അധ്യായം 2. സൂറ ബഖറ- (Ayath 127-134) ഇബ്റാഹീം നബി -സമ്പൂർണ അനുസരണം
ഇബ്റാഹീം നബി عليه السلام യെക്കുറിച്ചും മഹാനവര്‍കള്‍ നടത്തിയ ദുആകളും അത് അല്ലാഹു സ്വീകരിച്ച കാര്യവുമൊക്കെയാണല്ലോ കഴിഞ്ഞ പേജില്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നത്.
മകന്‍ ഇസ്മാഈലിനെയും ഉമ്മ ഹാജര്‍ ബീവിയെയും അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍പനപ്രകാരം മക്കയില്‍ കൊണ്ടുവന്ന് താമസിപ്പിച്ച് തിരിച്ചുപോയ കാര്യവും നമ്മള്‍ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ. മകന്‍ വളര്‍ന്ന് വലുതായി. വിവാഹിതനായി.
ഇബ്റാഹീം നബി عليه السلام ഒരിക്കല്‍ മക്കയിലെത്തി. വീട്ടിലെത്തി മകനോട് പറഞ്ഞു: ഇവിടെ ഒരു മന്ദിരം നിര്‍മിക്കാന്‍ അല്ലാഹു എന്നോട് കല്‍പിച്ചിട്ടുണ്ട്, അതിന് നീ എന്നെ സഹായിക്കണം.
രണ്ടുപേരും തയ്യാറായി. കല്ല് മുറിച്ചു റെഡിയാക്കി. പിതാവ് കഅ്ബ പടുത്തുയര്‍ത്തി. മകന്‍ കല്ലെടുത്തുകൊടുക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
ഇങ്ങനെ കഅ്ബ പണിതുയര്‍ത്തുമ്പോള്‍ അവര്‍ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ദുആയാണ് ഇനി 127 ആം ആയത്തിലുള്ളത്.
وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(127)
ഇബ്രാഹീം നബിയും ഇസ്മാഈല്‍ നബിയും കഅ്ബാ മന്ദിരത്തിന്‍റെ അസ്തിവാരം പടുത്തുയര്‍ത്തിയ സന്ദര്‍ഭം സ്മരണീയമത്രേ. അവര്‍ ഇങ്ങനെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു: നാഥാ, ഞങ്ങളില്‍ നിന്നു ഇതു സ്വീകരിക്കേണമേ- നീ എല്ലാം കേള്‍ക്കുന്നവനും അറിയുന്നവനും തന്നെയാണ്.
കഅ്ബയുടെ അടിത്തറ മാത്രമല്ല, അതിനു മീതെ ഭിത്തികെട്ടി പൂര്‍ത്തിയാക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട് അവര്‍. അടിത്തറ കെട്ടുമ്പോള്‍ തന്നെ ദുആ ചെയ്തിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ ഈ കര്‍മം സ്വീകരിക്കേണമേ എന്നും മറ്റും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ ഏറ്റവും യോജിച്ച സന്ദര്‍ഭമാണല്ലോ അത്.
ഈ ദുആയില്‍ നിന്ന് നമ്മള്‍ പഠിക്കേണ്ട പാഠം: ചെയ്യുന്ന കാര്യം എത്ര നല്ലതാണെങ്കിലും അത് സ്വീകരിക്കപ്പെടാതെ പോയേക്കുമോ എന്ന് പേടിക്കണം, സ്വീകരിക്കാന്‍ അല്ലാഹുവിനോട് പ്രാര്‍ഥിക്കണം എന്നാണ്.
ഇബ്റാഹീം നബി عليه السلام യുടെ ഈ ദുആയും അല്ലാഹു സ്വീകരിച്ചു. പരിശുദ്ധ കഅ്ബയെ ലോകത്തിന്‍റെ സാംസ്‌കാരികകേന്ദ്രവും മുസല്‍മാന്‍റെ ഖിബ്‌ലയുമാക്കി. ലക്ഷക്കണക്കിനാളുകളവിടെ വര്‍ഷം തോറും വന്ന് ഈ മഹാമനീഷികളെ അനുസ്മരിക്കുകയും അവര്‍ക്കു വേണ്ടി പ്രാര്‍ഥിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ലോകാവസാനം വരെ അത് തുടരുകയും ചെയ്യും.
അടുത്ത ആയത്ത് 128
ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلامയും ഇസ്മാഈല്‍ നബിعليه السلامയും പ്രാര്‍ഥന തുടരുകയാണ്.
ചെയ്യുന്ന സേവനങ്ങളും ആരാധനകളുമെല്ലാം അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍പനക്ക് പൂര്‍ണമായും വിധേയമായി നിര്‍വഹിക്കാനുള്ള തൗഫീഖുണ്ടാകണം. അതോടുകൂടി അവരുടെ സന്താനപരമ്പരയില്‍ അല്ലാഹുവിനെ അനുസരിക്കുന്ന ഒരു ജനവിഭാഗം ഉണ്ടായിത്തീരുകയും വേണം.
ഈ പ്രാര്‍ഥനയും അല്ലാഹു സ്വീകരിച്ചു. അവരുടെ സന്താനങ്ങളില്‍ നിന്നുതന്നെ അവനെ അനുസരിക്കുന്ന ഒരു സമുദായം ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്തു. അതാണ് നമ്മള്‍ മുസ്ലിം സമുദായം.
യഹൂദികളും ക്രിസ്ത്യാനികളും ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلامയെ അവരുടെ വംശപിതാവായി സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അവര്‍ അല്ലാഹുവിനെയും തിരുനബിയെയും അനുസരിക്കാത്തവരാണല്ലോ. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവര്‍ ഈ പ്രാര്‍ഥനയില്‍ ഉള്‍പ്പെടില്ല എന്നത് വ്യക്തവുമാണ്.
رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (128)
ഞങ്ങളുടെ നാഥാ, ഞങ്ങളിരുവരെയും നിനക്ക് കീഴ്‌പെട്ടവരാക്കേണമേ. ഞങ്ങളുടെ സന്തതികളില്‍ നിന്നു നിന്നോടു വിധേയത്വമുള്ള സമൂഹത്തെ ഉണ്ടാക്കേണമേ. ആരാധനാരീതികള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കു കാണിച്ചു തരികയും പാപങ്ങള്‍ മാപ്പാക്കിത്തരികയും ചെയ്യേണമേ. നീ ഏറെ പശ്ചാത്താപം സ്വീകരിക്കുന്നവനും കരുണാമയനും തന്നെയത്രേ.
മക്കള്‍ നന്നാകാന്‍ മതാപിതാക്കള്‍ ആഗ്രഹിക്കുകയും പ്രാര്‍ഥിക്കുകയും വേണമെന്നാണിവിടത്തെ പാഠം. ഉസ്താദിനോട് ദുആര്‍ക്കാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ മാത്രം പോരാ. മജ്ലിസുന്നൂറിനോ മറ്റോ പൈസ കൊടുത്ത് ദുആര്‍ക്കാന്‍ പറഞ്ഞ് കൈകഴുകിയാലും പോരാ. ബാപ്പയും ഉമ്മയും ദുആ ചെയ്യണം. മക്കള്‍ നന്നായിത്തീരാന്‍ പണിയെടുക്കുകയും വേണം. മതപരവും ഭൌതികപരവുമായ നല്ല വിദ്യാഭ്യാസം, തര്‍ബിയത്ത് എല്ലാം നല്കണം.
وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا
മനാസിക് (ആരാധനാ മാര്‍ഗങ്ങള്‍) എന്നതുകൊണ്ട് ഹജ്ജ് കര്‍മങ്ങളാണ് ഇവിടെ പ്രത്യേകമായി ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടുള്ളത്.
അടുത്ത ആയത്ത് 129
رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (129)
ഞങ്ങളുടെ നാഥാ, അവര്‍ക്ക് നിന്‍റെ വചനങ്ങള്‍ ഓതിക്കൊടുക്കുകയും വേദഗ്രന്ഥവും തത്ത്വജ്ഞാനവും പഠിപ്പിക്കുകയും സംസ്‌കാരം ശീലിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ദൂതനെ അവരില്‍ നിന്നു തന്നെ നിയോഗിക്കേണമേ. നീ തന്നെയാണ് പ്രതാപശാലിയും യുക്തിമാനും.
رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ എന്ന് പ്രാര്‍ഥിച്ചതുകൊണ്ട് ഇബ്റാഹീം നബിയും ഇസ്മാഈല്‍ നബിعليهما السلامയും ഉദ്ദേശിച്ചത്, തങ്ങളുടെ സന്താനങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള ഒരു ദൂതനെയാണ്. അതാണ് മുഹമ്മദ് നബി صلى الله عليه وسلم .
ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلامയുടെ മകനായ ഇസ്മാഈല്‍ നബിعليه السلامയുടെ സന്താനങ്ങളാണല്ലോ അറബികള്‍. അവരില്‍ നിന്ന് അന്ത്യപ്രവാചകരായ മുഹമ്മദ് നബി صلى الله عليه وسلم അല്ലാതെ വേറെ ഒരു പ്രവാചകന്‍ വന്നിട്ടില്ല.
ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلامയുടെയും ഇസ്മാഈല്‍ നബിعليه السلامയുടെയും ദആയില്‍ പറഞ്ഞ എല്ലാ ഗുണങ്ങളും തിരുനബി صلى الله عليه وسلم യില്‍ പരിപൂര്‍ണമായി സമ്മേളിച്ചിട്ടുണ്ട്താനും. അതുകൊണ്ട് അവരുദ്ദേശിച്ച പ്രവാചകന്‍ മുഹമ്മദ് നബി صلى الله عليه وسلم തന്നെയാണെന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം.
ആ ഗുണങ്ങള്‍ ഏതൊക്കെയാണെന്ന് നോക്കൂ:
(1) അല്ലാഹുവിന്‍റെ ആയത്തുകള്‍ അവര്‍ക്ക് ഓതിക്കേള്‍പ്പിക്കുക (يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ). അല്ലാഹുവിന്‍റെ എകത്വം, മരണാനന്തരജീവിതം, പരലോകം തുടങ്ങിയവ സംബന്ധിച്ച് ആവശ്യമായ തെളിവുകളും ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളും വിവരിച്ചുകൊടുക്കുകയെന്നര്‍ത്ഥം.
(2) വേദഗ്രന്ഥം പഠിപ്പിക്കുക (وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ). പരിശുദ്ധ ഖുര്‍ആനിലെ വിശ്വാസപരവും കര്‍മപരവുമായ കാര്യങ്ങള്‍, വ്യക്തമായ തെളിവുകളും ഉദാഹരണങ്ങളും നിരത്തി അവിടന്ന് ജനങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുത്തുവല്ലോ.
(3) വിജ്ഞാനം പഠിപ്പിക്കുക (وَالْحِكْمَةَ). യുക്തി, തത്വം, വിജ്ഞാനം എന്നൊക്കെയാണ് حِكْمَةَ ന്‍റെ വാക്കര്‍ത്ഥം. ഓരോ കാര്യവും യഥാസ്ഥാനത്തും യഥാരൂപത്തിലും അറിയുകയും പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നാണുദ്ദേശ്യം. കേവലം ഭൗതിക ശാസ്ത്രങ്ങളോ ശാസ്ത്രീയ തത്വങ്ങളോ അല്ല.
തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) ജനങ്ങള്‍ക്ക് ‘ഹിക്മത്ത്’ പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തത് അവിടുത്തെ സുന്നത്തെന്ന ചര്യയിലൂടെയാണ്. ഓരോ കാര്യവും വിവേകപൂര്‍വം ചെയ്യുന്നതെങ്ങനെയെന്നും തിരുനബി صلى الله عليه وسلم പഠിപ്പിച്ചു. മാതൃകായോഗ്യമായ സ്വന്തം ജീവിതം കൊണ്ടും, സന്ദര്‍ഭോചിതങ്ങളായ ഉപദേശനിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ കൊണ്ടും വേണ്ടാത്തരങ്ങളില്‍ നിന്ന് ആളുകളെ പിന്തിരിപ്പിക്കുന്നതിലും അവിടന്ന് ശ്രദ്ധ ചെലുത്തി.
