്‍ കാണിച്ച നന്ദികേടും അതുമൂലം അവര്‍ക്ക് അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന നാശനഷ്ടങ്ങളും ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച്, പാഠമുള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ സത്യവിശ്വാസികളെ ഉല്‍ബോധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുകയാണ്.

ചരിത്രം പഠിപ്പിച്ചുകൊടുക്കുകയാണ് സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്ക്. അവര്‍

പുതുതായി പിറവിയെടുക്കാന്‍ പോകുന്ന ഒരു സമുദായമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, മുന്‍ സമുദായത്തിന്‍റെ നേട്ടങ്ങളും കോട്ടങ്ങളും മനസ്സിലാക്കണം, എന്നാലേ കൊള്ളേണ്ടത് കൊണ്ടും തള്ളേണ്ടത് തള്ളിയും അവര്‍ക്ക് മുന്നോട്ടുപോകാന്‍ കഴിയുകയുള്ളൂ.

يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ (40)

ഇസ്രാഈല്‍ സന്തതികളേ, ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ചെയ്തുതന്ന അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ഓര്‍ക്കുക. എന്നോട് ചെയ്ത കരാര്‍ നിങ്ങള്‍ നിറവേറ്റുകയും ചെയ്യുക. എന്നാല്‍ നിങ്ങളോട് ചെയ്ത കരാര്‍ ഞാനും പാലിക്കാം. എന്നെ മാത്രം നിങ്ങള്‍ ഭയപ്പെടുക.

يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ

യഅ്ഖൂബ് നബി (عليه السلام)യുടെ മറ്റൊരു പേരാണ് ഇസ്‌റാഈല്‍. (ഇബ്‌റാഹീം നബി(عليه السلام)യുടെ മകന്‍ - ഇസ്ഹാഖ് നബി (عليه السلام)യുടെ മകന്‍ - യഅ്ഖൂബ് നബി عليه السلام). അല്ലാഹുവിന്‍റെ അടിയാന്‍ എന്നാണ് ഹിബ്രു ഭാഷയില്‍ ഈ പേരിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം.

മഹാനവര്‍കള്‍ക്ക് യൂസുഫ് നബി (عليه السلام) അടക്കം പന്ത്രണ്ട് മക്കളുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ സന്താന പരമ്പര കാലക്രമത്തില്‍ പന്ത്രണ്ട് ഗോത്രങ്ങളായി മാറി. എല്ലാം യഅ്ഖൂബ് (عليه السلام)ന്‍റെ സന്തതികളാണെന്നതുകൊണ്ട് മൊത്തത്തില്‍ അവരെല്ലാം ഇസ്‌റാഈല്‍ സന്തതികള്‍- ഈസ്‌റാഈല്യര്‍- (بنو اسرائيل) എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു. ഇസ്‌റാഈല്യര്‍ പൊതുവെ യഹൂദികളാണെങ്കിലും യഹൂദികളും ക്രിസ്ത്യാനികളും ഇവരിലുള്‍പ്പെടും. ഖുര്‍ആന്‍ അവതരിക്കുമ്പോള്‍ ഏകദേശം നാലായിരം കൊല്ലം പിന്നിട്ടു  കഴിഞ്ഞിരുന്നു അവര്‍.

യഹൂദികളേ എന്നോ ക്രിസ്ത്യാനികളേ എന്നോ സംബോധന ചെയ്യാതെ ‘ഇസ്‌റാഈല്‍ സന്തതികളേ’ എന്ന് വിളിച്ചതില്‍ അവര്‍ക്ക് അഭിമാനിക്കാം. മഹാനായൊരു പ്രവാചകനായ പിതാവിന്‍റെ സന്തതികളായ നിങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം  സ്വീകരിച്ചുവന്നിരുന്ന നേര്‍മാര്‍ഗം സ്വീകരിക്കേണ്ടവരാണല്ലോ എന്ന വ്യംഗ്യമായൊരു സൂചനയും ഈ വിളിയിലുണ്ട്.

اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ

ഈ വാക്യം ഒന്നിലധികം പ്രാവശ്യം, ശേഷം അല്ലാഹു ആവര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ട്. മറ്റൊരു സമൂഹത്തിനും ചെയ്തുകൊടുക്കാത്ത എത്രയോ വലിയ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞാന്‍ ചെയ്തുതന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമല്ലോ. അത് നിങ്ങള്‍ക്ക് ഓര്‍മയുണ്ടെങ്കില്‍, നിങ്ങളൊരിക്കലും നന്ദിയില്ലാത്തവരോ ദുര്‍മാര്‍ഗികളോ ആവുകയില്ല. അതുകൊണ്ട്  നിങ്ങള്‍ ആ അനുഗ്രഹങ്ങളെല്ലാമൊന്ന് ഓര്‍ത്തുനോക്കൂ.

അനേകം പ്രവാചകന്മാരെ ബനൂ ഇസ്രാഈലില്‍ നിന്ന് നിയോഗിച്ചത്, അവരെ ഭരണകര്‍ത്താക്കളാക്കിയത്, ഫിര്‍ഔനിന്‍റെ അടിമത്തത്തില്‍ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ചത്, അത്ഭുതകരമായി ചെങ്കടല്‍ കടത്തി രക്ഷപ്പെടുത്തിയത്, മേഘം കൊണ്ട് തണിലിട്ടുകൊടുത്തത്, 'മന്ന്', 'സല്‍വാ' എന്നീ വിശിഷ്ടമായ ഭക്ഷണങ്ങള്‍ നല്‍കിയത്, പാറക്കല്ലില്‍ നിന്ന് ഓരോ ഗോത്രക്കാര്‍ക്കുമായി പന്ത്രണ്ട് നീരുറവകള്‍ പൊട്ടിയൊഴുക്കിയത്.... ഇതെല്ലാമാണ് അല്ലാഹു അവര്‍ക്ക് ചെയ്തുകൊടുത്ത പ്രധാന അനുഗ്രഹങ്ങള്‍. ഇതില്‍ പലതിനെക്കുറിച്ചും അടുത്ത ആയത്തുകളില്‍ വിശദീകരണം വരുന്നുണ്ട്. 

وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ

അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍പനകള്‍ അനുസരിക്കാമെന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രവാചകനെ-മുഹമ്മദ് നബി (صلى الله عليه وسلم) യെ-പിന്‍പറ്റാമെന്നും അവര്‍ അല്ലാഹുവിനോട് ചെയ്ത കരാര്‍. ഇക്കാര്യം ബൈബിള്‍ പഴയ നിയമം ആവര്‍ത്തനം 18:18 ലും പുതിയ നിയമം യോഹന്നാന്‍ 14:26,30 ലും മറ്റും പറയുന്നുണ്ട്.

ഈ കരാര്‍ നിറവേറ്റിയാല്‍ അല്ലാഹു അവര്‍ക്ക് പാപപരിഹാരവും ഉന്നതിയും നല്‍കുമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അതാണ് അവന്‍ അവരോട് ചെയ്ത കരാര്‍ (വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ 5:12, 65, 66, പഴയ നിയമം ആവര്‍ത്തനം 26:19).

ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍, നിങ്ങളോട് ഞാന്‍ കല്‍പിച്ചതെല്ലാം അനുഷ്ഠിക്കാനും വിരോധിച്ചെതെല്ലാം  ഉപേക്ഷിക്കാനും നിങ്ങള്‍ ബാധ്യസ്ഥരാണ്. അത് നിങ്ങള്‍ നിറവേറ്റിയാല്‍, നിങ്ങളോടുള്ള ബാധ്യത ഞാനും നിറവേറ്റും. അതായത് ഞാന്‍ നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് തൃപ്തനാവുകയും, നിങ്ങള്‍ക്ക് മഹത്തായ പ്രതിഫലങ്ങള്‍ നല്‍കുകയും ചെയ്യും.

وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ

കരാര്‍ നിറവേറ്റുന്ന കാര്യത്തില്‍ ആരെയും നിങ്ങള്‍ ഭയപ്പെടരുത്. എന്നെ മാത്രമേ ഭയപ്പെടേണ്ടതുള്ളൂ. ഈ കരാര്‍ നിറവേറ്റാതിരുന്നാല്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ ശിക്ഷക്ക്  വിധേയരായിത്തീരുകയും ചെയ്യും.

അടുത്ത ആയത്ത് 41

وَآمِنُوا بِمَا أَنْزَلْتُ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ (41)

നിങ്ങളുടെ പക്കലുള്ള (വേദങ്ങളെ -തൗറാത്ത്, ഇന്‍ജീല്‍) ശരിവെച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ അവതരിപ്പിച്ച (വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍) നിങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുക. അതിന്‍റ പ്രഥമ നിഷേധികള്‍ നിങ്ങളാകരുത്. എന്‍റെ വചനങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ തുച്ഛ വിലക്ക്  വില്‍ക്കുകയുമരുത്.. നിങ്ങള്‍ എന്നെ മാത്രം നിങ്ങള്‍ സൂക്ഷിച്ച് ജീവിക്കുക.

وَآمِنُوا بِمَا أَنْزَلْتُ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ

ഞാനവതരിപ്പിച്ചത് എന്നതുകൊണ്ടുള്ള ഉദ്ദേശ്യം-ഇപ്പോ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്ന ഈ ഖുര്‍ആന്‍ - നിങ്ങളുടെ കൂടെയുള്ളത് എന്നാല്‍ തൗറാത്തും ഇന്‍ജീലും.

തൗറാത്ത്, ഇന്‍ജീല്‍ തുടങ്ങിയ മുന്‍വേദഗ്രന്ഥങ്ങളെയെല്ലാം ശരിവെക്കുന്നതാണ് വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍. മൗലികമായ വിഷയങ്ങളും തത്ത്വങ്ങളുമെല്ലാം ഒന്നുതന്നെയാണ്. ഓരോന്നും പരസ്പരം സത്യമാണെന്ന് സഥാപിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. എല്ലാം അല്ലാഹുവില്‍ നിന്നുള്ളതാണെന്നതുതന്നെ കാരണം.

അന്ത്യപ്രവാചകരായ മുഹമ്മദ് നബി (صلى الله عليه وسلم) യുടെ ആഗമനത്തെക്കുറിച്ച് ധാരാളം സന്തോഷവാര്‍ത്തകള്‍ ആ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലുണ്ട്. അതും അവര്‍ക്ക് അറിയാം.

അങ്ങനെയാകുമ്പോള്‍, അവരുടെയടുത്തുള്ള സാക്ഷാല്‍ തൗറാത്ത്/ഇന്‍ജീല്‍പ്രബോധനം ചെയ്യുന്ന, അതേ സിദ്ധാന്തങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്ന വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ സ്വീകരിക്കാന്‍, ഇതേ ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ അനുയായികളെന്നു അവകാശപ്പെടുന്ന അവര്‍, മറ്റാരെക്കാളും ആദ്യം മുന്നോട്ട് വരേണ്ടതല്ലേ. അങ്ങനെ ആദ്യമേ വിശ്വസിച്ച് മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് മാതൃക ആവേണ്ടവരല്ലേ.

പക്ഷേ, സംഭവിച്ചത് നേരെ മറിച്ചാണ്. തിരുനബി മദീനയില്‍ അവരുടെ അടുക്കല്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ തന്നെ അവര്‍ അവിശ്വസിക്കുകയും നിഷേധിക്കുകയുമാണ് ചെയ്തത്. സത്യനിഷേധത്തിന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് നേതൃത്വം കൊടുക്കുകയാണവര്‍ ചെയ്തത്. അത് സൂചിപ്പിച്ചാണ് ‘അത് അവിശ്വസിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ കൂട്ടര്‍ നിങ്ങളാവരുത്’ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ എന്ന് പറഞ്ഞത്.

