Islamonweb

യഹൂദികളെക്കുറിച്ചായിരുന്നല്ലോ കഴിഞ്ഞ പേജില്‍ പറഞ്ഞിരുന്നത്. വിശുദ്ധ ഇസ്‌ലാമിനെതിരെ അവര്‍ ഉന്നയിക്കാറുണ്ടായിരുന്ന ആക്ഷേപങ്ങളിലൊന്നിന് മറുപടി ആയിട്ടാണ് ഇനി നമ്മള്‍ പഠിക്കുന്ന 106 ആം ആയത്ത് അവതരിച്ചത്.  

ലോകത്ത് മനുഷ്യജീവിതം ആരംഭിച്ച കാലം മുതല്‍ക്കുതന്നെ, ഇന്ന രൂപത്തിലായിരിക്കണം ജീവിക്കേണ്ടതെന്ന് സ്രഷ്ടാവായ അല്ലാഹു നിര്‍ദ്ദേശം കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നിട്ടുണ്ട്. അമ്പിയാ മുര്‍സലുകള്‍ മുഖേനയാണ് അത്തരം നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ നല്‍കികൊണ്ടിരുന്നത്.

ആ നിയമങ്ങളും വ്യവസ്ഥകളും അല്ലാഹു നല്‍കിക്കൊണ്ടിരുന്നത്, ഓരോ കാലക്കാരുടെയും ബുദ്ധിപരമായ വളര്‍ച്ചക്കനുസരിച്ചും സാമൂഹ്യസാചര്യങ്ങളനുസരിച്ചുമാണ്. ഓരോ സമൂഹത്തിനും അവര്‍ക്കനുയോജ്യമായ നിയമങ്ങളാണ് നല്‍കുക.

ബുദ്ധിപരവും മാനസികവും സാംസ്‌കാരികവും സാമൂഹ്യവുമായ വിവിധ കാര്യങ്ങളില്‍ മനുഷ്യര്‍, ആദ്യകാലംമുതല്‍ ഇന്നുവരെ ഒരേ നിലവാരത്തിലല്ല ഉള്ളത് എന്ന കാര്യം സാമാന്യബുദ്ധികൊണ്ടു ചിന്തിച്ചാല്‍ തന്നെ മനസ്സിലാകുമല്ലോ. മനുഷ്യര്‍ കാലം ചെല്ലും തോറും പുരോഗമിച്ചും വളര്‍ന്നും കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ചുറ്റുപാടും പരിതഃസ്ഥിതികളും മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ജനങ്ങളുടെ വളര്‍ച്ചക്കും പുരോഗതിക്കുമനുസരിച്ച് അല്ലാഹുതന്നെ അവന്‍റെ കരുണ കൊണ്ട് ചില നിയമവിധികളില്‍ ചില ഭേദഗതികള്‍ ചെയ്തുപോന്നു. അങ്ങനെ ഭേദഗതി ചെയ്യുന്നത് ബുദ്ധിക്കോ യുക്തിക്കോ നിരക്കാത്തതല്ലെന്ന് വിശിഷ്യ പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. എന്നുമാത്രമല്ല, അത് വേണ്ടതുതന്നെയാണ്, അനിവാര്യമാണെന്നാണ് ശരിക്ക് ചിന്തിച്ചാല്‍ മനസ്സിലാകുക.

മുന്‍കാലങ്ങളിലെ പ്രവാചകന്‍മാരും അവരുടെ ദൗത്യങ്ങളും പ്രബോധനങ്ങളും ഏതെങ്കിലുമൊരു കാലത്തേക്കും ദേശത്തേക്കും മാത്രമാണുണ്ടായിരുന്നത്. അങ്ങനെ കാലം മാറിമാറിവന്നു, മനുഷ്യന്‍റെ വളര്‍ച്ച പുരഗോതി പ്രാപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് എല്ലാ കാലത്തേക്കും ദേശത്തേക്കുമുള്ള റസൂലും അന്തിമപ്രവാചകനുമായി മുഹമ്മദ് (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) നിയോഗിക്കപ്പെടുന്നത്. ലോകജനതക്ക് മുഴുവനായുമുള്ള വേദഗ്രന്ഥമായി വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ അവതരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്.

വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ അവതരിച്ചപ്പോള്‍, മുന്‍വേദങ്ങളിലെ ചില തീരുമാനങ്ങള്‍ റദ്ദ് ചെയ്ത് പുതിയത് നടപ്പിലാക്കി. അത് വേണ്ടതുതന്നെയാണല്ലോ. കാരണം, ഒരുകാലത്തോ, ഒരു ജനതക്കോ അന്നത്തെ പരിതഃസ്ഥിതികള്‍ക്കനുസരിച്ച് നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ചില നിയമനടപടികള്‍ എല്ലാ കാലത്തേക്കും പ്രായോഗികമാകില്ലല്ലോ. അത്തരം നിയമങ്ങള്‍ക്കു പകരം എല്ലാവര്‍ക്കും പ്രായോഗികമായ നിയമനടപടികള്‍ ആവശ്യമായിവന്നു. അങ്ങനെയാണ്, മുന്‍വേദഗ്രന്ഥങ്ങളിലെ ചില നിയമങ്ങളും ആചാരാനുഷ്ഠാന മുറകളും ഖുര്‍ആന്‍ വഴി നസ്ഖ് ചെയ്തത് (ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തിയത്/ഭേദഗതി ചെയ്തത്).  ഇത് അനിവാര്യമായ ഒരു നടപടിയാണ്.

ഇങ്ങനെ നസ്ഖ് ചെയ്യുന്നത് അല്ലാഹുവിന്‍റെ നിയമനിര്‍മാണത്തിലുള്ള പോരായ്മയല്ല; അതിന്‍റെ പരിപൂര്‍ണതയാണത് കാണിക്കുന്നത്.

പക്ഷേ, ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ ബദ്ധവൈരികളായ യഹൂദികള്‍ ഇങ്ങനെ നസ്ഖ് ചെയ്ത് പുതിയ നിയമങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവരുന്നതിനെ പരിഹസിച്ചു. അതിനെതിരെ വലിയ ഒച്ചപ്പാടുണ്ടാക്കി. ആളുകളില്‍ ആശയക്കുഴപ്പമുണ്ടാക്കി.

മുസ്‍ലിംകളുടെ പിന്നാലെ കൂടി.  അവരുടെ വിശ്വാസത്തിന് ഇളക്കം തട്ടിക്കാനും അങ്ങനെ ഇസ്ലാമിനെ തന്നെ നശിപ്പിക്കാനും ഗൂഢാലോചനകള്‍ നടത്തി. പല കുപ്രചാരണങ്ങളും അഴിച്ചുവിട്ടു.