(4) സംസ്‌കരിക്കുക (وَيُزَكِّيهِمْ). വിശ്വാസാചാരങ്ങളിലോ സ്വഭാവത്തിലോ പെരുമാറ്റത്തിലോ ഇടപാടുകളിലോ മാത്രമല്ല, ജീവിതത്തിന്‍റെ എല്ലാ തുറകളിലും നബി തിരുമേനി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) ആളുകളെ സംസ്‌കാരസമ്പന്നരാക്കി. ശത്രുക്കള്‍ക്ക്‌ പോലും നിഷേധിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ചരിത്ര സത്യമാണത്. ഉദാഹരണങ്ങള്‍ നിരവധി.
സല്‍മാന്‍ رضي الله عنهപറയുന്നു : ‘മുശ്‌രിക്കുകളില്‍ ചിലര്‍ പരിഹസിച്ച് പറഞ്ഞത്രേ: നിങ്ങളുടെ ആള്‍ (നബി തിരുമേനി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) മലമൂത്ര വിസര്‍ജ്ജനംകൂടി പഠിപ്പിക്കുന്നതായി കാണുന്നുവല്ലോ.’ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു: ‘ശരിയാണ്. ഞങ്ങള്‍ (വിസര്‍ജ്ജനവേളയില്‍) ഖിബ്‌ലക്ക് മുന്നിടരുതെന്നും, വലതു കൈകൊണ്ട് ശുചീകരണം ചെയ്യരുതെന്നും, മൂന്നില്‍ കുറഞ്ഞകല്ലുകള്‍കൊണ്ട് മതിയാക്കരുത്-അതില്‍ കാഷ്ടവും എല്ലും ഉണ്ടാവരുത്- എന്നും അവിടുന്ന് ഞങ്ങളോട് കല്‍പിച്ചിരിക്കുന്നു (അഹ്മദ്, മുസ്ലിം).
തിരുനബി صلى الله عليه وسلم യുടെ നിയോഗകാലം, ആളുകള്‍ ധാര്‍മികമായി വല്ലാതെ അധഃപതിച്ച സമയമായിരുന്നല്ലോ. ദുര്‍വൃത്തികള്‍ വ്യാപകമായിരുന്നു. നല്ല കാര്യങ്ങളോടും ഗുണങ്ങളോടും വെറുപ്പായിരുന്നു അവര്‍ക്ക്. ഒരുത്തമ സമുദായമായി മാറുമെന്നാശിക്കാന്‍ പോലും വഴിയില്ലാത്തവര്‍.
അത്തരമൊരു ജനതയെത്തന്നെയും സന്മാര്‍ഗത്തിലേക്ക് നയിച്ച് കാലാന്തരത്തില്‍ ഒരുല്‍കൃഷ്ട സമുദായമാക്കിത്തീര്‍ക്കാന്‍ പ്രാപ്തിയുള്ള ഒരു പ്രവാചകനെയാണ് അല്ലാഹു നിയോഗിച്ചത്.
തിരുനബി صلى الله عليه وسلم പറയുന്നു: انا دعوة ا ابي ابراهيم (ഞാന്‍ ഇബ്റാഹീം നബി-عليه السلام-യുടെ പ്രാര്‍ഥനയാകുന്നു.) ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلامയുടെ പ്രാര്‍ഥനയില്‍ പറഞ്ഞ പ്രവാചകന്‍ ഞാനാണെന്നര്‍ഥം.
ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلامയുടെ ഈ ദുആക്കു ശേഷം ലോകത്തെല്ലാം തിരുനബി صلى الله عليه وسلم ഒരു സംസാരവിഷയമായി. പൗരാണിക വേദഗ്രന്ഥങ്ങളും പ്രവാചകന്മാരുമെല്ലാം നബി صلى الله عليه وسلم യെക്കുറിച്ച് പ്രവചിച്ചു. ഇസ്രാഈല്യരിലേക്ക് അവസാനമായി നിയുക്തരായ ഈസാعليه السلام അന്ത്യപ്രവാചകരായ തിരുനബി صلى الله عليه وسلم യുടെ പേരു തന്നെ വ്യക്തമായി പറഞ്ഞു.
മഹാനവര്‍കള്‍ ഇസ്രാഈലുകാരോട് പറഞ്ഞു:
وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ (6)الصف
('എന്‍റെ മുന്നിലുള്ള തൗറാത്തിനെ ശരിവെക്കുന്നവനായും എന്‍റെ ശേഷം വരുന്ന അഹ്മദ് എന്ന് പേരുള്ള ഒരു ദൂതനെക്കുറിച്ച് സന്തോഷവാര്‍ത്ത നല്‍കുന്നവനായും അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്ന് നിങ്ങള്‍ക്ക് വന്ന ഒരു ദൂതനാണ് ഞാന്‍').
അഹ്മദ് എന്നത് മുഹമ്മദ് നബി صلى الله عليه وسلم യുടെ പേരാണെന്ന് പ്രസിദ്ധമാണല്ലോ. ഈ വസ്തുത തിരുനബി صلى الله عليه وسلم തന്നെ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അവിടന്ന് പറയുന്നു: (ഞാന്‍ ഈസാനബിയുടെ അനുമോദനമാണ്.)
അറബികള്‍ക്കിടയില്‍ ഒരു പ്രവാചകന്‍ വരാനിരിക്കുന്നു എന്നതിന് ക്രിസ്തീയ വേദങ്ങളില്‍ ധാരാളം തെളിവുകളുണ്ടായിരുന്നു. എന്നിട്ടും അവരതെല്ലാം മറച്ചുവെച്ചതിനെക്കുറിച്ച് വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ പലപ്പോഴും അവരെ കുറ്റപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
ഇതുവരെ പറഞ്ഞ ദുആകളില്‍ 6 അപേക്ഷകളാണുള്ളത്. ഓരോന്നിലും നമുക്ക് പലതും മനസ്സിലാക്കാനുണ്ട്. അതിനുവേണ്ടിത്തന്നെയാണല്ലോ അല്ലാഹു അതെല്ലാം ഉദ്ധരിച്ചതും:
(1) رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا…. (റബ്ബേ, ഞങ്ങളില്‍ നിന്ന് ഈ കര്‍മം സ്വീകരിക്കേണമേ). ചെയ്യുന്ന പുണ്യകര്‍മം അല്ലാഹു കല്‍പിച്ചിട്ടാണെങ്കില്‍ തന്നെയും, അവനത് സ്വീകരിച്ചെങ്കിലേ പ്രതിഫലം ലഭിക്കുകയുള്ളൂ. പല കാരണങ്ങളാലും അത് സ്വീകാര്യമാകാതിരിക്കാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്. മുഅ്മിനായ മനുഷ്യന്‍ എപ്പോഴും ഖബൂലിയ്യത്തിന് (സ്വീകാര്യത) വേണ്ടി ദുആ ചെയ്യണം.