എന്തേ ഇങ്ങനെ നിഷേധിക്കാനും അവിശ്വസിക്കാനും കാരണം- സ്വാര്‍ഥ താല്യപര്യങ്ങള്‍ തന്നെ. നേതൃമോഹം, ധനസമ്പാദനം മുതലായ ഭൗതിക നേട്ടങ്ങള്‍.  ഇത്തരം ഭൗതിക ലാഭങ്ങളെല്ലാം തുച്ഛവും നശ്വരവുമാണെന്നാണ് അല്ലാഹു പഠിപ്പിക്കുന്നത്. ഇക്കാര്യം ഇസ്രാഈല്യര്‍ അപ്പാടെ വിസ്മരിച്ചുകളഞ്ഞു.

وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا

വിശാലാര്‍ഥമുള്ള പ്രയോഗമാണിത്.. നമ്മളൊക്കെ ശരിക്ക് മനസ്സിലാക്കേണ്ടതുമാണ്. പലപ്പോവും ദീന്‍ മാറ്റിവെച്ചിട്ട് മറ്റു പലതിനും പിന്നാലെ പോകുന്നവരാണ് നമ്മള്‍.

എല്ലാ കാര്യവും ഇതില്‍ പെടും. മതപരമായ കാര്യങ്ങള്‍ക്കും നീതിന്യായ വ്യവഹാരങ്ങള്‍ക്കും കൈക്കൂലിയും കോഴയും വാങ്ങുക, നേതൃമോഹം, സ്ഥാനം നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന പേടി, ഇത്തരം വേണ്ടാത്തരങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ മതശാസനകള്‍ ലംഘിക്കുക, അല്ലെങ്കില്‍ മതനിയമങ്ങള്‍ മൂടി വെക്കുക, എന്നിട്ട് അത് മുതലെടുക്കുക...

آية എന്നതിന്‍റെ ബഹുവചനമാണ് الآيَات. ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍, തെളിവുകള്‍, ലക്ഷ്യങ്ങള്‍, അടയാളങ്ങള്‍ എന്നൊക്കെയാണ് വാക്കര്‍ത്ഥം. ഖുര്‍ആനില്‍ ഈ വാക്ക് ഉപയോഗിക്കാറുള്ളത് മിക്കവാറും താഴെ പറയുന്നവക്കാണ്:

• الآيَات الْكونِيَة (പ്രാപഞ്ചികവും, പ്രകൃതിപരവുമായ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍) - മഴ, കാറ്റ്, സൂര്യന്‍, ചന്ദ്രന്‍ ഉദാഹരണം.
• خَوارِقُ الْعَادات والمُعْجِزات പ്രവാചകന്മാരിലൂടെ പ്രത്യക്ഷമാകുന്ന അസാധാരണ സംഭവങ്ങളും (خَوَارِقُ الْعَادَات) അമാനുഷിക സംഭവങ്ങളും (المعجزات)
• ഖുര്‍ആന്‍ വചനങ്ങള്‍ അടക്കമുള്ള വേദവാക്യങ്ങള്‍.
• ചരിത്ര സംഭവങ്ങള്‍.

ഇവയെല്ലാം തന്നെ, ഏതെങ്കിലുമൊരു തരത്തില്‍ സത്യം മനസ്സിലാക്കാനുള്ള അടയാളങ്ങളും തെളിവുകളുമാണല്ലോ.

അടുത്ത ആയത്ത് 42

وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (42)

അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെ, നിങ്ങള്‍ സത്യത്തെ അസത്യത്തോട് കൂട്ടിക്കലര്‍ത്തുകയോ സത്യം മറച്ചുവെക്കുകയോ ചെയ്യരുത്. 

واللبس: الخلط، يقال: لبست عليه الأمر ألبسه، إذا خلطت حقه بباطله، وواضحه بمشكله.

والتلبيسُ هو إظهارُ الباطلِ في صورة الحقِّ؛ ومَزْجُ الحقِّ بالباطلِ بالكتمان والتعميةِ هو صنيعُ أهلِ الباطل، 

സത്യവും അസത്യവും കൂട്ടിക്കലര്‍ത്തി രണ്ടും തിരിച്ചറിയാതാക്കുക, സത്യം മൂടിവെക്കുക- ആളുകളെ പിഴപ്പിക്കാനുപയോഗിക്കുന്ന 2 മാര്‍ഗങ്ങളാണിത്.

ആദ്യത്തേത് കുറച്ചൊക്കെ വിവരമുള്ളവരുടെയടുത്താണ് പ്രയോഗിക്കുക.

രണ്ടാമത്തേത് വിവരമില്ലാത്തവരുടെയടുത്തും.

വേദക്കാര്‍ വേദഗ്രന്ഥവുമായി ബന്ധമുള്ളവരാണല്ലോ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവരെ പിഴപ്പിക്കുവാന്‍ യഹൂദികള്‍-യഹൂദി പണ്ഡിതര്‍ വിശേഷിച്ചും- ഒന്നാമത്തെ മാര്‍ഗം ഉപയോഗിച്ചു.

അതായത്, നബി (صلى الله عليه وسلم) സത്യപ്രവാചകനാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്ന വ്യക്തമായ തെളിവുകളും പ്രവചനങ്ങളും അവരുടെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലുണ്ടായിരുന്നു. അത്തരം വേദവാക്യങ്ങളോട് അവര്‍ അസത്യം കൂട്ടിക്കലര്‍ത്തി.

അറബികള്‍ വേദഗ്രന്ഥവുമായി പരിചയമില്ലാവരാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവരെ വഴിപിഴപ്പിക്കുവാന്‍ രണ്ടാമത്തെ മാര്‍ഗമാണ് അവരുപയോഗപ്പെടുത്തിയത്. അതായത് സത്യം മൂടിവെച്ചു.

ഈ രണ്ട് മാര്‍ഗങ്ങളും അവരുപയോഗപ്പെടുത്തിയത്, സത്യം ഇന്നതാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെയായിരുന്നു.  കടുത്ത വഞ്ചനയാണ് ചെയ്തിരുന്നതെന്നര്‍ത്ഥം.

അതുകൊണ്ടാണ് അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു തന്നെ നിങ്ങളങ്ങനെ ചെയ്യരുതെന്ന് പറഞ്ഞത്. സത്യം തിരിച്ചറിയാത്തതുകൊണ്ടായിരുന്നു അതെങ്കില്‍ പേരിനെങ്കിലും ന്യായീകരിക്കാമായിരുന്നു. ബോധപൂര്‍വം സത്യം മറച്ചുവെക്കുകയാണെന്നതുകൊണ്ട് കുറ്റം ഇരട്ടിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.