അവര്‍ പറഞ്ഞു: 'വേദങ്ങളെല്ലാം അല്ലാഹുവിന്‍റെ വചനങ്ങളാണ്. അതുകൊണ്ട് അവ എന്നും ഒരേപോലെ നിലനില്‍ക്കുകയല്ലാതെ, മാറ്റം വരാന്‍ പാടില്ലാത്തതാണ്. ഒരിക്കല്‍ ഒരു നിയമം നടപ്പാക്കുകയും പിന്നീട് അത് ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തി മറ്റൊരു നിയമം കല്‍പിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ ആദ്യനിയമത്തിന് എന്തോ കുഴപ്പമുണ്ടായിരുന്നുവെന്നും അത് അല്ലാഹു മുന്‍കൂട്ടി അറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നുമാണ് വരുന്നത്. അല്ലാഹുവിനെക്കുറിച്ച് അങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൂടാത്തതുമാണ്. അല്ലാഹു ഒരിക്കല്‍ അവതരിപ്പിച്ചത് പിന്നീട് അവന്‍ തന്നെ മറ്റുകയാണോ? ആദ്യത്തെ വിധിയില്‍ അവനു അബദ്ധം പിണഞ്ഞതുകൊണ്ടാണോ അത്?

തൗറാത്തും ഖുര്‍ആനും അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്നാണല്ലോ. പിന്നെ എങ്ങനെയാണ്, തൗറാത്തിലെ ചില നിയമങ്ങളെ ഖുര്‍ആന്‍ കൊണ്ട് ഭേദഗതി ചെയ്യുന്നത്? മാത്രല്ല, ഖുര്‍ആനിലെ ചില നിയമങ്ങളെത്തന്നെ പിന്നീട് മറ്റു ചില നിയമങ്ങള്‍ കൊണ്ട് ഭേദഗതി വരുത്തിയതെന്തുകൊണ്ടാണ്?' ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ് അവര്‍ ആക്ഷേപിച്ചിരുന്നത്.

142-ആം ആയത്തിലും തുടര്‍ന്നുള്ള ചില വചനങ്ങളിലും കാണാവുന്നപോലെ, ബൈത്തുല്‍ മുഖദ്ദസില്‍ നിന്നുമാറ്റി വിശുദ്ധ കഅ്ബ ഖിബ്‌ലയാക്കിയപ്പോഴാണ് ഈ ആരോപണം മൂര്‍ച്ഛിച്ചത്. കാര്യങ്ങള്‍ അവര്‍ക്ക് അറിയാത്തതുകൊണ്ടോ മറ്റോ ഉള്ള ആക്ഷേപമായിരുന്നില്ല അത്. മറിച്ച്, കിട്ടുന്ന പഴുതുകളെല്ലാം ഉപയോഗിച്ച് ഖുര്‍ആനെ എതിര്‍ക്കണം, സത്യവിശ്വാസികളില്‍ ആശയക്കുഴപ്പമുണ്ടാക്കണം. ഇതായിരുന്നു അവരുടെ ലക്ഷ്യം.

ഇങ്ങനെ ജൂതന്മാര്‍ തട്ടിവിട്ട ദുര്‍ന്യായങ്ങളുടെ മറുപടിയാണ് അല്ലാഹു ഇനി പറയുന്നത്. ഒരിക്കല്‍ ഒരു നിയമം നടപ്പിലാക്കിയ അല്ലാഹുതന്നെയാണ് അതിന്‍റെ കാലം കഴിയുമ്പോള്‍ തല്‍സ്ഥാനത്ത് മറ്റൊരു നിയമം നടപ്പില്‍ വരുത്തുന്നത് – ഇതാണ് മറുപടിയുടെ ചുരുക്കം.

مَا نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (106)

നാം ഏതെങ്കിലും ഒരു സൂക്തം ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തുകയോ അതിനെ വിസ്മൃതമാക്കുകയോ (മറപ്പിക്കുകയോ) ചെയ്താല്‍ അതിനേക്കാള്‍ ഏറ്റവും നല്ലതോ അതുപോലെയുള്ളതോ നടപ്പില്‍ വരുത്തുന്നതാണ് (നാം കൊണ്ടുവരുന്നതാണ്). അല്ലാഹു സര്‍വ കാര്യങ്ങള്‍ക്കും കഴിവുള്ളവന്‍ തന്നെയാണ് എന്ന് താങ്കള്‍ക്കറിഞ്ഞുകൂടേ?

نسَخْ - നീക്കം ചെയ്യുക, പകര്‍ത്തുക എന്നൊക്കെയാണ് ഭാഷാര്‍ത്ഥം. സാങ്കേതികമായി ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് - ഒരു മതവിധിക്ക് ആസ്പദമായ കാര്യം അവസാനിക്കുമ്പോള്‍, ആ വിധി ദുര്‍ബ്ബലപ്പെടുത്തി, തല്‍സ്ഥാനത്ത് മറ്റൊരു വിധി കൊണ്ടുവരിക എന്നാണ്.

نُنسِهَا (ആയത്തുകളെ വിസ്മരിപ്പിക്കുക) എന്നു പറഞ്ഞതിന്‍റെ താല്‍പര്യം, ദുര്‍ബലമാക്കപ്പെട്ട നിയമങ്ങളെ ഹൃദയങ്ങളില്‍ നിന്ന് നീക്കം ചെയ്യുക, അങ്ങനെ അതുസംബന്ധമായ ഓര്‍മ പോലും ഇല്ലാതാക്കുക എന്നാണ്. അതായത് മനസ്സില്‍ നിന്ന് അത് മറഞ്ഞുപോവും, അങ്ങനെ അത് ഓര്‍ക്കാന്‍ പോലും കഴിയാത്ത അവസ്ഥ വരും.

നസ്ഖിനെതിരെ യഹൂദികളുന്നയിച്ച ആക്ഷേപങ്ങള്‍ക്ക് മറുപടിയാണിത്. ഒരിക്കലൊരു നിയമം നടപ്പാക്കിയ അല്ലാഹുതന്നെയാണ് അതിന്‍റെ കാലം കഴിയുമ്പോള്‍ തല്‍സ്ഥാനത്ത് മറ്റൊരു നിയമം നടപ്പില്‍ വരുത്തുന്നത്.

ചെറുപ്പത്തില്‍ കഴിച്ചുവന്ന ഭക്ഷണം തന്നെ വലുപ്പത്തിലും കഴിക്കണമെന്നും അതില്‍ മാറ്റം വരുത്താന്‍ പാടില്ലെന്നും ആരെങ്കിലും പറയുമോ?! അതുപോലെത്തന്നെയല്ലേ മനുഷ്യവളര്‍ച്ചക്കൊത്ത് നിയമങ്ങള്‍ മാറ്റാന്‍ പാടില്ലെന്ന് പറയുന്നതും? മനുഷ്യവളര്‍ച്ചയെക്കുറിച്ച് പരിപൂര്‍ണമായും അറിയുന്ന സര്‍വജ്ഞനും സര്‍വശക്തനുമായ അല്ലാഹു, അവനുദ്ദേശിക്കുന്ന നിയമങ്ങള്‍ നടപ്പില്‍ വരുത്തുന്നത് ആര്‍ക്കാണ് ചോദ്യം ചെയ്യാന്‍ കഴിയുക!?

