Islamonweb

പ്രിയ സുഹൃത്തെ, അറിവാണ് എവിടെയും വിധികര്‍ത്താവ്, മുതല്‍ എപ്പോഴും അതിനു വിധേയമാണ്, പണ്ഡിതന്‍മാര്‍ പേനകൊണ്ട് എഴുതുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാവുന്ന കിറുകിറുക്കല്‍ സ്വരം തസ്ബീഹിന്റെ പ്രതിഫലത്തിനര്‍ഹമാക്കുന്നതാണ്, 'എഴുത്ത് മഷി'യില്‍ നിന്നൊരു തുള്ളി കുപ്പായത്തില്‍ പുരണ്ടാല്‍ അതിനും ശഹീദിന്റെ രക്തത്തുള്ളിപോലോത്ത പ്രതിഫലമുണ്ട് എന്നിങ്ങനെ അറിവും ആദ്ധ്യാത്മികതയും ഇടകലര്‍ന്ന വരികളാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓരോന്നും. പൊന്നേ, മോനേ, സോദരാ, മുത്തേ എന്നിങ്ങനെയുള്ള ഓമനത്വം തുളുമ്പുന്ന വിളികളോടെ ഖുര്‍ആന്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്ന മഹാനായ പുണ്യപുരുഷന്റെ വരികളില്‍ ഇടക്കിടക്ക് ലുഖ്മാനുല്‍ ഹകീമിന്റെ മകനോടുള്ള ഉപദേശസാരാമൃതം വരികളില്‍ തുടിക്കുന്നുണ്ട്. സലാം പറയലിന്റെ ശ്രേഷ്ഠത വിവരിക്കുന്ന മവാഹിബിന്റെ വരികള്‍ ജനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ വളരെ സാമാന്യമായിക്കഴിഞ്ഞതാണ്: കണ്ടാല്‍ സലാം കൊണ്ടാണ് മിണ്ടല് വേണ്ടത്, എന്നുള്ളതാ നബി തങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ളത്, മിണ്ടിക്കഴിഞ്ഞു സലാം പറഞ്ഞാല്‍ പിന്നത്, അസ്ഥാനത്താണെന്നാണ് തുഹ്ഫയിലുള്ളത്...’ (പേജ് 56) കവിതയുടെ പ്രാസഭംഗിയും വൃത്തവും എവിടെയും ചോര്‍ന്നുപോകാതെ തന്നെ ഉപമാലങ്കാരങ്ങളും രൂപകാലങ്കാരങ്ങളും യഥേഷ്ടം ഉപയോഗിച്ച് ആദ്യാക്ഷര പ്രാസവും ദ്വയാക്ഷരപ്രാസവും മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ അന്താക്ഷരിപ്രാസവും ധ്വനിപ്പിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഈരടികള്‍ കോര്‍ത്തുവെച്ചത് ലളിതമലയാള ആഖ്യാനത്തിലാണെങ്കിലും ഉപയോഗിക്കുന്ന പദങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൊണ്ട് ജോനകമാപ്പിളമാരുടെ ശൈലി പുലര്‍ത്തുന്നവയാണ്.  ചില സ്ഥലങ്ങളില്‍ ശുദ്ധഹാസ്യത്തിന്റെ അകമ്പടിയോടെ ആധുനികജീവിതത്തിലെ ഉപകരണസാധ്യമായ ജീവിതത്തെ സ്വര്‍ഗവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി നന്നായി അപഹസിച്ച് ഗൗരവമേറിയ പ്രതീകങ്ങളെ ചിത്രീകരിക്കുന്നു: മോഹിച്ചതെത്തുന്നുണ്ട് ഫോണ്‍ വിളിക്കേണ്ട, ഒലിക്കുന്ന നീരടുത്തുണ്ട് സ്‌ക്രൂ തിരിക്കേണ്ട, പറക്കും സരീറതിലുണ്ട് കാറെടുക്കേണ്ട, നീ കരുതിയാല്‍ മതി പാറുമേ പറയണ്ട.’’ (സ്വര്‍ഗം 19-ാം അദ്ധ്യായം, പേജ് 712) ഈ രീതിയില്‍ നോക്കിയാല്‍ കേരളത്തിലെ മുസ്‌ലിംകളുടെ സര്‍വ്വവിജ്ഞാന തത്പരതയെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന അല്‍മവാഹിബുല്‍ ജലിയ്യക്കും അതിന്റെ രചയിതാവിനും എക്കാലത്തും വലിയ സ്വാധീനം ഉണ്ടായിരിക്കും. ഹിദായത്തുല്‍ അദ്കിയാഇന്റെയും, മുഹ്‌യിദ്ദീന്‍ മാലയുടെയും, സഫലമാലയുടെയും, പടപ്പാട്ടുകളുടെയും ഇടയില്‍ വളരെ പ്രമുഖമായ സ്ഥാനം തന്നെ മവാഹിബുല്‍ ജലിയ്യക്കുമുണ്ട്. ചില അടിസ്ഥാന വിവരങ്ങള്‍ തെര്യപ്പെടുത്തുന്നു എന്നതിനേക്കാള്‍ ഗൗരവമേറുന്ന വിവിധ ജ്ഞാന ശാസ്ത്രങ്ങളിലേക്കുള്ള താക്കോല്‍ മാത്രമാണ് മവാഹിബുല്‍ ജലിയ്യ. അത് നമുക്ക് ചില ജ്ഞാനങ്ങളുടെ തുമ്പുകള്‍ മാത്രം കാണിച്ചു തരുന്നു. ആ തുമ്പ് പിടിച്ചു വലിച്ചാല്‍ വളരെ വിശാലമായ ധാരാളം വിവരങ്ങള്‍ പുറത്തുവരുന്നു. കേരളത്തിലെ മാപ്പിളമാരില്‍ മലബാര്‍ (പഴയ കനറ മുതല്‍) തൊട്ട് തിരുകൊച്ചി വരെയുള്ള മുന്‍കാല സംസ്ഥാനങ്ങളിലുള്ള മാപ്പിളമാരൊക്കെയും മാപ്പിളപ്പാട്ട്, ഖിസ്സകള്‍, മാലകള്‍ എന്നിവ ധാരാളം കണ്ടവരും രചിച്ചവരും പാടിയവരുമാണ്. എന്നാല്‍ തിരുവിതാംകൂര്‍ സംസ്ഥാനത്തില്‍ നിന്ന് കണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടവ ഒന്നുമില്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. പക്ഷേ തഴവാ മുഹമ്മദ് കുഞ്ഞ് മൗലവി ആ ചരിത്രം മവാഹിബിലൂടെ തിരുത്തിയെഴുതുക തന്നെ ചെയ്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പാടിക്കേട്ട പഴയൊരു ബദര്‍മാലയുമുണ്ട്. നിലവില്‍ അതിനെക്കുറിച്ച് പലരോടും അന്വേഷിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അതിനെ കുറിച്ചൊരു വിവരവും ലഭ്യമല്ല. തഴവാ മുന്നോട്ടുവെച്ച ആശയപ്രസ്ഥാനത്തെ കൈനീട്ടി സ്വീകരിക്കാന്‍ പിന്‍തലമുറ വളരെയൊന്നും തയ്യാറായിട്ടില്ല എന്നര്‍ത്ഥം. തലമുറകളുടെ വിശ്വാസനിര്‍മലതയെ ഹനിക്കുന്ന സുപ്രധാനമായ ഒരു വിഷയത്തെയും മൗലവി ഒരു ഈരടിയിലൂടെ സ്പര്‍ശിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇക്കാലത്ത്  പലരും പ്രകടിപ്പിക്കാത്ത ആര്‍ജ്ജവത്തോടെ.... സ്വരാജ്യസ്‌നേഹം വോട്ടിനല്ല വേണ്ടത്... അതുപോലെ പാര്‍ട്ടി വളര്‍ത്തുവാനും അല്ലിത്...’’ സ്വലാഹുദ്ദീന്‍ അയ്യൂബി