Islamonweb

ഗസ്സയിലെ തകർന്നടിഞ്ഞ തെരുവുകളിൽ നിന്നും വെസ്റ്റ് ബാങ്കിലെ ഒലിവുമരങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന നിലവിളികൾക്ക് അന്ത്യം കുറിക്കുമെന്ന പ്രഖ്യാപനത്തോടെ, അമേരിക്കയുടെ ട്രംപ് ഭരണകൂടം അവതരിപ്പിച്ച 21-ഇന സമാധാന ഫോർമുല, അന്താരാഷ്ട്ര നയതന്ത്ര വൃത്തങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചലനങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. ഉടനടി വെടിനിർത്തൽ, ബന്ദികളുടെ മോചനം, ഗസ്സയുടെ പുനർനിർമ്മാണം തുടങ്ങിയ ആകർഷകമായ വാഗ്ദാനങ്ങളുടെ ഒരു പുറംചട്ട ഈ പദ്ധതിക്കുണ്ട്. എന്നാൽ, പതിറ്റാണ്ടുകളുടെ വഞ്ചനയുടെയും അവഗണനയുടെയും ചരിത്രം പേറുന്ന ഫലസ്തീൻ ജനതയുടെ കണ്ണിലൂടെ ഈ രേഖയുടെ ഓരോ അക്ഷരത്തെയും വിലയിരുത്തുമ്പോൾ, തിളങ്ങുന്ന ഈ വാഗ്ദാനങ്ങൾക്കു പിന്നിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് സമാധാനത്തിലേക്കുള്ള സത്യസന്ധമായ ഒരു പാതയാണോ, അതോ ഫലസ്തീൻ പ്രതിരോധത്തെ എന്നെന്നേക്കുമായി ഇല്ലായ്മ ചെയ്ത്, അധിനിവേശം കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായി മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോകാനുള്ള ഒരു പുനർരൂപകൽപ്പന (restructuring) ആണോ എന്ന മൗലികമായ ചോദ്യം ഉയർന്നു വരുന്നു.

ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാൽ, അമേരിക്കൻ മധ്യസ്ഥതയിൽ നടന്ന സമാധാന ശ്രമങ്ങളെല്ലാം ഫലസ്തീൻ ജനതയ്ക്ക് നീതി നൽകുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ടതിന്റെ ഓർമ്മകൾ സുതരാം വ്യക്തമാണ്. ഓസ്ലോ കരാറുകൾ മുതൽ ക്യാമ്പ് ഡേവിഡ് ഉച്ചകോടികളും ജോൺ കെറിയുടെ നയതന്ത്ര ശ്രമങ്ങളും വരെ, ഓരോന്നും ഇസ്രായേലിന്റെ സുരക്ഷാ താൽപ്പര്യങ്ങൾക്ക് മുൻഗണന നൽകുകയും ഫലസ്തീനികളുടെ അടിസ്ഥാന രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങളായ സ്വയം നിർണ്ണയാവകാശം, അഭയാർത്ഥികളുടെ മടക്കം, അധിനിവേശം അവസാനിപ്പിക്കൽ എന്നിവയെ അവഗണിക്കുകയും ചെയ്തതായിട്ടാണ് ചരിത്രം. ഈ ചരിത്രപരമായ പശ്ചാത്തലത്തിൽ വേണം ട്രംപിന്റെ പുതിയ ഫോർമുലയെയും വിലയിരുത്താൻ. ഇത് പഴയ വീഞ്ഞ് പുതിയ കുപ്പിയിലാക്കി അവതരിപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു ശ്രമം മാത്രമാണെന്ന് സംശയിച്ചാല്‍ തെറ്റ് പറയാനാവില്ല.