യാഥാര്‍ഥ്യം ഇതായിരിക്കെ, യഹൂദികള്‍ അത് നിഷേധിക്കുന്നത്, അവരുടെ അവിശ്വാസം കൊണ്ടും മത്സരബുദ്ധി കൊണ്ടും മാത്രമാണ്.

സത്യത്തില്‍, ഖുര്‍ആനില്‍ മാത്രമല്ല നസ്ഖുള്ളത്. മുന്‍വേദഗ്രന്ഥങ്ങളിലും നസ്ഖ് ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ കയ്യിലുള്ള തൗറാത്തില്‍ തന്നെയും നസ്ഖ് കാണാവുന്നതാണ്.

തന്‍റെ പുത്രിമാരെ പുത്രന്മാര്‍ക്ക് വിവാഹം ചെയ്തുകൊടുക്കല്‍ ആദംനബി(عليه السلام)ന് അനുവദിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അന്ന് അന്യസ്ത്രീകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ. പിന്നീട് അത് വിരോധിക്കപ്പെട്ടു.

നൂഹ്‌നബി(عليه السلام) കപ്പലില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ എല്ലാ ജീവികളെയും ഭക്ഷിക്കല്‍ അനുവദനീയമായിരുന്നു. പിന്നീട് ചിലത് നിരോധിക്കപ്പെട്ടു.

യഅ്ഖൂബ് നബി(عليه السلام)ക്കും സന്താനങ്ങള്‍ക്കും (അതായത് ഈസ്രാഈല്യര്‍ക്ക്) ആദ്യകാലത്ത്, ഒരു പിതാവിന്‍റെ രണ്ട് പുത്രിമാരെ (ജേഷ്ഠത്തിയെയും അനുജത്തിയെയും) ഒന്നിച്ച് വിവാഹം ചെയ്യല്‍ അനുവദനീയമായിരുന്നു. പിന്നീടത് തൗറാത്ത് മുഖേന നിഷിദ്ധമാക്കപ്പെട്ടു.

ഇബ്‌റാഹീം നബി (عليه السلام) യോട് മകനെ അറുക്കാന്‍ ആദ്യം കല്‍പിച്ചു. പിന്നീട് ആ കല്‍പന ദുര്‍ബ്ബലപ്പെടുത്തി ആടിനെ അറുത്താല്‍ മതിയെന്ന് നിശ്ചയിച്ചു.

പശുക്കുട്ടിയെ ആരാധിച്ച ഇസ്‌റാഈല്യരെ കൊല്ലാന്‍ ആദ്യം കല്‍പിച്ചു. പിന്നീടത് നിര്‍ത്താന്‍ കല്‍പ്പിച്ചു... ഇങ്ങനെ പലതും.

തൗറാത്തിലെ ചില നിയമങ്ങള്‍ ഇന്‍ജീലില്‍ ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

തൗറാത്തിലെയും ഇന്‍ജീലിലെയും ചില നിയമങ്ങള്‍ ഖുര്‍ആനിലും അല്ലാഹു നസ്ഖ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

ഇബ്‌റാഹീം (عليه السلام), മൂസാ (عليه السلام) മുതലായ ചില പ്രവാചകന്‍മാര്‍ക്ക് നല്‍കപ്പെട്ടിരുന്ന ചില ഏടുകള്‍ (الصحف) പിന്നീട് നിലനിറുത്തപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ജനങ്ങളുടെ ഓര്‍മയില്‍ നിന്നും പോലും അവ ഉയര്‍ത്തപ്പെട്ടുപോയിട്ടുണ്ട്.  

ഇതെല്ലാം യഹൂദികള്‍ക്ക് നന്നായറിയാം. നിഷേധിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. പിന്നെയുമവര്‍ നസ്ഖ് പൊക്കിപ്പിടിച്ച് ഖര്‍ആനിനെ ആക്ഷേപിക്കുന്നത് കടുത്ത ധിക്കാരബുദ്ധികൊണ്ടുമാത്രമാണ്.

ഇത് യഹൂദികളുടെ മാത്രം വായടപ്പിക്കുന്ന മറുപടി അല്ല, എല്ലാവരും  മനസ്സിലാക്കേണ്ട ഒരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യം കൂടിയാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് യുക്തിവാദികള്‍. ആധുനികരാകട്ടെ, അല്ലാത്തവരാകട്ടെ എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിരിക്കണം.

വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആനിലും മതവിധികളിലും നസ്ഖ് ഉണ്ടാകാന്‍ പാടില്ലെന്നും, അത് യുക്തിക്ക് യോജിക്കുകയില്ലെന്നും വാദിക്കുന്ന എല്ലാവരും ഈ മറുപടി കേള്‍ക്കണം. ഇത്തരക്കാരുടെ വാദഗതി ദുര്‍ബലമാണ്, തള്ളപ്പെടേണ്ടതാണ് എന്നാണ് ഇമാം ഇബ്‌നുകസീര്‍(റ) പറഞ്ഞത്.

അല്ലാഹുവിന്‍റെ നിയമവിധികളില്‍ നസ്ഖ് ഉണ്ടാവാമെന്നും, അങ്ങനെ ഉണ്ടായിട്ടുമുണ്ട് എന്ന കാര്യത്തില്‍ മുസ്‍ലിംകള്‍ക്ക് ആര്‍ക്കും ഭിന്നാഭിപ്രായമില്ല.

ഇതേ വാദം ഖുറൈശികള്‍ക്കുമുണ്ടായിരുന്നുവത്രേ. അങ്ങനെയാണവര്‍ ഖുര്‍ആന്‍, തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) സ്വന്തമായി ഉണ്ടാക്കിയതാണെന്ന് ആരോപിച്ചത്. അതിന് അല്ലാഹു നല്‍കിയ മറുപടി സൂറത്തുന്നഹ്ല്‍ 101-ലുണ്ട്. ആ മറുപടിയും ഇത്തരം വാദക്കാര്‍ ശ്രദ്ധിക്കണം.

നസ്ഖിന്‍റെ ഉദാഹരണങ്ങള്‍ ഖുര്‍ആനില്‍ തന്നെ കാണാം. ഭര്‍ത്താവ് മരണപ്പെട്ടവള്‍ ഒരു കൊല്ലം ഇദ്ദ ആചരിക്കണമെന്ന ആദ്യവിധി ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തി, നാലു മാസവും പത്ത് ദിസവുമാക്കിയത് നസ്ഖ് ആണ്.

ബൈതുല്‍മുഖദ്ദസാണ് ഖിബ്‌ല എന്നായിരുന്നു ആദ്യനിയമം. അത് ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തിയാണ് കഅ്ബയെ ഖിബ്‌ലയാക്കണമെന്ന വിധി വന്നത്.