തിരുനബി صلى الله عليه وسلم യുടെ ആഗമനവും, സ്വഭാവവിശേഷങ്ങളും സംബന്ധിച്ച് തൗറാത്തില്‍ പലതും പ്രവചിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന വസ്തുത, യഹൂദികള്‍ക്ക് നിഷേധിക്കാനാകാത്ത വിധം ആളുകള്‍ക്കിടയില്‍ പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. അവരെല്ലാവരും ഒരു പ്രവാചകന്‍റെ വരവ് അക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുകയുമായിരുന്നു.

പക്ഷേ വന്നുകഴിഞ്ഞപ്പോഴോ, അസൂയയും ശത്രുതയും കാണിച്ച് തിരസ്കരിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. കാരണം, തങ്ങളെക്കാള്‍ താഴ്ന്നവരായി അവര്‍ കണക്കാക്കിയിരുന്ന അറബികളില്‍ നിന്നാണ് ആ പ്രവാചകന്‍  വന്നത്. മുമ്പ് അവര്‍ തന്നെ പ്രചരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ആ സത്യങ്ങള്‍ വളച്ചൊടിച്ച് വ്യാഖ്യാനിക്കാനും മായം ചേര്‍ക്കാനും തുറന്നുപറയാതെ മൂടിവെക്കുവാനുമൊക്കെ അതോടെ അവര്‍ പ്രേരിതരായി.

അടുത്ത ആയത്ത് 43

യഹൂദികള്‍ക്കും നമസ്‌കാരവും സക്കാത്തും നിയമിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അനുഷ്ഠാന രീതികളില്‍ വ്യത്യാസമുണ്ടായിരുന്നെന്ന് മാത്രം.

പക്ഷേ, രണ്ടു വിഷയത്തിലും അവരുടെ നിലപാട് വളരെ ശോചനീയമായിരുന്നു – ഇന്നത്തെപ്പോലെത്തന്നെ. നമസ്‌ക്കാരം തീരെ ഉപേക്ഷിക്കുക, വേണ്ടതുപോലെ നിര്‍വഹിക്കാതിരിക്കുക, ചെയ്യുന്നവര്‍ തന്നെ ഒരു ചടങ്ങായി മാത്രം കാണുക. സംഘടിതമായി നിസ്കരിക്കാതിരിക്കുക. ഇതൊക്കെയായിരുന്നു അവരുടെ നിലപാട്.

സക്കാത്തിന്‍റെകാര്യം പിന്നെ പറയേണ്ടതുമില്ല. സകാത്ത് വ്യവസ്ഥ തന്നെ അലങ്കോലപ്പെടുത്തി. പൈസ ചെലവാക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ യഹൂദികളോളം പിശുക്കുന്ന വേറെ ആരെയും കാണാന്‍ കഴിയില്ല. സമ്പത്തിനോട് വല്ലാത്ത ആര്‍ത്തിയാണവര്‍ക്ക്.

ഇതൊക്കെ മുന്‍നിറുത്തിയാണ് അവരോട് നമസ്‌കാരം നിലനിറുത്താനും സക്കാത്തുകൊടുക്കാനും പ്രത്യേകം കല്‍പിക്കുന്നത്.

നിങ്ങളുടെ വേദഗ്രന്ഥം മുഖേന നിറവേറ്റാന്‍ ബാധ്യസ്ഥരായ ആ കാര്യങ്ങളൊക്കെത്തന്നെയാണ് മുഹമ്മദ് നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യും ഉപദേശിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തിരുനബി  صلى الله عليه وسلمയുടെയും വിശ്വസിച്ചവരുടെയും കൂടെച്ചേര്‍ന്നു നിങ്ങളും നമസ്‌കാരവും മറ്റും അനുഷ്ഠിക്കണം.

 وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ (43)

നിങ്ങള്‍ നമസ്‌കാരം മുറപ്രകാരം അനുഷ്ഠിക്കുകയും സകാത്ത് കൊടുക്കുകയും നമസ്‌കരിക്കുന്നവരോടൊന്നിച്ച് നമസ്‌കരിക്കുകയും ചെയ്യുക (സംഘടിതമായി നിസ്കരിക്കുകയും ചെയ്യുക).

رُكُوع എന്നാല്‍ കുമ്പിടല്‍, കുനിയല്‍, തലതാഴ്ത്തല്‍ എന്നൊക്കെയാണ് വാക്കര്‍ത്ഥം. നമസ്‌കാരത്തിലെ പ്രധാനഘടകമാണല്ലോ റുകൂഉം, സുജൂദും, നിറുത്തവും (الرُّكُوعْ وَالسُّجُود والْقِيَام). ആ നിലക്കാണ് നമസ്‌കാരം ഉദ്ദേശിച്ച് ഈ മൂന്നു വാക്കുകളും ഖുര്‍ആനിലും മറ്റും ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടു വരുന്നത്.

ഈ മൂന്നു കാര്യങ്ങളും – നിസ്കാരം, സകാത്ത്-ജമാഅത്ത്- ദീനിന്‍റെ നെടുംതൂണുകളാണ്. നമ്മള്‍ വളരെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട വിഷയമാണിത്.

പൂര്‍ണ മനസ്സാന്നിധ്യത്തോടെ നിര്‍വഹിക്കുന്ന നമസ്കാരത്തിന് വേണ്ടാത്തരങ്ങള്‍ തടയാനും ഹൃദയം സംസ്കരിക്കാനും കഴിയും. നമ്മുടെ നിസ്കാരങ്ങള്‍ വിലയിരുത്തണം. നമ്മള്‍ തന്നെ മാര്‍ക്കിടണം. ഒരു അലംഭാവവും കാണിക്കരുത്.