ഈ ഫോർമുലയുടെ കേന്ദ്രബിന്ദുവും ഏറ്റവും അപകടകരമായ നിർദ്ദേശവും ഹമാസ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള എല്ലാ ഫലസ്തീൻ പ്രതിരോധ പ്രസ്ഥാനങ്ങളെയും പൂർണ്ണമായി നിരായുധീകരിക്കുക എന്നതാണ്. ഈ നിർദ്ദേശം മുന്നോട്ട് വെക്കുന്നതിലൂടെ, അമേരിക്കൻ ഭരണകൂടം പ്രശ്നത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന കാരണങ്ങളെ സൗകര്യപൂർവ്വം മറച്ചുവെക്കുകയാണ്. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഫലസ്തീനിൽ സായുധ പ്രതിരോധ ഗ്രൂപ്പുകൾ ഉണ്ടാകുന്നത്? എഴുപത്തിയഞ്ച് വർഷത്തിലേറെയായി തുടരുന്ന അധിനിവേശം, സ്വന്തം ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ആട്ടിയോടിക്കപ്പെട്ട ലക്ഷക്കണക്കിന് അഭയാർത്ഥികളുടെ തീരാവേദന, വെസ്റ്റ് ബാങ്കിലും കിഴക്കൻ ജറുസലേമിലും അനുദിനം വികസിക്കുന്ന നിയമവിരുദ്ധ ജൂത കുടിയേറ്റങ്ങൾ, ഗസ്സയ്ക്ക് മേലുള്ള മനുഷ്യത്വരഹിതമായ ഉപരോധം— ഇവയെല്ലാമാണ് പ്രതിരോധ കൂട്ടായ്മകള്‍ക്ക് ജന്മവും ഊര്‍ജ്ജവും നൽകുന്നത്.

അന്താരാഷ്ട്ര നിയമപ്രകാരം, സൈനിക അധിനിവേശത്തിന് കീഴിൽ കഴിയുന്ന ഒരു ജനതയ്ക്ക് അതിനെതിരെ ചെറുത്തുനിൽക്കാൻ അവകാശമുണ്ട്. ഈ ഫോർമുല ആവശ്യപ്പെടുന്നത്, ആ അവകാശം ഏകപക്ഷീയമായി അടിയറ വെക്കാനാണ്. ഒരു വശത്ത്, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ശക്തമായ സൈനിക ശക്തികളിലൊന്നായ ഇസ്രായേൽ അതിന്റെ മുഴുവൻ ആയുധശേഖരവുമായി നിലകൊള്ളുമ്പോൾ, മറുവശത്ത് അധിനിവേശത്തിന് കീഴിൽ ഞെരിഞ്ഞമരുന്ന ജനതയോട് പൂർണ്ണമായി നിരായുധരാകാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നത് സമാധാന ചർച്ചയല്ല, മറിച്ച് കീഴടങ്ങാനുള്ള ശാസനയാണ്. അധിനിവേശത്തിന്റെ മൂലകാരണം നിലനിൽക്കുന്നിടത്തോളം കാലം, പ്രതിരോധത്തെ മാത്രം ഇല്ലാതാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് രോഗത്തെ ചികിത്സിക്കാതെ രോഗലക്ഷണത്തെ അടിച്ചമർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലെയാണ്. അത് താൽക്കാലിക ശാന്തി നൽകിയേക്കാം, പക്ഷേ ഒരിക്കലും ശാശ്വത സമാധാനം നൽകില്ല.

ഗസ്സയുടെ ഭരണം സാങ്കേതിക വിദഗ്ദ്ധരുടെ (technocrats) ഒരു താൽക്കാലിക സർക്കാരിനെ ഏൽപ്പിക്കണമെന്ന നിർദ്ദേശം ഫലസ്തീൻ ജനതയുടെ ജനാധിപത്യപരമായ അവകാശങ്ങൾക്കും രാഷ്ട്രീയമായ ഇച്ഛാശക്തിക്കും നേരെയുള്ള നഗ്നമായ കടന്നാക്രമണമാണ്. ഫലസ്തീൻ ജനതയ്ക്ക് അവരുടെ പ്രതിനിധികളെയും നേതാക്കളെയും തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള അവകാശത്തെയാണ് ഇത് പൂർണ്ണമായും റദ്ദ് ചെയ്യുന്നത്. ആരായിരിക്കും ഈ ടെക്നോക്രാറ്റുകളെ നിയമിക്കുക? അവർക്ക് ആരോടായിരിക്കും ഉത്തരവാദിത്തം? ഫലസ്തീൻ ജനതയോടോ അതോ അവരെ നിയമിക്കുന്ന അമേരിക്ക, ഇസ്രായേൽ, സഖ്യകക്ഷി അറബ് രാജ്യങ്ങൾ എന്നിവയോടോ? ഇത് ഫലസ്തീൻ സ്വയംഭരണത്തെ പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാതാക്കുകയും ഒരുതരം നവ-കൊളോണിയൽ ഭരണസംവിധാനം സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യും. ഫലത്തിൽ, ഫലസ്തീനികൾക്ക് തങ്ങളുടെ കാര്യങ്ങൾ തീരുമാനിക്കാനുള്ള അവകാശമില്ലെന്നും, പുറത്തുനിന്നുള്ള ശക്തികൾക്ക് അവരെ ഭരിക്കാമെന്നും ഈ നിർദ്ദേശം പറയുന്നു.