(2) رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ ഞങ്ങളെ രണ്ടാളെയും നിനക്ക് കീഴൊതുങ്ങിയവര്‍ -മുസ്‌ലിംകള്‍- ആക്കേണമേ). നിന്‍റെ വിധിവിലക്കുകള്‍ക്കെതിരെ ആര്‍ക്കും വഴങ്ങാത്ത, നിന്നെ മാത്രം ആരാധിക്കുന്ന നിഷ്‌കളങ്കരാക്കണേ എന്നര്‍ത്ഥം.
മുസ്‌ലിംകളെന്ന് മാത്രമല്ല, പ്രവാചകന്‍മാര്‍കൂടിയായ ആ മഹാന്‍മാര്‍ ഇങ്ങനെ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമ്പോള്‍, നമ്മളെപ്പോല തെറ്റുകുറ്റങ്ങളില്‍ മുഴുകിയവര്‍ എങ്ങനയാണ് ദുആ ചെയ്യേണ്ടത്!
പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ മുസ്‌ലിമായാല്‍പോരാ, അല്ലാഹുവിന് പരിപൂര്‍ണമായും കീഴൊതുങ്ങിയ യഥാര്‍ത്ഥ മുസ്ലിം തന്നെ ആയിരിക്കണം. മരണംവരെ ആ ഇസ്‌ലാം നിലനില്‍ക്കുകയും വേണം. നിങ്ങള്‍ മുസ്‌ലിംകളായിട്ടല്ലാതെ മരിക്കരുതെന്ന് അല്ലാഹു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ.
(3) وَمِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ (ഞങ്ങളുടെ സന്തതികളിലും നിന്നെ അനുസരിക്കുന്ന ഒരു സമുദായം ഉണ്ടാക്കേണമേ). അവനവന് വേണ്ടി മാത്രം പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചാല്‍ പോരാ, മക്കള്‍ക്കും കുടുംബത്തിനും ഭാവിതലമുറക്കും വേണ്ടികൂടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണം. അവരും നന്നാകണമെന്ന മോഹവും താല്‍പര്യവും ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ഉണ്ടായിരിക്കണം.
ദുആ ചെയ്യുമ്പോള്‍ ആദ്യം സ്വന്തത്തിനു വേണ്ടിയാണ് ചെയ്യേണ്ടത്, പിന്നീടാണ് മറ്റുള്ളവര്‍ക്കുവേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കേണ്ടത് എന്നും ഇവിടെ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.
(4) وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا (ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഞങ്ങളുടെ ആരാധനാ കര്‍മങ്ങള്‍ കാണിച്ചു തരേണമേ). مَنَاسِكَ എന്നാല്‍ ആരാധനാ കര്‍മങ്ങള്‍ എന്നാണ് വാക്കര്‍ത്ഥം. ഹജ്ജ്‌സംബന്ധമായ ആരാധനാ കര്‍മങ്ങളെ പ്രത്യേകം ഉദ്ദേശിച്ചുകൊണ്ടും അതുപയോഗിക്കപ്പെടാറുണ്ട്. സന്ദര്‍ഭം പരിഗണിക്കുമ്പോള്‍ ഇവിടെയും ഈ ഉദ്ദേശ്യമായിരിക്കാനാണ് കൂടുതല്‍ സാധ്യത.
അല്ലാഹുവിനുവേണ്ടി ചെയ്യുന്ന ആരാധനാ കര്‍മങ്ങളുടെ രൂപവും ഭാവവും എപ്രകാരമായിരിക്കണമെന്നും റബ്ബ് തന്നെ പറഞ്ഞുതരണം എന്ന് സാരം.
(5) وَتُبْ عَلَيْنَا (ഞങ്ങളുടെ പശ്ചാത്താപം സ്വീകരിക്കേണമേ). പാപസുരക്ഷിതരായ പ്രവാചകന്‍മാര്‍പോലും പാപമോചനം തേടുകയും പശ്ചാത്തപിച്ചു മടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കില്‍, പാപികളായ നമ്മളൊക്കെ ആ വിഷയത്തില്‍ എത്ര മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കണമെന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കുക! തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) പറയുന്നത് നോക്കൂ: ‘ഹേ മനുഷ്യരേ, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിലേക്ക് പശ്ചാത്തപിച്ചു മടങ്ങുവിന്‍. ഞാന്‍ തന്നെ, ദിനംപ്രതി നൂറുപ്രാവശ്യം പശ്ചാത്തപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.’ (മുസ്ലിം). നമ്മളെ പഠിപ്പിക്കുകയാണിതിലൂടെ തിരുനബി صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ.
(6) رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا (അവര്‍ക്ക് അവരില്‍ നിന്ന് ഒരു റസൂലിനെ നിയോഗിക്കണേ).
ഒരു സമൂഹത്തെ ഉപദേശിക്കാനും നേര്‍വഴിയിലേക്ക് നയിക്കാനും നിയുക്തനാകുന്ന പ്രവാചകന്‍, ആ ജനതക്ക് പരിചിതനായ ഒരാളായിരിക്കുന്നതാണല്ലോ എന്തുകൊണ്ടും നല്ലത്. അതാണ് അവരില്‍ നിന്ന് എന്ന് പറഞ്ഞത്.