സാഹോദര്യബന്ധവും പൊതുവായ സംഘടനാബന്ധവും പ്രബലമാക്കുന്നതിലും, മനുഷ്യനെ ത്യാഗശീലനും പരോപകാര തല്‍പരനുമാക്കിത്തീര്‍ക്കുന്നതിലും സകാത്ത് വഹിക്കുന്ന പങ്ക് വളരെ വലുതാണ്.

എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ, എങ്ങനെയെങ്കിലുമൊക്കെ കൊടുത്താല്‍ പോരാ. ശരിയായ കണക്കു വെച്ച്, സമയാസമയം കൊടുത്തുവീട്ടേണ്ട ബാധ്യതയാണത്. മറ്റുള്ളവരുടെ അവകാശമാണത്, നമ്മുടെ ഔദാര്യമല്ല.

ജമാഅത്തായി നിസ്കരിക്കുന്നതിന്‍റെ നേട്ടങ്ങള്‍ വിശദീകരിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ. സമുദായത്തിന്‍റെ ഐക്യം ഊട്ടിയുറപ്പിക്കുന്നതില്‍ സംഘടിത നമസ്കാരത്തിന് വലിയ പങ്കുണ്ട്.

അടുത്ത ആയത്ത് 44

മറ്റുള്ളവരോട് ഉപദേശിക്കുന്ന നന്മകള്‍, യഹൂദികള്‍ സ്വന്തം ജീവിതത്തില്‍ പകര്‍ത്താറുണ്ടായിരുന്നില്ല. അല്ലാഹുവിന്‍റെ വിധിവിലക്കുകളുടെ കാര്യത്തില്‍ വീഴ്ച വരുത്തുന്നവര്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്ന ശിക്ഷകള്‍ അവര്‍ക്കറിയാം. അതവരുടെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലുണ്ട്, അവര്‍ വായിക്കുന്നുമുണ്ട്. ഇത് ബുദ്ധിശൂന്യതയാണ്.

 أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (44)

നിങ്ങള്‍ ജനങ്ങളോട് നന്മ കല്‍പിക്കുകയും സ്വന്തം കാര്യം മറന്നുകളയുകയുമാണോ? നിങ്ങളാകട്ടെ, വേദഗ്രന്ഥം പാരായണം ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്. ചിന്തിക്കുന്നില്ലേ നിങ്ങള്‍? 

ഉപദേശിക്കുന്ന കാര്യം സ്വന്തം ജീവിതത്തില്‍ വരുത്തി മാതൃക കാണിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടവരാണ് ഉപദേഷ്ടാക്കള്‍. മറ്റുള്ളവരോട് ഉപദേശിക്കുന്ന കാര്യം സ്വയം ചെയ്യാതിരിക്കുകയും, അതോടൊപ്പം വേദഗ്രന്ഥത്തിന്‍റെ പ്രബോധകരും അനുയായികളുമായി അഭിനയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിനെ ആക്ഷേപിക്കുകയാണിവിടെ. ഇത് ബുദ്ധിയുള്ളവര്‍ ചെയ്യില്ല.

യഹൂദീ പണ്ഡിതന്മാരെയാണ് ഇവിടെ ആക്ഷേപിച്ചതെങ്കിലും എല്ലാ ഉപദേശകര്‍ക്കും ബാധകമാണിത്.

അല്ലാഹു പറയുന്നു:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ (2) كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ (3)الصف

(സത്യവിശ്വാസികളേ, നിങ്ങളെന്തിനാണ് പ്രവര്‍ത്തിക്കാത്തത് പറയുന്നത്?! ചെയ്യാത്തത് പറയുക എന്നത് അല്ലാഹുവിന്‍റെ അടുക്കല്‍ ഏറെ ക്രോധകരമത്രെ.)

قال رسولُ اللهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ: مَرَرتُ ليلةَ أُسريَ بي على قومٍ تُقرَضُ شِفاهُهم بمَقاريضَ مِن نارٍ، قلتُ: ما هؤلاء؟ قال: هؤلاء خُطباءُ مِن أهلِ الدُّنيا، كانوا يَأمُرونَ النَّاسَ بالبِرِّ، ويَنسَوْنَ أنفُسَهم وهُم يَتلونَ الكِتابَ، أفلا يَعقِلون؟

‘മിഅ്‌റാജി’ന്‍റെ രാത്രിയില്‍ നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ), ചിലരുടെ നാവും ചുണ്ടുകളും അഗ്നിയുടെ കത്രികകള്‍ കൊണ്ട് മുറിക്കപ്പെടുന്നത് കണ്ടു, അന്വേഷിച്ചപ്പോള്‍ ജിബ്‌രീല്‍ (عليه السلام) ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: ‘താങ്കളുടെ സമുദായത്തില്‍ ജനങ്ങളോട് നന്മ ഉപദേശിക്കുകയും, സ്വന്തം ദേഹങ്ങളെ മറന്നുകളയുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രാസംഗികന്മാരാണ് ഇവര്‍’.

നിരവധി ഹദീസുകള്‍ ഇതുസംബന്ധമായി കാണാവുന്നതാണ്. നമ്മളെല്ലാവരും വളരെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട വിഷയമാണിത്.

അടുത്ത ആയത്ത് 45, 46

ഇസ്റാഈല്യരെ അഭിസംബോധന ചെയ്ത് പല കാര്യങ്ങളും ഇതുവരെ പറഞ്ഞല്ലോ: തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യെയും ഖുര്‍ആനും വിശ്വസിക്കണം, ആളുകളെ പിഴപ്പിക്കുന്ന, ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കുന്ന രീതി മതിയാക്കണം, നമസ്‌കാരവും സകാത്തും പോലെയുള്ള അനുഷ്ഠാനങ്ങള്‍ യഥാവിധി നിര്‍വ്വഹിക്കണം. ഉപദേശിക്കുന്നത് സ്വന്തം ജീവിതത്തിലും പകര്‍ത്തണം...