മരണപ്പെട്ട ആളുടെ സ്വത്ത് മക്കള്‍ക്കായിരുന്നു. മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് നിശ്ചിത ഓഹരി ഇല്ലായിരുന്നു; വസ്വിയ്യത്തായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. പിന്നീട് അല്ലാഹു ആ  വിധി നസ്ഖ് ചെയ്തു. ഒരു ആണിന് രണ്ട് പെണ്ണിന്‍റെ ഓഹരിയാക്കി. മാതാപിതാക്കളില്‍ ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ആറിലൊന്നും മൂന്നിലൊന്നുമാക്കി. ഭര്‍ത്താവിന് പകുതിയും നാലിലൊന്നുമാക്കി, ഭാര്യക്ക് നാലിലൊന്നും എട്ടിലൊന്നുമാക്കി. ഇതെല്ലാം നസ്ഖുകളാണ്.

نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهَا أَوْ مِثْلِهَا

ഒരു ആയത്ത് നസ്ഖ് ചെയ്യുകയോ വിസ്മരിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്താല്‍ അതിനെക്കാള്‍ ഉത്തമമായതോ, അതു പോലെയുള്ള മറ്റൊന്നോ അല്ലാഹു കൊണ്ടുവരും. മനുഷ്യരുടെ നന്മ, സൗകര്യം, എളുപ്പം, പ്രായോഗികത, പുണ്യം, പ്രതിഫലം ആദിയായവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലായിരിക്കും അവയുടെ മേന്മയും തുല്യതയും.

അല്ലാഹു ഒരു നിയമം ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തി എന്നു പറഞ്ഞാല്‍, ആ നിയമം ഏതൊരു കാലത്തെ ഉദ്ദേശിച്ചായിരുന്നുവോ ഉണ്ടാക്കിയത്, ആ കാലം അവസാനിച്ചുവെന്ന് അവന്‍ വെളിപ്പെടുത്തി എന്നാണ് താല്‍പര്യം.

ഈ ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തല്‍തന്നെ അനുഷ്ഠാനപരമായ കാര്യങ്ങളില്‍ മാത്രമാണുണ്ടാവുക. വിശ്വാസപരമായ അടിസ്ഥാനസിദ്ധാന്തങ്ങളിലല്ല.  

അടുത്ത ആയത്ത് 107

ഈ പറഞ്ഞ മറുപടി ഒന്നുകൂടി വിശദീകരിക്കുകയാണ് അടുത്ത ആയത്തില്‍.

പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ അധീശാധിപത്യം അല്ലാഹുവിനുള്ളതാണ്. ഉടമസ്ഥതയും, ഭരണാധികാരവും രക്ഷാകര്‍തൃത്വവും അവനുതന്നെ. ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ ആര്, എന്തൊക്കെ നിയമനടപടികളും ജീവിതരീതികളും സ്വീകരിക്കണമെന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് അവനാണ്. നേരത്തെ നിശ്ചയിച്ചത് വല്ലതും ഭേദഗതി ചെയ്യേണ്ടതുണ്ടെങ്കില്‍ അത് ചെയ്യേണ്ടതും അവന്‍ തന്നെയാണ്.

 أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (107)

നിശ്ചയം ആകാശങ്ങളുടെയും ഭൂമിയുടെയും ആധിപത്യം അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാണെന്നും താങ്കള്‍ അറിഞ്ഞിട്ടില്ലേ? അല്ലാഹു അല്ലാതെ നിങ്ങള്‍ക്ക് യാതൊരു രക്ഷകനും സഹായിയും ഇല്ലെന്നും (താങ്കള്‍ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ലേ?)

അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്ന നിയമനടപടികള്‍ നടപ്പാക്കാനും എടുത്തുകളയാനും എപ്പോള്‍ – എവിടെ – ആര്‍ക്ക് – എന്ത് നിയമങ്ങള്‍ വേണം എന്നൊക്കെ നിശ്ചയിക്കാനും അല്ലാഹുവിനാണ് അര്‍ഹത. അത് ചോദ്യം ചെയ്യാന്‍ ആര്‍ക്കുമധികാരമില്ല.

മനുഷ്യര്‍ക്കെന്താണ് ഗുണം, ഏതാണ് നന്മ, ഏതാണ് കൂടുതല്‍ അനുയോജ്യമായത് - ഇതൊക്കെ അല്ലാഹുവിനല്ലേ നന്നായി അറിയുക. അവനാണല്ലോ മനുഷ്യരെ പടച്ചത്. എല്ലാറ്റിനും കഴിവുള്ളവനുമാണവന്‍.

أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

ഇതെല്ലാം എല്ലാവരും സമ്മതിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണ്. എന്നിരിക്കെ, നസ്ഖിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതും, വിമര്‍ശിക്കുന്നതും ധിക്കാരവും അക്രമവുമല്ലാതെ മറ്റെന്താണ്?!

وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ 

മനുഷ്യനെന്നല്ല, മറ്റേതു ജീവികളും അല്ലാഹുവിന്‍റെ നിയമങ്ങള്‍ പിന്‍പറ്റുകയാണ് വേണ്ടത്. അതുകൊണ്ടേ രക്ഷപ്പെടുകയുള്ളൂ. അല്ലെങ്കില്‍ അന്ത്യദിനത്തില്‍ മനുഷ്യന്‍ നിസ്സഹായനായിപ്പോകും. അവിടെ സഹായിക്കാനും മോചിപ്പിക്കാനും അല്ലാഹു മാത്രമേയുണ്ടാകൂ. അത് നന്നായി മനസ്സിലാക്കി ഇവിടെവെച്ചുതന്നെ അവനെ അനുസരിക്കുകയാണ് മനുഷ്യന്‍ ചെയ്യേണ്ടത്.

അടുത്ത ആയത്ത് 108

വേദക്കാരെയും മുശ്രിക്കീങ്ങളെയും മുഅ്മിനീങ്ങളെയും ഉപദേശിക്കുകയാണിനി.

വേദക്കാരും മുശ്രിക്കുകളും വേണ്ടാത്ത പല ചോദ്യങ്ങളും തിരുനബി صلى الله عليه وسلم യോട് ചോദിച്ചിരുന്നു.

മുസ്‍ലിംകളോട് കടുത്ത ശത്രുതയുള്ള വേദക്കാരില്‍ ചിലര്‍ മുസ്‍ലിംകളെ പാട്ടിലാക്കി, പിരികയറ്റിവിട്ട് വേണ്ടാത്ത പല ചോദ്യങ്ങളും തിരുനബി صلى الله عليه وسلمയോട് ചോദിക്കാന്‍ പറയും. ഈ പാവങ്ങള്‍ ആ വലയില്‍ കുടുങ്ങി പലതും നബിയോട് ചോദിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇങ്ങനെ ചെയ്യരുതെന്നാണ് ഇനി അല്ലാഹു ഉപദേശിക്കുന്നത്.