ഇബ്റാഹീം (عليه السلام) ഈ ദുആ നടത്തിയ കാലത്ത്, മക്കാ പരിസരത്ത് ഒരു സമുദായവും നിലവിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. വരാന്‍ പോകുന്നതേയുള്ളൂ. ഈ ദുആയുടെ ഫലമായാണ്, ഏറെക്കുറെ നാലായിരം കൊല്ലങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം, അറേബ്യയില്‍ തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യെ റസൂലാക്കി നിയോഗിച്ചത്.
ഒരു കാര്യം പ്രത്യേകമിവിടെ മനസ്സിലാക്കണം. ചെയ്യുന്ന ദുആകള്‍ക്ക് അപ്പപ്പോള്‍ തന്നെ ഉത്തരം കിട്ടിക്കൊള്ളണമെന്നില്ല. ഓരോന്നും തക്കസമയത്തായിരിക്കും അല്ലാഹു നടപ്പിലാക്കുക. ദുആകളില്‍ ധൃതികൂട്ടരുതെന്നും, ധൃതികൂട്ടാത്ത പ്രാര്‍ത്ഥനക്ക് ഉത്തരം കിട്ടുമെന്നും തിരുനബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) ഉപദേശിച്ചതും അതുകൊണ്ടാണ്. (ബുഖാരി, മുസ്ലിം).
ഇബ്റാഹീം നബി (عليه السلام)യുടെ ഈ ദുആകളില്‍ ഓരോന്നിന്‍റെയും അവസാന വാചകം ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കുക:
وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(127)
ആദ്യത്തെതില്‍, തങ്ങളുടെ കര്‍മം സ്വീകരിക്കാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ‘അല്ലാഹുവേ, നീ എല്ലാം കേള്‍ക്കുന്നവനും അറിയുന്നവനുമാണ്’ എന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (128)
രണ്ടാമത്തെതില്‍ ഞങ്ങളെ മുസ്‌ലിംകളാക്കുകയും, ഞങ്ങളുടെ സന്താനങ്ങളിലും മുസ്‌ലിംകളായ ഒരു സമുദായം ഉണ്ടായിരിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്നും മറ്റും ദുആ ചെയ്തുകൊണ്ട് ‘അല്ലാഹുവേ, നീ വളരെ പശ്ചാത്താപം സ്വീകരിക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമാണ്’ എന്നും പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (129)
മൂന്നാമത്തെതില്‍, ഭാവിയില്‍ അവരിലേക്ക് ഒരു റസൂലിനെ നിയോഗിക്കുക വഴി അവരെ ഒരുത്തമ സമുദായമാക്കിത്തീര്‍ക്കാന്‍ വേണ്ടതൊക്കെ ചെയ്യണമെന്നപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ‘അല്ലാഹുവേ, നീ പ്രതാപശാലിയും അഗാധജ്ഞനുമാണ് ‘ എന്നും പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ദുആ ചെയ്യുന്ന സമയത്ത്, ചോദിക്കപ്പെടുന്ന വിഷയങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അല്ലാഹുവിന്‍റെ സ്വിഫത്തുകള്‍ ഉപയോഗിച്ച് സന്ദര്‍ഭോചിതം അവനെ പുകഴ്ത്തുന്നത് നല്ലതാണ്, അത് ദുആയുടെ മര്യാദയുമാണ് – ഇതാണിവിടെ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്.
അടുത്ത ആയത്ത് 130
يَرْغَبُ എന്ന ക്രിയാരൂപത്തിന് ശേഷംവരുന്ന അവ്യയം فِي ആകുമ്പോള്‍ ആഗ്രഹിക്കുക, തൃപ്തി കാണിക്കുക എന്നാണര്‍ത്ഥം. ഇനി ആ അവ്യയം عَنْ ആണെങ്കില്‍ വെറുക്കുക, അതൃപ്തി കാണിക്കുക എന്നാണര്‍ത്ഥം വരിക. ഇവിടെയുള്ളത് രണ്ടാമത് പറഞ്ഞ രൂപത്തിലാണ്.
ലോകം സമുദ്ധരിക്കാന്‍ വന്ന പ്രധാനികളായ മിക്ക പ്രവാചകന്മാരുടെയും കുലപിതാവെന്ന സ്ഥാനം കൊടുത്ത്, അല്ലാഹു വിശിഷ്ടനാക്കിയ ഉന്നത വ്യക്തിയാണ് ഇബ്റാഹീം عليه السلام. ആ പുണ്യപുരുഷന്‍റെ പ്രവാചകത്വവും ശ്രേഷ്ഠതയും സമ്മതിക്കുകയും, മഹാനോടുള്ള പാരമ്പര്യ ബന്ധത്തില്‍ അഭിമാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാണ് ജൂതന്മാരും ക്രിസ്ത്യാനികളും. അതേ സമയം, മഹാനവര്‍കളുടെ മതവും രീതിയും സ്വീകരിക്കാന്‍ അവര്‍ വൈമുഖ്യം കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഇത് ശരിയായ ചിന്തയുടെ അടയാളമല്ല, തനിവിഡ്ഢിത്വമാണ് എന്ന് യഹൂദികളെയും ക്രിസ്ത്യാനികളെയും മറ്റും ഉണര്‍ത്തുകയാണ്.
ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلامയും ഈ സമൂഹവും തമ്മില്‍ എത്ര വലിയ അന്തരമുണ്ട്! ‘ഇബ്റാഹീം (عليه السلام) സ്വീകരിച്ചുവന്ന വിശ്വാസാദര്‍ശങ്ങളും നടപടി ക്രമങ്ങളും പരിശുദ്ധ ഇസ്‌ലാമിന്‍റേതാണ്. ആ മാര്‍ഗം ഒഴിവാക്കി മറ്റൊരു മാര്‍ഗം സ്വീകരിക്കുന്നവര്‍ തങ്ങളെത്തന്നെ സ്വയം വിഡ്ഢികളാക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.
وَمَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (130)
ആരാണ് ഇബ്‌റാഹീമിന്‍റെ മാര്‍ഗത്തോട് അതൃപ്തി കാണിക്കുക - തന്നെത്തന്നെ വിഡ്ഢിയാക്കിയവനല്ലാതെ? ഭൗതിക ലോകത്ത് അദ്ദേഹത്തെ നാം വിശിഷ്ടനായി തെരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു; പരലോകത്താകട്ടെ താന്‍ സദ്‌വൃത്തരില്‍ പെട്ടയാള്‍ തന്നെയാണ്.
ജനങ്ങള്‍ക്ക് നേര്‍മാര്‍ഗവും തൗഹീദും വിവരിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ വേണ്ടി അല്ലാഹു ദുന്‍യാവിലേക്ക് തെരഞ്ഞെടുത്തയച്ച ഒരു നേതാവാണ് ഇബ്റാഹീം (عليه السلام). പരലോകത്ത് മഹാനവര്‍കള്‍ നല്ലവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ പെട്ടവരുമാണ്.
അടുത്ത ആയത്ത് 131
إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (131)
താങ്കള്‍ എനിക്ക് കീഴ്‌പ്പെട്ടവനാവുക എന്ന് തന്‍റെ നാഥന്‍ കല്‍പിച്ചപ്പോള്‍ സര്‍വലോക സംരക്ഷകനായ നാഥന്നു ഞാന്‍ വിധേയനായിരിക്കുന്നു എന്നദ്ദേഹം പ്രഖ്യാപിച്ചു.
ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلام വിനയാന്വിതനും മാതൃകാവര്യനുമായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഇക്കൂട്ടരെപ്പോലെ ധിക്കാരിയോ മര്‍ക്കടമുഷ്ടിക്കാരനോ അല്ല. അല്ലാഹുവിനെ അനുസരിക്കണമെന്ന് കല്‍പിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍ ഉടനടി സര്‍വാത്മനാ അനുസരിച്ച് കീഴൊതുങ്ങുകയാണ് ചെയ്തത്.
ഇക്കൂട്ടരോ, അല്ലാഹുവിനെ അനുസരിക്കാന്‍ (ഇസ്‌ലാമിലേക്ക് വരാന്‍) ഖുര്‍ആന്‍ വഴി ക്ഷണിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ അഹങ്കരിച്ച് പിന്മാറുകയാണ്.
നമ്മളും മഹാനവര്‍കളെ പോലെയാകണമെന്നാണിവിടത്തെ പാഠം. അതായത്, പരിപൂര്‍ണമായി റബ്ബിന് കീഴൊതുങ്ങി ജീവിക്കണം.
ലോകത്തിന് ഒരു സ്രഷ്ടാവും നിയന്താവുമുണ്ട്. അവന്‍ സര്‍വജ്ഞനും സര്‍വശക്തനുമാണ്. അവന്‍റെ കല്‍പനകള്‍ക്ക് കീഴൊതുങ്ങി ജീവിക്കേണ്ടവനാണ് മനുഷ്യന്‍. എല്ലാ നേട്ടങ്ങളും കൈവരുന്നത് അങ്ങനെ ജീവിക്കുമ്പോഴാണ്. അല്ലാഹു ഏകനാണ്. സൃഷ്ടികളില്‍ ആരെയും അവനോട് പങ്കുചേര്‍ക്കരുത്. ശിര്‍ക്ക് മഹാപാപവും കടുത്ത അധര്‍മവുമാണ്. ഇതായിരുന്നു ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلامയുടെ മതം. വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ പ്രബോധനം ചെയ്യുന്നതും ഇതുതന്നെയാണല്ലോ.
അടുത്ത ആയത്ത് 132
ഇബ്റാഹീം നബിയുടെ മകന്‍ ഇസ്ഹാഖ് നബിയുടെ മകനാണല്ലോ യഅ്ഖൂബ് നബി عليهم السلام. യഅ്ഖൂബ് നബി عليه السلام, ഇബ്റാഹീം നബി عليه السلام യുടെ ജീവിത കാലത്തുതന്നെ ജനിച്ചിരുന്നു. യഅ്ഖൂബ് നബിയുടെ എളാപ്പ (പിതൃവ്യനാണ്) ഇസ്മാഈല്‍ (عليه السلام). പിതാക്കളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ പിതൃവ്യനെയും എണ്ണിയിരിക്കുകയാണിവിടെ. ഏതാണ്ട് പിതാവിന്‍റെ സ്ഥാനം തന്നെയാണല്ലോ പിതൃവ്യനുമുള്ളത്.
യഅ്ഖൂബ് നബിയുടെ പേരാണ് ഇസ്രാഈലെന്ന് മുമ്പ് നമ്മള്‍ പഠിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ. അദ്ദേഹത്തിന് പന്ത്രണ്ട് മക്കളുണ്ടായി. അവര്‍ക്ക് ഇസ്രാഈലിന്‍റെ മക്കള്‍ എന്നര്‍ഥമുള്ള ബനൂഇസ്രാഈല്‍ എന്നു പറഞ്ഞുവന്നു. അവരുടെ സന്താന പരമ്പരകളും ആ പേരില്‍ തന്നെയാണ് അറിയപ്പെട്ടത്.
അല്ലാഹുവിനെ പരിപൂര്‍ണമായി അനുസരിച്ച്, മുസ്‍ലിമായി ജീവിക്കുക എന്നതുകൊണ്ടു മാത്രം ഇബ്റാഹീം നബിعليه السلام മതിയാക്കിയില്ല. തന്‍റെ മക്കളോടും അവര്‍ അവരുടെ മക്കളോടും പൗത്രനായ ഇസ്രാഈല്‍ (യഅ്ഖൂബ്) അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മക്കളായ ബനൂഇസ്രാഈലിനോടും വിശുദ്ധ ദീന്‍ മുറുകെ പിടിക്കാന്‍ ശക്തമായി വസ്വിയ്യത്ത് കൂടി ചെയ്തു.
ഇതാണ് വസ്തുത എന്നിരിക്കെ, അവരുടെ സന്താനപരമ്പരയില്‍പെട്ട യഹൂദികളും ക്രിസ്താനികളും ഇസ്‌ലാമിനെ തിരസ്‌കരിക്കുന്നത്, അവരുടെ പിതാക്കള്‍ ചെയ്ത ആ വസ്വിയ്യത്തിന് പാടേ വിരുദ്ധമാണന്ന് അവരെ ഉണര്‍ത്തുകയാണ്.
وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ لَكُمُ الدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ(132)
ഈ ആദര്‍ശം ഇബ്രാഹീം നബിയും യഅ്ഖൂബ് നബിയും സ്വന്തം പുത്രന്മാരോട് ഇങ്ങനെ ഉപദേശിച്ചു (വസ്വിയ്യത്ത് ചെയ്തു): പ്രിയ മക്കളേ, അല്ലാഹു നിങ്ങള്‍ക്ക് ഈ മതം പ്രത്യേകം തെരഞ്ഞെടുത്തു തന്നതാണ്; അതുകൊണ്ട് മുസ്‌ലിംകളായല്ലാതെ നിങ്ങള്‍ മരിച്ചു പോകരുത്.
സന്മാര്‍ഗത്തിലുറച്ചുനില്‍ക്കാനാവശ്യമായ പ്രേരണകളും അനുശാസനങ്ങളും, മക്കള്‍ക്ക് മാതാപിതാക്കള്‍ നല്‍കണമെന്നാണിവിടത്തെ പാഠം.അതങ്ങോട്ട് വളര്‍ന്നു വലുതാകുമ്പോല്‍ ആയിക്കോളും, പഠിച്ചോളും എന്നല്ല. നന്നായി പഠിപ്പിക്കണം, ദീനും ദുന്‍യാവും രണ്ടും പഠിപ്പിക്കണം. ദുന്‍യാവ് മാത്രമല്ല. രണ്ടിടത്തും മറ്റുള്ളവരുടെ മുമ്പില്‍ കൈ നീട്ടാന്‍ പാടില്ല നമ്മുടെ മക്കള്‍.
അടുത്ത ആയത്ത് 133
അറബി മുശ്രിക്കുകളെയും ഇസ്രാഈല്യരെയും അല്ലാഹു ചോദ്യം ചെയ്യുകയാണ്. ഇബ്റാഹീം നബിയുടെ പാരമ്പര്യമാണ് പിന്തുടരുന്നതെന്ന് വാദിക്കുകയാണല്ലോ അവര്‍ ചെയ്യുന്നത്. ആ വാദം ഖണ്ഡിക്കുകയാണ് അല്ലാഹു.
ഇബ്റാഹീം (عليه السلام)യും യഅ്ഖൂബ് (عليه السلام) യും ചെയ്ത വസ്വിയ്യത്തിനെപ്പറ്റി കഴിഞ്ഞ ആയത്തില്‍ പറഞ്ഞല്ലോ. അറബികളുടെയും ഇസ്‌റാഈല്യരുടെയും സ്ഥിതിഗതികളാകട്ടെ, ഈ വസ്വിയ്യത്തിന് കടകവിരുദ്ധവുമാണ്.
അവരുടെ നിലപാട് കണ്ടാല്‍ തോന്നും - ആ വസ്വിയ്യത്ത് മേലുദ്ധരിച്ച പോലെയല്ല, മറ്റേതോ വിധത്തിലായിരുന്നു എന്ന്. അത്‌കൊണ്ടാണ്, ആ വസ്വിയ്യത്ത് നടന്നപ്പോള്‍ നിങ്ങളവിടെ ഹാജരുണ്ടായിരുന്നുവോ എന്ന് നിഷേധരൂപത്തില്‍ അല്ലാഹു അവരോട് ചോദിക്കുന്നത്.
മരണമാസന്നമായ സമയത്ത് യഅ്ഖൂബ് (عليه السلام) മക്കളെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു: എന്‍റെ ശേഷം നിങ്ങള്‍ ആരെയാണ് ഇലാഹായി സ്വീകരിച്ചാരാധിക്കുക? തൗഹീദിന്‍റെ മാര്‍ഗം ഒഴിവാക്കി മറ്റുള്ളവരുടെ ദൈവങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചേക്കുമോ?
അവര്‍ ഒരേ സ്വരത്തില്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു: നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ പിതാക്കളും (ഞങ്ങളുടെ പിതാമഹന്‍മാരും) ചെയ്തിരുന്നപോലെ അല്ലാഹുവിനെത്തന്നെയായിരിക്കും ഞങ്ങള്‍ ആരാധിക്കുക; ഞങ്ങള്‍ മുസ്‌ലിംകളായിത്തന്നെ ജീവിക്കും. മറ്റൊരു മാര്‍ഗവും ഞങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കുകയില്ല.
ഇതാണ് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ നടന്നത്. അങ്ങനെയല്ല, മറ്റൊരു വിധത്തിലായിരുന്നു അതെന്ന് നിങ്ങള്‍ വാദിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്‍, നിങ്ങള്‍ അപ്പോഴവിടെ ഹാജറുണ്ടായിരുന്നുവോ? ഇല്ലെന്നത് തീര്‍ച്ചതന്നെ.
أَمْ كُنْتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدِي قَالُوا نَعْبُدُ إِلَٰهَكَ وَإِلَٰهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ إِلَٰهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (133)
അതല്ല, യഅ്ഖൂബ് നബിക്ക് മരണമാസന്നമാവുകയും എന്‍റെ കാലശേഷം നിങ്ങള്‍ എന്തിനെയാണാരാധിക്കുക എന്ന് തന്‍റെ മക്കളോടദ്ദേഹം ചോദിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ നിങ്ങളവിടെ സന്നിഹിതരായിരുന്നുവോ? അവര്‍ മറുപടി നല്‍കി: താങ്കളുടെയും പിതാക്കളായ ഇബ്രാഹീം ഇസ്മാഈല്‍ ഇസ്ഹാഖ് എന്നിവരുടെയും ഇലാഹായ ഏകദൈവത്തെയാണ് ഞങ്ങളാരാധിക്കുക. അവനുമാത്രം വിധേയരുമായിരിക്കും ഞങ്ങള്‍.