കാലങ്ങളോളമായി അവര്‍ സ്വീകരിച്ചുപോരുന്ന പാരമ്പര്യരീതികള്‍ ഒഴിവാക്കി, പെട്ടെന്ന് പുതിയൊരു ജീവിത രീതി സ്വീകരിക്കാന്‍ സ്വഭാവികമായും വിഷമം കാണുമല്ലോ. ഈ വിഷമം ഒഴിവായിക്കിട്ടാനാണ്, ഇനിയുള്ള ആയത്തില്‍ ക്ഷമ കൈക്കൊള്ളാനും നമസ്‌കാരം അനുഷ്ഠിക്കാനും കല്‍പിക്കുന്നത്.

 وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ (45)

ക്ഷമയും നമസ്‌കാരവും കൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ സഹായം തേടുക. നിശ്ചയം ഇത് (നിസ്കാരം) വലിയ (ഭാരിച്ച)കാര്യം തന്നെയാണ്, ഭക്തന്മാര്‍ക്കൊഴികെ.

 الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (46)

തീര്‍ച്ചയായും തങ്ങളുടെ നാഥനെ കണ്ടുമുട്ടുമെന്നും അവനിലേക്ക്  മടങ്ങുമെന്നും വിശ്വസിക്കുന്ന (ഭക്തന്മാര്‍ക്കൊഴികെ).

ക്ഷമയും സഹനവും ഉണ്ടെങ്കില്‍ ഏത് പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളെയും നേരിടാന്‍ കഴിയും. അങ്ങനെ വരുമ്പോള്‍, ഇസ്‌ലാമിക ചിട്ടകള്‍ക്കനുസരിച്ച് ജീവിതം ക്രമീകരിക്കുമ്പോള്‍ തുടക്കത്തിലുണ്ടാകുന്ന  മനഃപ്രയാസങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഇല്ലാതെയാകും. ക്ഷമ എന്ന മഹാഗുണം ഏത് നല്ല കാര്യം ചെയ്യാനും തിന്മകളെ എതിര്‍ത്തുതോല്‍പിക്കാനും നമ്മളെ പ്രാപ്തരാക്കും.

നമസ്‌കാരം മുറപ്രകാരം അനുഷ്ഠിക്കുന്നത്, റബ്ബിനെക്കുറിച്ചുള്ള ബോധവും ഭയഭക്തിയും വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കും. ആത്മീയവും മാനസികവുമായ പ്രാപ്തിയും പരിശുദ്ധിയും നേടിത്തരും. അങ്ങനെ അല്ലാഹുവിന്‍റെ സഹായവും തൌഫീഖും ലഭിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. ഇതൊക്കെയാണ് ക്ഷമയും നമസ്‌കാരവും വഴി സഹായം തേടണമെന്ന് പറഞ്ഞത്.

ശരിയായ നമസ്‌കാരം അല്ലാഹുവെക്കുറിച്ചുള്ള സ്മരണ സദാ നിലനിറുത്താനും സല്‍ക്കര്‍മങ്ങള്‍ ചെയ്യാനും ദുഷ്‌കര്‍മങ്ങള്‍ വര്‍ജിക്കാനും സഹായിക്കുന്നു. നല്ല  മനക്കരുത്തും ഏതു കാര്യവും റാഹത്തോടെ ചെയ്യാനുള്ള  ഹൃദയവിശാലതയും നല്‍കുന്നു. ഈ 2 ഗുണങ്ങളും സമ്മേളിച്ചയാള്‍ ഒരു പ്രതിസന്ധി ഘട്ടത്തിലും പതറേണ്ടിവരില്ല.തിരുനബി (صلى الله عليه وسلم)ക്ക് എന്തെങ്കിലും മാനസിക വിഷമം നേരിടുമ്പോള്‍, അവിടന്ന് നമസ്‌കരിക്കുകയാണ് ചെയ്തിരുന്നത്.

وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ

الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ

നമ്മളെയും നമ്മുടെ നിസ്കാരത്തെയും ശരിക്ക് അളക്കാന്‍ പാകത്തില്‍ റബ്ബ് മാനദണ്ഡം പറയുന്നത് നോക്കൂ. നമുക്ക് നിസ്കാരം ഭാരമായി തോന്നാറുണ്ടോ – എങ്കില്‍ നമ്മള്‍ക്ക് ഈ ഗുണങ്ങളൊന്നുമില്ലെന്നര്‍ത്ഥം - ഏത്, ഭയഭക്തി, ആഖിറം പേടി.

പരലോകജീവിതത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നവര്‍ക്ക് നമസ്‌കാരം തീരെ ഭാരമായി തോന്നില്ല. എന്നുമാത്രമല്ല, അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് മടങ്ങുമെന്നും അവിടെവെച്ച് അവനെ കാണാനുള്ള ഭാഗ്യം ലഭിക്കുമെന്നും വിശ്വസിക്കുന്നവര്‍ക്ക് നമസ്‌കാരത്തില്‍ വല്ലാത്ത ആനന്ദമാണ് അനുഭവപ്പെടുക.

ഇത്തരക്കാരുടെ ഏക ലക്ഷ്യം അല്ലാഹുവിന്‍റെ തൃപ്തി നേടലും അവന്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്ത പ്രതിഫലങ്ങളുമായിരിക്കും. അതിനുവേണ്ടി എന്ത് കഷ്ടനഷ്ടങ്ങള്‍ സഹിക്കാനും അവര്‍ തയ്യാറായിരിക്കുകയും ചെയ്യും

മടിയോടും മനസ്സില്ലാമനസ്സോടും കൂടി നമസ്‌കാരത്തിനു പോകുന്നത് കാപട്യത്തിന്‍റെ ലക്ഷണമാണ്. നമ്മള്‍ ശ്രദ്ധിക്കണം.

റബ്ബിന്‍റെ മുന്നില്‍ രണ്ട് നിര്‍ത്തമുണ്ട്. ഒന്ന് നിസ്കാരത്തിലും മറ്റൊന്നും ഖിയാമനാളില്‍ റബ്ബിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോഴും. ഒന്നാം നിറുത്തം നന്നാക്കിയാല്‍ രണ്ടാം നിറുത്തം വളരെ എളുപ്പമാകും. ഒന്നാം നിറുത്തം നിസ്സാരമായി അവഗണിച്ചാല്‍ രണ്ടാം നിറുത്തവും പ്രയാസകരമാകും.