ഇതിനോടൊപ്പം, ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര സുരക്ഷാ സേനയെ ഗസ്സയിൽ വിന്യസിക്കുമെന്ന വാഗ്ദാനവും അങ്ങേയറ്റം സംശയാസ്പദമാണ്. ഈ സേനയുടെ യഥാർത്ഥ ലക്ഷ്യം എന്തായിരിക്കും? വെസ്റ്റ് ബാങ്കിലെ ഫലസ്തീനികളെ കുടിയേറ്റ ഭീകരതയിൽ നിന്നും ഇസ്രായേലി സൈന്യത്തിന്റെ അതിക്രമങ്ങളിൽ നിന്നും സംരക്ഷിക്കാൻ ഈ സേനയ്ക്ക് അധികാരമുണ്ടാകുമോ? അതോ, ഫലസ്തീൻ പ്രതിരോധത്തെ അടിച്ചമർത്തി ഇസ്രായേലിന് സുരക്ഷയൊരുക്കാനുള്ള ഒരു പുതിയ സംവിധാനമായി ഇത് മാറുമോ? ചരിത്രത്തിലെ മുൻകാല അനുഭവങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ഇത്തരം അന്താരാഷ്ട്ര സേനകൾ പലപ്പോഴും ശക്തന്റെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്ന ഉപകരണങ്ങൾ മാത്രമായി മാറുന്നു എന്നതാണ്. ഫലത്തിൽ, ഇത് ഗസ്സയുടെ സുരക്ഷാ നിയന്ത്രണം ഫലസ്തീനികളിൽ നിന്ന് തട്ടിയെടുത്ത് മറ്റൊരു കൂട്ടരെ ഏൽപ്പിക്കുകയാണ്. ഇത് ഫലസ്തീൻ പരമാധികാരത്തിനുമേലുള്ള അവസാനത്തെ ആണിയടിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്.

ഈ പദ്ധതി ഫലസ്തീനികൾക്കിടയിലുള്ള ഫതഹ്-ഹമാസ് രാഷ്ട്രീയ ഭിന്നതയെ മുതലെടുക്കാനും ശ്രമിക്കുന്നു. ഒരു പൊതു തിരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെയല്ല, മറിച്ച് പുറത്തുനിന്നുള്ള ഇടപെടലിലൂടെ ഒരു പുതിയ ഭരണകൂടത്തെ സ്ഥാപിക്കുന്നത് ഈ ഭിന്നതയെ കൂടുതൽ രൂക്ഷമാക്കാനും ഒരു ആഭ്യന്തര കലഹത്തിലേക്ക് നയിക്കാനും സാധ്യതയുണ്ട്. ഈ ഘട്ടത്തിൽ ഫലസ്തീൻ ഐക്യമാണ് ഏറ്റവും അനിവാര്യം. എന്നാൽ ഈ ഫോർമുല അതിനെ തുരങ്കം വെക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.

തകർന്നടിഞ്ഞ ഗസ്സയെ പുനർനിർമ്മിക്കാനും ബില്യൺ കണക്കിന് ഡോളറിന്റെ സാമ്പത്തിക സഹായം നൽകാനുമുള്ള വാഗ്ദാനങ്ങൾ ഈ പദ്ധതിയുടെ പ്രധാന ആകർഷണമാണ്. എന്നാൽ, ഇത് "സാമ്പത്തിക സമാധാനം" (Economic Peace) എന്നറിയപ്പെടുന്ന, വളരെക്കാലമായി ഇസ്രായേൽ പ്രധാനമന്ത്രി ബെഞ്ചമിൻ നെതന്യാഹു ഉൾപ്പെടെയുള്ളവർ മുന്നോട്ടുവെക്കുന്ന അപകടകരമായ ഒരു ആശയത്തിന്റെ പുതിയ രൂപമാണ്. ഈ സിദ്ധാന്തമനുസരിച്ച്, ഫലസ്തീനികൾക്ക് നല്ല ജോലിയും സാമ്പത്തിക ഭദ്രതയും നൽകിയാൽ അവർ തങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങളെയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായുള്ള പോരാട്ടങ്ങളെയും, ഭൂമിക്കും ജറുസലേമിനും വേണ്ടിയുള്ള അഭിലാഷങ്ങളെയും മറന്നുകൊള്ളും.