ഇങ്ങനെ ചോദിച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നത് വേദക്കാരുടെ സ്വഭാവമാണ്, അവരുടെ പാരമ്പര്യമാണ് എന്നും ഉണര്‍ത്തുന്നുണ്ട്.

أَمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَسْأَلُوا رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِنْ قَبْلُ ۗ وَمَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (108)

അതല്ല, ഇതിനു മുമ്പ് മൂസാ നബിയോട് ചോദിക്കപ്പെട്ടതുപോലെ നിങ്ങളുടെ ദൂതനോട് നിങ്ങളും ചോദിക്കാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുകയാണോ? സത്യവിശ്വാസത്തിനുപകരം ആര് നിഷേധം സ്വീകരിക്കുന്നുവോ അവര്‍ സന്മാര്‍ഗത്തില്‍ നിന്നു തെറിച്ചതുതന്നെ. 

യഹൂദികള്‍ ധിക്കാരപൂര്‍വ്വം പലതും മൂസാ നബി(عليه السلام)യോട് ചോദിച്ചിരുന്നല്ലോ. പല ഉദാഹരണങ്ങളും മുമ്പ് നമ്മള്‍ പഠിച്ചല്ലോ.

അല്ലാഹുവിനെ നേരിട്ടുകാണണം എന്ന് ആവശ്യപ്പെടുന്നിടംവരെ അവരുടെ ധിക്കാരമെത്തി. പശുവിനെ അറുക്കാന്‍ കല്‍പിച്ചപ്പോഴുണ്ടായ ചോദ്യങ്ങളും നമ്മള്‍ കണ്ടല്ലോ. ചിലത് അധികപ്പറ്റായിരുന്നെങ്കില്‍, മറ്റുചിലത് ധിക്കാരമായിരുന്നു. ചിലത് വിഡ്ഢിത്തരങ്ങളും പരിഹാസവുമായിരുന്നു.

തിരുനബി صلى الله عليه وسلم യോടും അവര്‍ പലതും അനാവശ്യമായി ആവശ്യപ്പെട്ടു. അല്ലാഹുവിനെയും മലക്കുകളെയും കൂട്ടമായി ഹാജറാക്കാവാന്‍ ആവശ്യപ്പെച്ചു (അല്‍ഇസ്‌റാഅ് 92). സ്വഫാ മല സ്വര്‍ണമാക്കിക്കൊടുക്കാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടത്, ഇബ്‌നു അബ്ബാസ്, മുജാഹിദ്(رضي الله عنهم) എന്നിവരില്‍ നിന്ന് ഉദ്ധരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

അതുകൊണ്ട്, സത്യവിശ്വാസികള്‍ വിശേഷിച്ചും തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യോട് ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ മിതത്വവും മര്യാദയും പാലിക്കണമെന്ന് കല്പിക്കുകയാണ് അല്ലാഹു. ഓവറായി ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുക എന്നത് അവിശ്വാസത്തിലേക്കുവരെ വഴിതെളിച്ചേക്കാം. അത് ഗൗരവത്തോടെ കാണണമെന്ന് താക്കീതും ചെയ്യുന്നു.

നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യോട് സംശയങ്ങള്‍ ചോദിച്ചറിയുകയോ, ആവശ്യമുള്ള കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുകയോ ചെയ്തുകൂടാ എന്നല്ല ഇപ്പറഞ്ഞതിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം.

മൂസാ (عليه السلام)നോട് ചോദിച്ചതുപോലെയുള്ള ചോദ്യങ്ങള്‍ നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യോട് ചോദിക്കരുതെന്നാണ് അല്ലാഹു പറഞ്ഞത്.

സൂറഃ മാഇദഃയില്‍ ഈ വിഷയം പറയുന്നുണ്ട്:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ وَإِن تَسْأَلُوا عَنْهَا حِينَ يُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ عَفَا اللَّهُ عَنْهَا ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ ﴿١٠١﴾ قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِّن قَبْلِكُمْ ثُمَّ أَصْبَحُوا بِهَا كَافِرِينَ ﴿١٠٢﴾

(വിശ്വാസികളേ, നിങ്ങള്‍ക്ക് വെളിപ്പെടുത്തപ്പെടുന്ന പക്ഷം വെറുപ്പായിത്തീരുന്ന കാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി നിങ്ങള്‍ ചോദിക്കരുത്. ഖുര്‍ആന്‍ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന സമയത്ത് അവയെപ്പറ്റി നിങ്ങള്‍ ചോദിക്കുന്ന പക്ഷം നിങ്ങള്‍ക്കവ വെളിവാക്കപ്പെടുന്നതുമാണ്. അത്തരം ചോദ്യങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പുള്ള ചില ജനങ്ങള്‍ ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്. പിന്നീട് അവരതില്‍ അവിശ്വാസികളായിത്തീരുകയാണ് ചെയ്തത് (മാഇദഃ : 104,105)

ഒരു ഹദീസിലിങ്ങനെയുണ്ട്: ‘(അവന്‍ പറഞ്ഞു, ആരോ പറഞ്ഞു എന്നിങ്ങിനെ) കണ്ടതും കേട്ടതും പറയുന്നതും, ധനം പാഴാക്കിക്കളയുന്നതും, അധികം ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതും നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) വിരോധിച്ചിരിക്കുന്നു.’ (ബു; മു.)

അനാവശ്യമോ അര്‍ത്ഥശൂന്യമോ ആയ ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കുക, ആവശ്യത്തിലധികം ചുഴിഞ്ഞന്വേഷണം നടത്തുക, ചെയ്യാന്‍ ഉദ്ദേശ്യമില്ലാതെ വെറുതെ ചോദിക്കുക – ഇതൊക്കെയാണിവിടെ അല്ലാഹു വിരോധിച്ചത് എന്നത് ഇപ്പറഞ്ഞതില്‍ നിന്ന് വ്യക്തമാണല്ലോ.  അല്ലാതെയുള്ള നല്ല ചോദ്യങ്ങളല്ല. വിവരമില്ലാത്തത് ചോദിച്ചറിയണമെന്ന് ഖുര്‍ആനിലും ഹദീസിലും പ്രത്യേകം പ്രോല്‍സാഹിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് താനും.

അടുത്ത ആയത്ത് 109

വേദക്കാര്‍ക്ക് മുസ്‌ലിംകളോട് പ്രത്യക്ഷമായും പരോക്ഷമായും കടുത്ത ശത്രുതയാണുണ്ടായിരുന്നത്. ഈ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ മുസ്‌ലിംകള്‍ അവരോട് എന്ത്  നിലപാടാണ് സ്വീകരിക്കേണ്ടതെന്ന് പഠിപ്പിച്ചുകൊടുക്കുകയാണിനി.