ഹിസാബിന്‍റെ സമയത്തും ആദ്യം ചോദ്യം നിസ്കാരത്തെക്കുറിച്ചാണല്ലോ. അതെളുപ്പമായാല്‍ ബാക്കിയും എളുപ്പമാകും.

روى الترمذي وغيره من حديث أبي هريرة رضي الله عنه، قال سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: «إن أول ما يُحاسَب به العبد يوم القيامة صلاته، فإن صلحت فقد أفلح وأنجح، وإن فسدت فقد خاب وخسر».

അതുകൊണ്ട് നിസ്കാരം പരമാവധി ശരിയാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുക.

അടുത്ത ആയത്ത് 47

ഇസ്‌റാഈല്യര്‍ക്ക് അല്ലാഹു നല്‍കിയ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ ഒന്നുകൂടി ഓര്‍മിപ്പിച്ച്, മറ്റുള്ള സമുദായങ്ങളെക്കാള്‍ നല്‍കിയ ശ്രേഷ്ഠതകള്‍ അനുസ്മരിപ്പിച്ച് അവരെ സന്‍മാര്‍ഗത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയാണ്. മറ്റുള്ളവരെക്കാളെല്ലാം സത്യം സ്വീകരിക്കാന്‍ മുന്നോട്ടുവരേണ്ടത് നിങ്ങളാണെന്നുകൂടി അവരെ ഉണര്‍ത്തുന്നു.

 يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (47)

ഇസ്രാഈല്‍ സന്തതികളേ, ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ചെയ്തുതന്ന അനുഗ്രഹങ്ങളും (നിങ്ങളുടെ കാലത്ത് ) ലോകത്തുണ്ടായിരുന്ന മറ്റു ജനങ്ങളെക്കാള്‍ നിങ്ങളെ വിശിഷ്ടരാക്കിയതും ഓര്‍ക്കുക.

ഉപദേശിക്കപ്പെടുന്നവരുടെ ഉല്‍കൃഷ്ട ഗുണങ്ങളും മേന്മയുമെല്ലാം എടുത്തുപറഞ്ഞ് ഉപദേശിക്കുമ്പോള്‍, അത് കൂടുതല്‍ ഫലവത്താകുമല്ലോ.

അതുകൊണ്ടാണിവിടെ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത്: ബനൂഇസ്രാഈലുകാരുടെ പൂര്‍വികന്മാര്‍ അക്കാലത്ത് ജീവിച്ചിരുന്നവരില്‍ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠരായിരുന്നു എന്ന്. പ്രവാചകന്മാരെ നിയോഗിച്ചും ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിച്ചും മറ്റു പല നിലക്കും അല്ലാഹു അവരെ ഉല്‍കൃഷ്ടരാക്കിയിട്ടുണ്ട്.

എത്രയോ നബിമാര്‍ അവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ നിന്ന് നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു. രാജാന്മാരും ഉണ്ടായിരുന്നു. മതനേതൃത്വവും ഭരണനേതൃത്വവും ഉണ്ടായിരുന്നു. മുന്‍വേദഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ പ്രമുഖസ്ഥാനമുള്ള വേദഗ്രന്ഥമായ തൗറാത്തിന്‍റെ അനുയായികളാകുവാനുള്ള ഭാഗ്യം ലഭിച്ചവരാണവര്‍. ഇനിയുള്ള ആയത്തുകളില്‍ കാണുന്നതുപോലെ നിരവധി ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളും അനുഗ്രഹങ്ങളും അവര്‍ കണ്ടനുഭവിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇങ്ങനെ വലിയ പ്രതാപികളും നേതാക്കളുമായിരുന്നു അവര്‍.

وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ

ലോകരെക്കാള്‍ നിങ്ങളെ ശ്രേഷ്ഠരാക്കി എന്നു പറഞ്ഞതിന്, എല്ലാ കാലത്തുമുള്ള എല്ലാ സമുദായങ്ങളെക്കാളും അവരെ ശ്രേഷ്ഠരാക്കിയെന്നോ, നബി തിരുമേനി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യുടെ സമുദായത്തെക്കാളും ശ്രേഷ്ഠരാക്കിയെന്നോ അര്‍ത്ഥമില്ല. അക്കാലത്തുള്ള മറ്റുള്ളവരേക്കാള്‍ ഉല്‍കൃഷ്ടരാക്കി എന്നേ അര്‍ത്ഥമുള്ളൂ.

അടുത്ത ആയത്ത് 48

അനുഗ്രഹങ്ങളെക്കുറിച്ച് അല്ലാഹു ഇസ്രാഈല്യരെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നതോടൊപ്പം അതിന് നന്ദി ചെയ്യാതെ അതിക്രമകാരികളായതുകൊണ്ട് പരലോകത്ത് നേരിടേണ്ടിവരുന്ന കഠിനമായ ശിക്ഷയെക്കുറിച്ച് താക്കീത് ചെയ്യുകയാണ് അടുത്ത ആയത്തില്‍.

അനുഗ്രഹങ്ങളുടെയും ശ്രേഷ്ഠതകളടെയും ആ നല്ല പാരമ്പര്യങ്ങളെല്ലാം അവരിപ്പോള്‍ കളഞ്ഞുകുളിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് അല്ലാഹുവിന്‍റെ കോപത്തിനും ശിക്ഷക്കും വിധേയരായിട്ടുമുണ്ട്. ഖിയാമത്തുനാളില്‍ ഇനി കഠിനമായ ശിക്ഷ അനുഭവിക്കുവാന്‍ പോകുന്നുമുണ്ട്. ആ ദിനം സൂക്ഷിക്കണമെന്ന് താക്കീത് ചെയ്യുന്നു.

وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (48)

ഒരു വ്യക്തിയും യാതൊരാള്‍ക്കും ഉപകരിക്കാത്തതും ആരുടെയും ശുപാര്‍ശ സ്വീകരിക്കപ്പെടാത്തതും ആരെയും മോചനദ്രവ്യത്തിനു പകരം വിട്ടയക്കപ്പെടാത്തതും കുറ്റവാളികള്‍ക്ക് ഒരു സഹായവും കിട്ടാത്തതുമായ പാരത്രിക ദിനത്തെ നിങ്ങള്‍ സൂക്ഷിച്ചുകൊള്ളുക.