ഇത് ഫലസ്തീൻ ജനതയുടെ ദേശീയ അഭിലാഷങ്ങളെയും അവരുടെ ചരിത്രപരമായ പോരാട്ടത്തെയും അപമാനിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്. ഫലസ്തീൻ പ്രശ്നം ഒരു ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ പ്രശ്നമല്ല, മറിച്ച് അന്തസ്സിന്റെയും, നീതിയുടെയും, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും, സ്വത്വത്തിന്റെയും പ്രശ്നമാണ്. പണവും കെട്ടിടങ്ങളും നൽകി അവരുടെ രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങളെ വിലയ്ക്ക് വാങ്ങാമെന്ന് കരുതുന്നത് മൗഢ്യമാണ്. മനോഹരമായി അലങ്കരിച്ച ഒരു സ്വർണ്ണക്കൂട്ടിലേക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു പക്ഷിയെ ആകർഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലെയാണിത്. യഥാർത്ഥ സാമ്പത്തിക അഭിവൃദ്ധി വരുന്നത് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലൂടെയും പരമാധികാരത്തിലൂടെയുമാണ്, അല്ലാതെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് പകരമായിട്ടല്ല.

ഗസ്സയുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ തകർത്തത് ഉപരോധമാണ്. ഈ ഫോർമുല ഉപരോധം പൂർണ്ണമായി പിൻവലിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായി പറയുന്നില്ല. ഉപരോധം നിലനിർത്തിക്കൊണ്ട് പുറത്തുനിന്ന് സഹായം നൽകുന്നത് ഗസ്സയെ ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര ചാരിറ്റി കേന്ദ്രമാക്കി മാറ്റാനേ സഹായിക്കൂ. ചരക്ക് നീക്കത്തിന് പൂർണ്ണ സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകാതെയും, സ്വന്തം വിഭവങ്ങളിൽ (കടൽത്തീരത്തെ ഗ്യാസ് ശേഖരം ഉൾപ്പെടെ) അധികാരം നൽകാതെയും നൽകുന്ന ഏത് സാമ്പത്തിക സഹായവും ഒരുതരം നിയന്ത്രിത ആശ്രിതത്വം (managed dependency) സൃഷ്ടിക്കാൻ മാത്രമേ ഉപകരിക്കൂ.

രാഷ്ട്രമെന്ന പൊള്ളയായ വാഗ്ദാനം: ഉത്തരം കിട്ടാത്ത നിർണ്ണായക ചോദ്യങ്ങൾ 

ഈ പദ്ധതി ഒരു ഭാവി ഫലസ്തീൻ രാഷ്ട്രത്തിലേക്കുള്ള "പാത" വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ പതിറ്റാണ്ടുകളായി ഫലസ്തീനികൾ കേട്ടുമടുത്ത ഈ വാഗ്ദാനം, നിർണ്ണായകമായ പല ചോദ്യങ്ങൾക്കും ഉത്തരം നൽകാതെ വീണ്ടും അവതരിപ്പിക്കുകയാണ്. ഒരു രാഷ്ട്രം എന്ന് പറയുമ്പോൾ അതിന് വ്യക്തമായ ചില ഘടകങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്. എന്നാൽ ഈ ഫോർമുല ആ ഘടകങ്ങളെക്കുറിച്ച് അർത്ഥഗർഭമായ മൗനം പാലിക്കുന്നു.

അതിർത്തികൾ: 

ഒരു രാഷ്ട്രത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം അതിന്റെ അതിർത്തികളാണ്. 1967-ലെ യുദ്ധത്തിന് മുൻപുള്ള അതിർത്തികൾ (Green Line) അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രമാണോ ഈ പദ്ധതി വിഭാവനം ചെയ്യുന്നത്? വെസ്റ്റ് ബാങ്കും ഗസ്സയും കിഴക്കൻ ജറുസലേമും ഉൾപ്പെടുന്ന, ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി തുടർച്ചയുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രമാണോ ഇത്? പദ്ധതി ഇതിനെക്കുറിച്ച് പൂർണ്ണമായും മൗനം പാലിക്കുന്നു. ഈ മൗനം, നിലവിലെ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ, അതായത് നിയമവിരുദ്ധ കുടിയേറ്റങ്ങൾ കാരണം കീറിമുറിക്കപ്പെട്ട ഫലസ്തീൻ ഭൂമിയെ, അംഗീകരിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്.