ഇവരുടെ ഇസ്ലാമിക വിരുദ്ധ നടപടകളിലൊന്നും നിങ്ങള്‍ പങ്കു ചേരരുത്. നിങ്ങളെ എങ്ങിനെയെങ്കിലും സത്യവിശ്വാസത്തില്‍ നിന്ന് പുറത്തുചാടിച്ച്, പിഴപ്പിച്ച് അവരെപ്പോലെ അവിശ്വാസികളാക്കണമെന്നാണ് അവരുടെ മോഹം. അതിനാണവര്‍ കിണഞ്ഞുശ്രമിക്കുന്നതും. ആ വലയില്‍ കുടുങ്ങരുത്.

وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ

സത്യവിശ്വാസം സ്വീകരിച്ച ശേഷം നിങ്ങളെ അവിശ്വാസികളാക്കി മാറ്റണമെന്ന് ഗ്രന്ഥം നല്‍കപ്പെട്ടവരില്‍ മിക്കവരും-അവര്‍ക്ക് സത്യം വെളിപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞ ശേഷവും അവരുടെ അസൂയ കൊണ്ട്-ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (109)

അതിനാല്‍ സ്വന്തം തീരുമാനം അല്ലാഹു നടപ്പാക്കുന്നതുവരെ നിങ്ങള്‍ പൊറുക്കുകയും ക്ഷമിക്കുകയും ചെയ്യുക. അല്ലാഹു എല്ലാ കാര്യത്തിനും കഴിവുള്ളവന്‍ തന്നെയാകുന്നു. 

യഹൂദികള്‍ സത്യം സ്വീകരിക്കാന്‍ തയ്യാറല്ലെന്നു മാത്രമല്ല, മുസ്‌ലിംകളെ സത്യത്തില്‍ നിന്ന് അകറ്റാനാഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

വസ്തുത മനസ്സിലാവാത്തത് കൊണ്ടല്ല -വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ടു തന്നെയാണ്- അവരത് ചെയ്യുന്നത്. മനസ്സുകളില്‍ വേരുറച്ചുപോയ അസൂയകൊണ്ട് മാത്രമാണവരങ്ങനെ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട്, ആ കെണിയില്‍ അകപ്പെടാതെ നിങ്ങള്‍ സൂക്ഷിക്കണം.

അവര്‍ എന്താണെന്നുവെച്ചാല്‍ ചെയ്യട്ടെ- അല്ലാഹു അതിനുള്ള പരിഹാരം കണ്ടുകൊള്ളും. (അതായത്, നിങ്ങള്‍ക്ക് വിജയവും പ്രതാപവും നല്‍കും, അവരെ പരാജയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യും. അല്ലാഹു അത് നടപ്പില്‍ വരുത്തുക തന്നെ ചെയ്യും.) അവന് കഴിയാത്തതായി ഒന്നുമില്ല. അതുവരെ നിങ്ങള്‍ കാത്തിരിക്കണം, ക്ഷമിക്കണം.

വലിയ പ്രയാസമുള്ളതായിരുന്നല്ലോ ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ തുടക്കകാലം. മുസ്‍ലിംകള്‍ വളരെ കുറച്ചുപേരേ ഉള്ളൂ. ആ സമയത്ത് നന്നായി ക്ഷമിക്കുക എന്നത്, പിന്നീടത്തെ വളര്‍ച്ചക്ക് അത്യാവശ്യമാണ്.

കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് സ്ഥിതിഗതികളൊക്കെ മാറിയപ്പോള്‍, ഇങ്ങോട്ട് ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നവരെ ശക്തമായി തന്നെ പ്രതിരോധിക്കമമെന്ന കല്‍പന കിട്ടി. അതാണ് حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ 'അല്ലാഹു തന്‍റെ കല്‍പന നടത്തുന്നതുവരെ' എന്ന് പറഞ്ഞതിന്‍റെ സൂചന. അത്തരമൊരു ഘട്ടത്തില്‍ അങ്ങനെ ചെയ്യാതിരിക്കുന്നത് ഭീരുത്വമാണ്. എന്നു മാത്രമല്ല, ആത്മഹത്യാപരവുമാണ്.

അതുകൊണ്ടാണ് ഈ 109 ആം വാക്യം, യുദ്ധത്തിന് അനുമതി നല്‍കി അവതരിച്ച ആയത്തുകൊണ്ട് നസ്ഖ് ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് നിരവധി വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ പറഞ്ഞത്.

حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ

നമ്മളൊഴിവാക്കേണ്ട പ്രധാനപ്പെട്ടൊരു കാര്യമാണിത് - അസൂയ.

അസൂയ കൊണ്ടുനടക്കുന്നവന് ഒരു സുഖവുമുണ്ടാകില്ല. മറ്റവന് അനുഗ്രങ്ങള്‍ കൂടുന്തോറും ഇവന്‍ ഉരുകിയൊലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും.

മറ്റൊരാള്‍ക്ക് കിട്ടിയ അനുഗ്രഹം  നീങ്ങിപ്പോകണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുകയാണല്ലോ അസൂയ. മോശം ഏര്‍പ്പാടാണത്. നമ്മുടെ നന്മകളെ തിന്നുകളിയും- തീ വിറകിനെ തിന്നുംപോലെ.

കുറ്റകരമല്ലാത്ത 'ഹസദും' ഉണ്ട്. നല്ല കാര്യങ്ങളില്‍ മറ്റൊരാളെപ്പോലെ ആകാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുക എന്നതാണത്. ഒരു ഹദീസില്‍ ഇങ്ങനെ കാണാം:

لا حَسَدَ إلَّا في اثْنَتَيْنِ: رَجُلٌ عَلَّمَهُ اللَّهُ القُرْآنَ، فَهو يَتْلُوهُ آناءَ اللَّيْلِ، وآناءَ النَّهارِ، فَسَمِعَهُ جارٌ له، فقالَ: لَيْتَنِي أُوتِيتُ مِثْلَ ما أُوتِيَ فُلانٌ، فَعَمِلْتُ مِثْلَ ما يَعْمَلُ، ورَجُلٌ آتاهُ اللَّهُ مالًا فَهو يُهْلِكُهُ في الحَقِّ، فقالَ رَجُلٌ: لَيْتَنِي أُوتِيتُ مِثْلَ ما أُوتِيَ فُلانٌ، فَعَمِلْتُ مِثْلَ ما يَعْمَلُ.

(ആശയം: രണ്ടു പേരെക്കുറിച്ച് മാത്രമേ 'ഹസദ്' പാടുള്ളൂ. ഒന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ പഠിച്ച വ്യക്തി... മറ്റൊന്ന്, അല്ലാഹു സമ്പത്ത് നല്‍കുകയും അതില്‍ നിന്ന് രാപ്പകല്‍ ഭേദമന്യേ ചെലവഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വ്യക്തി (ബുഖാരി).