ഖിയാമത്തുനാളിനെക്കുറിച്ച് നാലുകാര്യങ്ങളാണ് പ്രത്യേകം പറയുന്നത്:

(1) ഒരു വ്യക്തിയും ഒരാള്‍ക്കും അന്ന് ഉപകരിക്കുകയില്ല لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا

(2) ആരുടെയും ശുപാര്‍ശ സ്വീകരിക്കപ്പെടുകയില്ല. وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ

(3) ഒരു പ്രായശ്ചിത്തവും സ്വീകരിക്കുകയില്ല. വല്ലതും മോചനദ്രവ്യമായി നല്‍കി ശിക്ഷയില്‍ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാന്‍ കഴിയില്ല.  وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ

(4) ഒരു സഹായവും അന്ന് കിട്ടില്ല. وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ

ഇസ്‌റാഈല്യര്‍ക്ക് പല അവകാശവാദങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ പ്രവാചകത്വത്തിന്‍റെയും വേദത്തിന്‍റെയും ആളുകളാണ്, സ്വര്‍ഗം ഞങ്ങളുടെ കുത്തകയാണ്, നരകത്തില്‍ കിടക്കേണ്ടി വന്നാല്‍ തന്നെ കുറഞ്ഞ ദിവസങ്ങള്‍ മാത്രമെ കിടക്കേണ്ടി വരികയുള്ളൂ, ഞങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ മക്കളും ഇഷ്ടക്കാരുമാണ് എന്നൊക്കെയായിരുന്നു വീരവാദങ്ങള്‍.

ഈ വീരവാദങ്ങളെല്ലാം തനി വ്യാജമാണ്. ഇതേ നിലപാട് തുടരുകയാണെങ്കില്‍ രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ഒരു സാധ്യതയും ഇല്ലെന്ന് അവരെ താക്കീത് ചെയ്യുകയാണ്.

وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ

'ശുപാര്‍ശ സ്വീകരിക്കപ്പെടുകയില്ല' എന്ന് പറഞ്ഞത്, അവിശ്വാസികളില്‍ നിന്നോ അവിശ്വാസികള്‍ക്കു വേണ്ടിയോ ഉള്ള ശുപാര്‍ശ സ്വീകരിക്കപ്പെടുകയില്ല എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലാണ്. തിരുനബി (صلى الله عليه وسلم) ശുപാര്‍ശ ചെയ്യുമെന്നും അത് സ്വീകരിക്കപ്പെടുമെന്നും ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം തുടങ്ങിയവര്‍ ഉദ്ധരിച്ച നിരവധി നബിവചനങ്ങള്‍ കൊണ്ട് പ്രാമാണികമായി തെളിഞ്ഞതാണല്ലോ.

പക്ഷേ, ഈ ശുപാര്‍ശക്കൊരു വ്യത്യാസമുണ്ട്. ഇവിടെ സാധാരണ നടന്നുവരുന്നതുപോലെയല്ല. അല്ലാഹുവിന്‍റെ അനുവാദത്തോടുകൂടി, അവന്‍ തൃപ്തിപ്പെട്ടവര്‍ക്ക് മാത്രമാണവിടത്തെ ശുപാര്‍ശ.

പാപികളായ സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്ക് നബി (സ്വ) യുടെ ശുപാര്‍ശ ഫലം ചെയ്യുമെന്ന് ഹദീസുകളിലുണ്ട്. മലക്കുകള്‍, ഔലിയാഅ് തുടങ്ങിയവരും അല്ലാഹുവിന്‍റെ അനുവാദത്തോടെ ശുപാര്‍ശ ചെയ്യുമെന്ന് പ്രമാണങ്ങളില്‍ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയും.

ബനൂ ഇസ്രാഈല്യരോടാണ് അഭിസംബോധനയെങ്കിലും, എല്ലാവരും മനസ്സിലാക്കേണ്ട പ്രധാനപ്പെട്ടൊരു കാര്യമാണ് ഈ ആയത്ത് പഠിപ്പിക്കുന്നത്. പരലോകവിജയത്തിന്‍റെ നിദാനം സത്യവിശ്വാസവും സല്‍ക്കര്‍മങ്ങളുമാണ്. അതുകൊണ്ടേ അവിടെ രക്ഷപ്പെടുകയുള്ളൂ. സ്വാധീനമുപയോഗിച്ചും ശുപാര്‍ശ നടത്തിയുമൊക്കെ പല നിലക്കും ഈ ലോകത്ത്  രക്ഷപ്പെടുന്നതുപോലെ, പരലോകത്തുവെച്ച് രക്ഷപ്പെടാന്‍ ആര്‍ക്കും സാധ്യമല്ല.

ഇനിയുള്ള ആയത്തുകളില്‍, തിരുനബിയുടെ കാലത്ത് മദീനയിലുണ്ടായിരുന്ന യഹൂദികളുടെ മുന്‍തലമുറകള്‍ അനുഭവിച്ച, അവര്‍ ദൃക്‌സാക്ഷികളായിരുന്ന, പിന്‍തലമുറക്കാരായ ഇവര്‍ അഭിമാനപൂര്‍വ്വം ഏറ്റുപറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന ചില അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ അല്ലാഹു അവരെ ഓര്‍മപ്പെടുത്തുകയാണ്. അടുത്ത പേജില്‍ പഠിക്കാം إن شاء الله

---------------------------------------------

ക്രോഡീകരണം: സി എം സലീം ഹുദവി  മുണ്ടേക്കരാട് 

കടപ്പാട്: ഫത്ഹ് ർ റഹ്മാൻ ഖുർആൻ മലയാള പരിഭാഷ (കെവി മുഹമ്മദ് മുസ്ലിയാർ), ഖുർആൻ മലയാള വിവർത്തനം (ഡോ. ബഹാഉദ്ദീൻ മുഹമ്മദ് നദ് വി), തഫ്സീർ ഇബ്നു കസീർ