നിയമവിരുദ്ധ കുടിയേറ്റങ്ങൾ: 

വെസ്റ്റ് ബാങ്കിലും കിഴക്കൻ ജറുസലേമിലുമായി ഏഴ് ലക്ഷത്തിലധികം ഇസ്രായേലി കുടിയേറ്റക്കാർ താമസിക്കുന്ന നിയമവിരുദ്ധ നിർമ്മിതികളാണ് ഒരു ഫലസ്തീൻ രാഷ്ട്രം സ്ഥാപിക്കുന്നതിനുള്ള ഏറ്റവും വലിയ ഭൗതികമായ തടസ്സം. അന്താരാഷ്ട്ര നിയമപ്രകാരം യുദ്ധക്കുറ്റമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന ഈ കുടിയേറ്റങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഈ ഫോർമുല ഒന്നും പറയുന്നില്ല. അവയെ ഒഴിപ്പിക്കാതെ ഫലസ്തീൻ രാഷ്ട്രം എങ്ങനെ സാധ്യമാകും? ഇത് ഫലസ്തീനെ പരസ്പരം ബന്ധമില്ലാത്ത തുരുത്തുകളായി (Bantustans) വിഭജിക്കാനേ സഹായിക്കൂ. ഈ കുടിയേറ്റ കേന്ദ്രങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന റോഡുകൾ ഫലസ്തീനികൾക്ക് ഉപയോഗിക്കാൻ പോലും അനുവാദമില്ല. ഇത് ഒരു വർണ്ണവിവേചന വ്യവസ്ഥയുടെ പ്രകടമായ  ഉദാഹരണമാണ്.

ജറുസലേമിന്റെ പദവി: 

കിഴക്കൻ ജറുസലേം തലസ്ഥാനമാകാതെ ഒരു ഫലസ്തീൻ രാഷ്ട്രം പൂർണ്ണമാകില്ല. മുസ്‍ലിംകൾക്കും ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും ഒരുപോലെ പുണ്യനഗരമായ ജറുസലേം ഫലസ്തീൻ ദേശീയ സ്വത്വത്തിന്റെ ഹൃദയമാണ്. എന്നാൽ ട്രംപ് ഭരണകൂടം തന്നെ അമേരിക്കൻ എംബസി ജറുസലേമിലേക്ക് മാറ്റിയതിലൂടെ ഈ വിഷയത്തിൽ തങ്ങളുടെ പക്ഷപാതിത്വം നേരത്തെ തന്നെ ലോകത്തോട് പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ പദ്ധതിയിലും ജറുസലേമിന്റെ ഭാവിയെക്കുറിച്ച് ഒന്നും പറയാത്തത്, ഇസ്രായേലിന്റെ "അവിഭക്ത തലസ്ഥാനം" എന്ന വാദത്തെ നിശബ്ദമായി അംഗീകരിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്.

അഭയാർത്ഥികളുടെ മടക്കം (Right of Return): 

1948-ലെ നക്ബയിലും അതിനുശേഷവും ആട്ടിയോടിക്കപ്പെട്ട ലക്ഷക്കണക്കിന് ഫലസ്തീൻ അഭയാർത്ഥികൾക്കും അവരുടെ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള പിൻതലമുറയ്ക്കും സ്വന്തം മണ്ണിലേക്ക് മടങ്ങിവരാനുള്ള അവകാശം ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ 194-ാം നമ്പർ പ്രമേയം അംഗീകരിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്. ഇത് കേവലം ഒരു രാഷ്ട്രീയ ആവശ്യമല്ല, മറിച്ച് ഓരോ ഫലസ്തീൻ അഭയാർത്ഥിയുടെയും വ്യക്തിപരമായ അവകാശമാണ്. ഫലസ്തീൻ ജനതയുടെ ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ ഈ അവകാശത്തെക്കുറിച്ച് ഫോർമുല പൂർണ്ണമായും മൗനം ദീക്ഷിക്കുന്നു. ഈ മുറിവുണക്കാതെ യഥാർത്ഥ സമാധാനം അസാധ്യമാണ്.