അവനെപ്പോലെ എനിക്കും ആയിത്തീരണം എന്ന ആഗ്രഹത്തെക്കുറിച്ചാണ് ഇവിടെ 'ഹസദ്' എന്ന് പ്രയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതായത്, അപരന്‍റെ അനുഗ്രഹമോ നേട്ടമോ സൗഭാഗ്യമോ നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകാന്‍ ഇവിടെ ആഗ്രഹമുണ്ടാകുന്നില്ല എന്നതാണ് വ്യത്യാസം.

അടുത്ത ആയത്ത് 110

മറ്റുള്ളവര്‍ നിങ്ങളെ പല നിലക്കും ദീനില്‍ നിന്ന് പുറത്തുചാടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമെന്നാണല്ലോ മുമ്പ് പറഞ്ഞത് – അത്തരം കുതന്ത്രങ്ങളില്‍ പെട്ട് വഴിതെറ്റിപ്പോകാതിരിക്കാനാവശ്യമായ മനക്കരുത്തും പക്വതയും നേടാന്‍ സത്യവിശ്വാസികള്‍ പ്രധാനമായി ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചാണിനി പറയുന്നത്.

നമസ്‌കാരം കൃത്യമായി അനുഷ്ഠിക്കുക. സകാത്ത് കൊടുത്തുവീട്ടുക. നന്മയും പുണ്യവുമായിട്ടുള്ളതെന്തും ചെയ്യാന്‍ നോക്കുക – ഇതാണാ കാര്യങ്ങള്‍. മരണത്തിന് മുമ്പ് നിങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്ന ഏതൊരു നന്മക്കും അല്ലാഹുവിന്‍റെ അടുക്കല്‍ നിന്ന് വലിയ പ്രതിഫലം ലഭിക്കും. ഒന്നും പാഴായിപ്പോകുകയില്ല. അവന്‍റെ അറിവിലും കണക്കിലും പെടാതെ ഒന്നും വിട്ടുപോകുന്നതുമല്ല.

وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (110)

നിങ്ങള്‍ നമസ്‌കാരം മുറപ്രകാരം അനുഷ്ഠിക്കുകയും സകാത്ത് കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുക. സ്വന്തത്തിനുവേണ്ടി വല്ല നന്മയും ചെയ്യുന്നുവെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിങ്കലത് കണ്ടെത്തും. നിങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതെല്ലാം നിശ്ചയം അല്ലാഹു നല്ലപോലെ കാണുന്നവനാണ്. 

നേരത്തെ നമ്മള്‍ പറഞ്ഞല്ലോ, അവരെന്താന്നുവെച്ചാല്‍ ചെയ്യട്ടെ, വഴിയെ അതിനുള്ള പരിഹാരം അല്ലാഹു ചെയ്യും. അതുവരെ നിങ്ങള്‍ കാത്തിരിക്കുകയും, ക്ഷമിക്കുകയും ചെയ്യുക – അതേ സമയം നിങ്ങള്‍ ചെയ്യാനുള്ളത് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുക.

وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ

നാളെ പരലോകത്ത്, അല്ലാഹുവിന്‍റെ സന്നിധിയില്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ ഇവിടന്ന് പ്രവര്‍ത്തിച്ച സല്‍ക്കര്‍മങ്ങള്‍ അവിടെ കാണാം.

പലയിടത്തും അല്ലാഹു നിസ്കാരവും സകാത്തും എടുത്തുപറഞ്ഞതായി കാണാം.

നമസ്‌കാരം കൃത്യമായി അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിലൂടെ ഹൃദയം സമൂലമായ മാറ്റത്തിന് വിധേയമാകും. ഒരു ദിവസം ചുരുങ്ങിയത് അഞ്ചു പ്രാവശ്യം അല്ലാഹുവിന്‍റെ മുന്നില്‍ ചെന്ന് പരമ വിധേയത്വവും പൂര്‍ണ അനുസരണയും പുതുക്കുകയാണല്ലോ അതിലൂടെ ചെയ്യുന്നത്. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്ന ഒരു മുസ്‌ലിം ശത്രുക്കളുടെ കുതന്ത്രങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയനായിപ്പോകുന്ന പ്രശ്‌നമുണ്ടാകില്ല.

അതുപോലെത്തന്നെയാണ് സകാത്തിന്‍റെ കാര്യവും. മനുഷ്യ ഹൃദയം വല്ലാതെ ചായുന്ന ഒരു ഘടകമാണ് സമ്പത്ത്. അതില്‍ നിന്ന് ഒരു നിശ്ചിത വിഹിതം അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍പന മാനിച്ച് അര്‍ഹരായവര്‍ക്ക് നല്‍കുന്നയാള്‍, സത്യത്തില്‍ നല്ലൊരു ത്യാഗം തന്നെയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഇങ്ങനെ പരിശീലനം നേടിയ ഒരു വ്യക്തി പിന്നെ ദീനിന്‍റെ പ്രതികൂലിയും പ്രതിയോഗിയും ആയിത്തീരുക എന്നതും സാധാരണ സംഭവിക്കില്ല. അതാണ് ഈ രണ്ടു കാര്യങ്ങളും ഇവിടെ പ്രത്യേകം എടുത്തുപറഞ്ഞത്.

അടുത്ത ആയത്ത് 111

ഇനി വേദക്കാരുടെ മറ്റൊരു വാദം ഖണ്ഡിക്കുകയാണ്.  തങ്ങള്‍ക്ക് മാത്രമാണ് സ്വര്‍ഗമെന്ന് യഹൂദികളും, തങ്ങള്‍ക്കു മാത്രമാണെന്ന് ക്രിസ്ത്യാനികളും വാദിച്ചിരുന്നു. ഈ വാദത്തിന് വല്ല തെളിവുകളും ഹാജറാക്കാനുണ്ടോ, എങ്കില്‍ അത് സമര്‍പ്പിക്കാന്‍ അവരെ വെല്ലുവിളിക്കുകയാണ്.

ഇതവരുടെ വെറുമൊരു പൂതി മാത്രമാണെന്നും തെളിവിന്‍റെയോ ന്യായത്തിന്‍റെയോ കണികപോലും അതിലില്ലെന്ന് അല്ലാഹു ഉറപ്പിച്ച് പറയുകയും ചെയ്യുന്നു.

وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (111)

യഹൂദികളോ ക്രിസ്ത്യാനികളോ ആയവരല്ലാതെ മറ്റാരും സ്വര്‍ഗത്തില്‍ പ്രവേശിക്കുകയില്ലെന്ന് അവര്‍ പറയുന്നു. അത് അവരുടെ വ്യാമോഹങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്. നിങ്ങള്‍ ശരിയാണ് പറയുന്നതെങ്കില്‍ അതിനുള്ള തെളിവ് ഹാജാറക്കണം എന്നാവശ്യപ്പെടുക.

