Islamonweb

ഇസ്‌ലാമിക ചരിത്രത്തിലെയും സാഹിത്യത്തിലെയും ഏറ്റവും മനോഹരമായ ഒരു ഏടാണ് റൗളാ ശരീഫിന്റെ ഭിത്തികളിൽ ഉല്ലേഖനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ള 'യാ സയ്യിദീ യാ റസൂലല്ലാഹ്' എന്ന പ്രവാചക പ്രണയഗീതം. കവിതയുടെ വരികൾ കേവലം അക്ഷരങ്ങളല്ല, മറിച്ച് പ്രവാചകനോടുള്ള ആഴമേറിയ സ്നേഹത്തിന്റെയും, അവിടുത്തെ ഔന്നത്യത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നതിന്റെയും പ്രതിഫലനമാണ്. സ്പെയിനിലെ പ്രമുഖ പണ്ഡിതനായ ഇബ്റാഹീം ഇബ്നു മൂസ അല്‍ശാത്വിബി രചിച്ച ഈ കാവ്യം, വിശ്വാസികളുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞിട്ടുള്ള ഒന്നാണ്. പ്രവാചകരോടുള്ള അനുരാഗവും അവിടുത്തെ മുന്‍നിര്‍ത്തിയുള്ള തവസ്സുലുമാണ് ഈ കവിതയുടെ കാതൽ. 

‘യാ സയ്യിദീ യാ റസൂലല്ലാഹ്, ഖുദ് ബിയദീ’ എന്ന വരിയിൽ തുടങ്ങുന്ന ഈ കാവ്യം, തനിക്ക് താങ്ങും തണലുമില്ലെന്ന് തിരിച്ചറിയുകയും, അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതനിലേക്ക് സഹായം തേടി തിരിയുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വിശ്വാസിയുടെ ഹൃദയത്തെയാണ് വരച്ചുകാട്ടുന്നത്. കവിയുടെ വാക്കുകൾ കേവലം ഒരു സ്തുതിഗീതമല്ല, മറിച്ച് ഒരു പ്രാർത്ഥനയുടെ രൂപത്തിലുള്ള അഭ്യർത്ഥനയാണ്. പ്രയാസങ്ങളിൽ തനിക്ക് തുണയായി അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലല്ലാതെ മറ്റാരുമില്ലെന്നും, എല്ലാ പ്രതിസന്ധിഘട്ടങ്ങളിലും അവിടുന്ന് തന്നെയാണ് വഴികാട്ടിയെന്നും കവി ഏറ്റുപറയുന്നു. കവിതയിലെ ഓരോ വരിയും പ്രവാചകന്റെ ഉന്നതമായ സ്ഥാനത്തെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ‘ഫഅന്ത നൂറുൽ ഹുദാ ഫീ കുല്ലി കാഇനത്തിൻ’ (നിങ്ങളാണ് എല്ലാ ദുരിതങ്ങളിലും വഴികാട്ടുന്ന പ്രകാശം) എന്ന വരി, പ്രവാചകൻ ഇരുട്ടിൽ വെളിച്ചം പകരുന്നവരാണെന്ന് ഊന്നിപ്പറയുന്നു. അതുപോലെ ‘വഅന്ത സിർറുന്നദാ യാ ഖൈറ മുഅ്തമദി’ (നിങ്ങളാണ് കാരുണ്യത്തിന്റെ രഹസ്യം, ഏറ്റവും ഉത്തമമായ ആശ്രയ കേന്ദ്രം) എന്ന വരി പ്രവാചകൻ കാരുണ്യത്തിന്റെയും സഹായത്തിന്റെയും ഉറവിടമാണെന്ന് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് കേവലം ഒരു വ്യക്തിയോടുള്ള സ്തുതിയല്ല, മറിച്ച് അല്ലാഹുവിൽ നിന്നുള്ള അനുഗ്രഹങ്ങൾ ലഭിക്കാൻ പ്രവാചകന്റെ സ്ഥാനം കാരണമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നതിന്റെ പ്രതിഫലനമാണ്. ഇസ്‌ലാമിക വിശ്വാസത്തിലെ തവസ്സുലിന്റെ (സഹായം തേടൽ) പ്രാധാന്യം ഈ വരികളിലൂടെ പ്രകടമാകുന്നുണ്ട്.