ഈ അടിസ്ഥാനപരമായ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം നൽകാതെ, "രാഷ്ട്രം" എന്ന വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നത് കേവലം ഒരു വാചാടോപം മാത്രമാണ്. സൈനിക ശേഷിയില്ലാത്ത, അതിർത്തികളിലോ വ്യോമാതിർത്തിയിലോ സ്വന്തമായി നിയന്ത്രണമില്ലാത്ത, ഇസ്രായേലിന്റെയും അന്താരാഷ്ട്ര ശക്തികളുടെയും ഔദാര്യത്തിൽ കഴിയേണ്ടി വരുന്ന ഒരു ഭരണകൂടത്തെയാണോ അവർ "രാഷ്ട്രം" എന്ന് വിളിക്കുന്നത്? അത് പരമാധികാര രാഷ്ട്രമായിരിക്കില്ല, മറിച്ച് ഒരു "സ്റ്റേറ്റ്-മൈനസ്" അഥവാ അധികാരമില്ലാത്ത ഒരു ഭരണപ്രദേശം മാത്രമായിരിക്കും.

നീതിയാണ് സമാധാനത്തിന്റെ അടിത്തറ 

ട്രംപിന്റെ 21-ഇന ഫോർമുല, ഫലസ്തീൻ ജനതയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ഒരു സമാധാന പദ്ധതിയല്ല, മറിച്ച് സംഘർഷത്തെ നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള ഒരു പദ്ധതി (conflict management plan) മാത്രമാണ്. ഇത് ഫലസ്തീൻ പ്രതിരോധത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു, അവരുടെ ജനാധിപത്യപരമായ അവകാശങ്ങളെ കവർന്നെടുക്കുന്നു, അന്താരാഷ്ട്ര മേൽനോട്ടത്തിൽ അധിനിവേശത്തിന്റെ സുരക്ഷ ഉറപ്പാക്കുന്നു. ഒപ്പം, ഫലസ്തീൻ ജനതയുടെ അടിസ്ഥാന രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങളെ സാമ്പത്തിക സഹായത്തിന്റെ പേരിൽ വിലപേശുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് രോഗത്തെ ചികിത്സിക്കുന്നതിന് പകരം, രോഗി ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതിരിക്കാൻ മയക്കുമരുന്ന് നൽകുന്നത് പോലെയാണ്.

യഥാർത്ഥ സമാധാനം അടിച്ചേൽപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല. അത് നീതിയുടെയും തുല്യതയുടെയും അന്താരാഷ്ട്ര നിയമങ്ങൾ പാലിക്കുന്നതിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ കെട്ടിപ്പടുക്കേണ്ടതാണ്. എഴുപത്തിയഞ്ച് വർഷമായി തുടരുന്ന അധിനിവേശം അവസാനിപ്പിക്കുകയും, ഫലസ്തീൻ ജനതയ്ക്ക് അവരുടെ സ്വന്തം വിധി നിർണ്ണയിക്കാനുള്ള അവകാശം നൽകുകയും ചെയ്യാതെ ഒരു ഫോർമുലയ്ക്കും ഈ മണ്ണിൽ ശാശ്വത സമാധാനം കൊണ്ടുവരാൻ സാധ്യമല്ല. ഈ പദ്ധതി ഫലസ്തീൻ ജനതയുടെ ആവശ്യങ്ങളെ പരിഗണിക്കുന്നില്ല, മറിച്ച് അമേരിക്കൻ-ഇസ്രായേലി താൽപ്പര്യങ്ങൾ ഫലസ്തീനികളുടെ മേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുകയാണ്. അതിനാൽ, ഇത് സമാധാനത്തിലേക്കുള്ള ഒരു ചവിട്ടുപടിയല്ല, മറിച്ച് അനീതിയുടെയും അധിനിവേശത്തിന്റെയും പുതിയൊരു ഘട്ടത്തിലേക്കുള്ള വാതിൽ തുറക്കലാണ്. അതുവരെ, ഫലസ്തീൻ ജനത തങ്ങളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും നീതിക്കും വേണ്ടിയുള്ള ചരിത്രപരമായ പോരാട്ടം തുടരുക തന്നെ ചെയ്യും.

References

Al-Mughrabi, N. (2025, September 30). Analysis: U.S. Gaza plan prioritizes Israeli security over Palestinian sovereignty. Al Jazeera. 
https://www.aljazeera.com/news/2025/9/30/analysis-us-gaza-plan-israeli-security
Amnesty International. (2024). Israel’s apartheid against Palestinians: A cruel system of domination and a crime against humanity.
https://www.amnesty.org/en/documents/mde15/5141/2024/en/
Sawafta, A. (2025, September 28). U.S. presents 21-point plan to end Gaza war, disarm Hamas. Reuters. 
https://www.reuters.com/world/us-presents-21-point-plan-gaza-2025-09-28