ഈ വാദത്തില്‍ യഹൂദികളും ക്രിസ്ത്യാനികളും യോജിക്കുന്നുവെങ്കിലും, ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ക്ക് ആ അവകാശം വകവെച്ചുകൊടുക്കാന്‍ യഹൂദികളോ, യഹൂദികള്‍ക്ക് വകവെച്ചുകൊടുക്കാന്‍ ക്രിസ്ത്യാനികളോ തയ്യാറില്ലതാനും. അടുത്ത ആയത്തില്‍ നിന്ന് അത് വ്യക്തമാകുന്നുണ്ട്.

അടുത്ത ആയത്ത് 112

ഈ വാദം അല്ലാഹു തള്ളിയെന്നുമാത്രമല്ല, ആരാണതിനര്‍ഹരെന്നുകൂടി പറയുകയാണ്. അതാണ് അടുത്ത ആയത്തിലുള്ളത്.

സ്വര്‍ഗം തങ്ങളുടെ കുത്തകയാണെന്നാണല്ലോ ജൂതന്മാരും ക്രിസ്ത്യാനികളും അവകാശവാദമുന്നയിച്ചത്. സ്വര്‍ഗം ഒരു വര്‍ഗത്തിന്‍റെയും കുത്തകയല്ല.

 بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (112)

അങ്ങനെയല്ല! സുകൃതം ചെയ്തുകൊണ്ട് ആരൊരാള്‍ സ്വന്തത്തെ അല്ലാഹുവിന് കീഴ്‍പ്പെടുത്തിയോ അവന്ന് തന്‍റെ നാഥങ്കല്‍ കൂലിയുണ്ട്. അത്തരക്കാര്‍ക്ക് യാതൊന്നും ഭയപ്പെടാനോ ദു:ഖിക്കാനോ ഇല്ല.

സ്വന്തത്തെ മുഴുവനനും അല്ലാഹുവിന് കീഴ്‌പെടുത്തി, എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവന്‍റെ തൃപ്തി മാത്രം കാംക്ഷിച്ച്, ഒരു കുറവും വരുത്താതെ ചെയ്യുന്നുവോ അവന്നുള്ളതാണ് സ്വര്‍ഗം. അവര്‍ക്ക് ഭയപ്പെടാനോ വ്യസനപ്പെടാനോ ഒന്നുമില്ലതാനും. അത്തരക്കാര്‍ ഏത് വര്‍ഗത്തില്‍ പെട്ടവരായിരുന്നാലും സ്വര്‍ഗത്തിനവകാശിയാണ്. വര്‍ഗത്തിനോ, സമൂഹത്തിനോ, ആഭിജാത്യത്തിനോ ഒന്നിന്നുമവിടെ സ്ഥാനവുമില്ല.

സ്വര്‍ഗം ലഭിക്കുവാന്‍ രണ്ട് ഉപാധികളാണ് അല്ലാഹു ഇവിടെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.

1) مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ  വിശ്വാസവും പ്രവൃത്തിയും അല്ലാഹുവിന് നിഷ്‌കളങ്കമായിരിക്കുക. മുനാഫിഖുകളുടെ കര്‍മങ്ങള്‍ അല്ലാഹു സ്വീകരിക്കില്ല.

2) وَهُوَ مُحْسِنٌ  ചെയ്യുന്ന സുകൃതങ്ങള്‍ അല്ലാഹു പറഞ്ഞതനുസരിച്ചായിരിക്കുക, ശരീഅത്തനുസരിച്ചാവുക. 

അതായത്, ഈ വേദക്കാരുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥമായിട്ടാണെങ്കിലും സ്വീകരിക്കപ്പെടുകയില്ല, കാരണം നിലവിലുള്ള തിരുനബി صلى الله عليه وسلمയുടെ ശരീഅത്തിനോട് അത് യോജിച്ചിട്ടില്ല. അവിടത്തെ അനുകരിച്ച്, അവിടത്തെ നിര്‍ദ്ദേശം സ്വീകരിച്ച് കര്‍മങ്ങള്‍ ചെയ്യണമെന്നാണ് തിരുനബി صلى الله عليه وسلم യുടെ ശരീഅത്ത്.  

കര്‍മങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കപ്പെടണമെങ്കില്‍ അത്, സത്യവിശ്വാസത്തോടെയാകണം, ശരീരഅത്തിനനുസരിച്ചാകണം, നിഷ്കളങ്കമാകണം – അതായത് റബ്ബിന്‍റെ പ്രീതിമാത്രം കാംക്ഷിച്ചാകണം.

അല്ലാതെ ഇഹലോകത്ത് എന്ത് ചെയ്താലും സ്വീകാര്യമാകില്ല. പരലോകത്ത് പ്രതിഫലമൊന്നും  ലഭിക്കുകയുമില്ല. അല്ലാഹു അത് പരിഗണിക്കുകയില്ലെന്നും അതെല്ലാം പൊടുപൊടിയാക്കി പാറ്റിക്കളയുമെന്നും അല്ലാഹു പറയുന്നുണ്ട്:

وَقَدِمْنَا إِلَىٰ مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَّنثُورًا

(അവര്‍ ചെയ്ത കര്‍മങ്ങളെ നാം വിതറപ്പെട്ട ധൂളിയാക്കിത്തീര്‍ക്കുന്നതാണ്. (സൂഃ ഫുര്‍ഖാന്‍ 23)

മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി ചെയ്യപ്പെടുന്ന കര്‍മങ്ങളും അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ സ്വീകാര്യല്ല.

ഇഹ്‌സാന്‍ ചെയ്യുന്നവനെയാണ് മുഹ്സിന്‍ എന്ന് പറയുക - അതെന്താണെന്ന് ചോദിക്കപ്പെട്ടതിന് ഒരു ഹദീസില്‍ തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) നല്‍കിയ ഉത്തരം ഇങ്ങനെയാണ് :أَنْ تَعْبُدَ اللهَ كَأنّكَ تَرَاهُ فَإِنْ لَمْ تَكُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاك – مسلم

‘അല്ലാഹുവിനെ നീ കാണുന്നുന്ന വിധം അവനെ ആരാധിക്കലാണ്. അവനെ നീ കാണുന്നില്ലെങ്കിലും നിന്നെ അവന്‍ കാണുന്നുണ്ട്.’ (മുസ്‍ലിം)

അല്ലാഹു നമ്മളെ സഹായിക്കട്ടെ-ആമീന്‍.

-------------------------

 ക്രോഡീകരണം: സി എം സലീം ഹുദവി  മുണ്ടേക്കരാട് 

കടപ്പാട്: ഫത്ഹ് ർ റഹ്മാൻ ഖുർആൻ മലയാള പരിഭാഷ (കെവി മുഹമ്മദ് മുസ്ലിയാർ), ഖുർആൻ മലയാള വിവർത്തനം (ഡോ. ബഹാഉദ്ദീൻ മുഹമ്മദ് നദ് വി), തഫ്സീർ ഇബ്നു കസീർ