കവിതയിലെ ചില വരികൾ പ്രവാചകന്റെ ജീവിതത്തിലെ അത്ഭുതങ്ങളെ (മുഅ്ജിസത്ത്) സ്പർശിക്കുന്നുണ്ട്. ‘യാ മൻ തഫജ്ജറത്തിൽ അൻഹാറു നാബിഅത്തൻ മിൻ അസ്ബുഅയ്‌ഹി ഫറവൽ ജൈശ ബിൽ മദദി’ (അവിടുത്തെ വിരലുകളിൽ നിന്ന് നദികൾ ഒഴുകിയെത്തി, അത് സൈന്യത്തിന് മുഴുവൻ ആശ്വാസമേകി) എന്ന വരി, ചരിത്രപ്രസിദ്ധമായ സംഭവത്തെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നു. തബൂക്ക് യുദ്ധത്തിൽ സൈന്യം ദാഹിച്ചു വലഞ്ഞപ്പോൾ, നബി(സ്വ)യുടെ വിരലുകളിൽ നിന്ന് ശുദ്ധജലം ഒഴുകിയെത്തുകയും, സൈനികരെല്ലാം അത്ഭുതകരമായി ദാഹം തീർക്കുകയും ചെയ്ത സംഭവം ഇസ്‌ലാമിക ചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളതാണ്. ഇത്തരം അത്ഭുതങ്ങളെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, കവി പ്രവാചകന്റെ അല്‍ഭുതകഴിവുകളെ അംഗീകരിക്കുകയും, അവിടുത്തെ ഉന്നത സ്ഥാനം ഊട്ടിയുറപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 

ഒരു വിശ്വാസിക്ക് നേരിടുന്ന മാനസിക സംഘർഷങ്ങളും കവിതയിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നുണ്ട്. ‘ഇന്നീ ഇദാ സാമനീ ളൈമുൻ യുറവ്വിഉനീ അഖൂലു യാ സയ്യിദസ്സദാത്തീ യാ സനദീ’ (എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ദുരിതങ്ങൾ എന്നെ ബാധിക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ പറയും, ഓ നായകന്മാരുടെ നായകനേ, എൻ്റെ താങ്ങും തണലുമേ!) എന്ന വരി, എല്ലാ ഭയങ്ങളെയും അല്ലാഹുവിന്റെ റസൂലിന്റെ പേര് ചൊല്ലി മറികടക്കാമെന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് ഒരു വിശ്വാസിയുടെ ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെ ആഴമാണ് കാണിക്കുന്നത്. അതുപോലെ, ‘കുൻ ലീ ശഫീഅൻ ഇലർറഹ്മാനി മിൻ സലലിൻ’ (എൻ്റെ തെറ്റുകൾക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കൽ എനിക്കൊരു ശുപാർശകനാകണേ) എന്ന വരി, അന്ത്യനാളിൽ പ്രവാചകൻ തൻ്റെ ഉമ്മത്തിന് വേണ്ടി അല്ലാഹുവിനോട് ശുപാർശ ചെയ്യുമെന്ന വിശ്വാസമാണ് ഇവിടെ ഊന്നിപ്പറയുന്നത്. കവി തന്റെ തെറ്റുകളും കുറവുകളും ഏറ്റുപറഞ്ഞുകൊണ്ട്, പ്രവാചകന്റെ ശുപാർശക്കായി യാചിക്കുന്നു.

ഇബ്റാഹീം ഇബ്നു മൂസ അല്‍ശാത്വിബി എന്ന സ്പെയിനിലെ പണ്ഡിതൻ രചിച്ച ഈ കാവ്യം, നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ കഴിഞ്ഞും വിശ്വാസികളുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്നു. ഈ കവിത റൗളാ ശരീഫിന്റെ ഭിത്തികളിൽ ആലേഖനം ചെയ്യപ്പെട്ടതോടെയാണ് അതിന്റെ പ്രാധാന്യം കൂടുതൽ വർദ്ധിച്ചത്. മദീന സന്ദർശിക്കുന്ന ഓരോ വിശ്വാസിക്കും ഈ വരികൾ ആഴത്തിലുള്ള ആത്മീയ അനുഭവം നൽകുന്നു.  പ്രസ്തുത ബൈത്ത് ഒരു വ്യക്തിയുടെ വിശ്വാസത്തിന്റെ ആഴം, ഹൃദയത്തിന്റെ ആർദ്രത, ദൈവീക മാർഗ്ഗത്തിലേക്ക് തിരിയാനുള്ള ആഗ്രഹം എന്നിവയെല്ലാം പ്രതിഫലിക്കുന്നു. ഓരോ വരിയും വിശ്വാസികൾക്ക് ആത്മീയമായ ശക്തിയും, പ്രവാചകരോടുള്ള സ്നേഹം വർദ്ധിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രചോദനവും നൽകുന്നു. ഈ കാവ്യം അതിന്റെ തുടക്കം മുതൽ ഇന്ന് വരെയും മുസ്‌ലിം ലോകത്ത് പ്രചാരത്തിലുണ്ട്. പല പണ്ഡിതന്മാരും സൂഫികളും ഈ കവിതയെ തങ്ങളുടെ പ്രഭാഷണങ്ങളിലും രചനകളിലും ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത് പ്രവാചക സ്നേഹത്തിന്റെ അനശ്വരമായ ഒരു അടയാളമായി നിലകൊള്ളുന്നു.