അല്ലാഹുവിന് പരിപൂര്‍ണമായും കീഴൊതുങ്ങി ജീവിക്കുക - ഇതായിരുന്നു എല്ലാ നബിമാരുടെയും മതം. അതിനെതിരായി ഊഹാപോഹങ്ങള്‍ അടിസ്ഥാനമാക്കി, വേണ്ടാത്തരങ്ങള്‍ ചെയ്യുകയും, അതേസമയം തന്നെ, തങ്ങള്‍ പൂര്‍വ പിതാക്കളായ ആ പ്രവാചകന്മാരുടെ മതത്തിലാണെന്നും അവരുടെ മതം ഇങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നു എന്ന് തട്ടിവിടുകയും ചെയ്യുന്നവരെ അല്ലാഹു മുട്ടുകുത്തിക്കുകയാണിവിടെ.
ഇതേ ദീന്‍ തന്നെയാണ്, അതായത് ഇബ്റാഹീം നബി عليه السلامയുടെയും മറ്റു നബിമാരുടെയും മതമായ ഇസ്‌ലാം ദീന്‍ തന്നെയാണ്, മുഹമ്മദ് നബി صلى الله عليه وسلم യും പ്രബോധനം ചെയ്യുന്നത്. ഇക്കാര്യം അവരുടെയടുത്തുതന്നെയുള്ള ധാരാളം തെളിവുകളിലൂടെ അവര്‍ക്ക് ബോധ്യമായതുമാണ്. എന്നിട്ടും അവര്‍ തിരുനബി صلى الله عليه وسلمയെ പിന്‍പറ്റാതെ, നിഷേധിക്കുന്നതെന്തിനാണ്!
കാരണം വ്യക്തമാണ് – സ്വാര്‍ത്ഥ താല്‍പര്യങ്ങള്‍ തന്നെ. അതുപേക്ഷിക്കാനവര്‍ തയ്യാറല്ല. തിരുനബി صلى الله عليه وسلم യെ നിഷേധിക്കാന്‍ വേണ്ടി പടച്ചുണ്ടാക്കിയതാണ് അവരുടെ ഈ വാദം. അതായത്, തങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്ന മതം തന്നെയാണ്, യഅ്ഖൂബ് നബി عليه السلام തന്‍റെ മക്കളോട് ഉപദേശിച്ചത് എന്ന വാദം.
അടുത്ത ആയത്ത് – 134
സ്വാലിഹീങ്ങളായ പൂര്‍വപിതാക്കളുടെ വംശത്തില്‍ പെട്ടാല്‍ പിന്നെ, നമ്മളായിട്ട് സല്‍കര്‍മങ്ങളൊന്നും ചെയ്യേണ്ടതില്ലെന്നും, ആ നല്ല പ്രപിതാക്കള്‍ ചെയ്ത ഗുണം തന്നെ മതിയെന്നും ചിലര്‍ കരുതാറുണ്ട്. നമ്മളിപ്പോള്‍ യഹൂദി/നസ്വാറാക്കളെക്കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കിയപോലെ.
ഇബ്റാഹീം നബി عليه السلامയുടെയും അവരുടെ പൗത്രന്മാരായ മറ്റു പ്രവാചകന്മാരുടെയും വംശപരമ്പരയില്‍ പെട്ടവരായതുകൊണ്ട്, തങ്ങള്‍ക്ക് എന്ത് വേണ്ടാത്തരവും ചെയ്യാമെന്നും സല്‍കര്‍മങ്ങള്‍ അനുഷ്ഠിക്കേണ്ടതില്ലെന്നും യഹൂദികളും മറ്റും ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ ധാരണ തികച്ചും തെറ്റാണെന്നാണിനി പറയുന്നത്.
ഇബ്രാഹീം നബി عليه السلام യും മറ്റും കഴിഞ്ഞുപോയ സമുദായങ്ങളാണ്. അവര്‍ ചെയ്ത ഗുണങ്ങളുടെ പ്രതിഫലം അവര്‍ക്കേ ലഭിക്കൂ. നിങ്ങളെന്ത് ചെയ്തുവോ അതിന്‍റെ പ്രതിഫലമാണ് നിങ്ങള്‍ക്ക് ലഭിക്കുക. നിങ്ങളുടെ കര്‍മഫലം നിങ്ങള്‍ തന്നെ അനുഭവിക്കണം.
അവരുടെ പിന്‍തുടര്‍ച്ചക്കാരാണെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടത് കൊണ്ടുമാത്രം നിങ്ങള്‍ രക്ഷപ്പെടുകയില്ല. അവരുടെ ചെയ്തികളെപ്പറ്റി നിങ്ങളോട് ചോദിക്കില്ല. നിങ്ങളുടെ ചെയ്തികളെപ്പറ്റി നിങ്ങള്‍ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാതിരിക്കുകയുമില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നിങ്ങളുടെ ഈ പാരമ്പര്യ വാദത്തിന് ഒരര്‍ത്ഥവുമില്ല.
നിങ്ങള്‍ ചെയ്യേണ്ടത് - ആ മഹാത്മാക്കള്‍ സ്വീകരിച്ചിരുന്ന ഇസ്‌ലാം മതം പ്രബോധനം ചെയ്യുന്ന തിരുനബി صلى الله عليه وسلم യെ പിന്‍പറ്റുകയും, അങ്ങനെ നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യുകയുമാണ്.
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (134)
അത് കഴിഞ്ഞുപോയ ഒരു സമുദായം; അവര്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചതിന്ന് അവര്‍ക്കും നിങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചതിന്ന് നിങ്ങള്‍ക്കും പ്രതിഫലമുണ്ടായിരിക്കും. അവരനുവര്‍ത്തിച്ചിരുന്നതിനെപ്പറ്റി നിങ്ങള്‍ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പടുന്നതല്ല.
كَسب - ജീവിതത്തില്‍ ചെയ്യുന്ന കര്‍മങ്ങളാണുദ്ദേശ്യം. അതാണല്ലോ പരലോകത്തേക്ക് ഇവിടെ നിന്ന് നേടാനുള്ള സമ്പാദ്യം. നല്ല കര്‍മമെങ്കില്‍ നല്ല സമ്പാദ്യവും ചീത്ത കര്‍മമെങ്കില്‍ ചീത്ത സമ്പാദ്യവുമായിരിക്കുമെന്ന് മാത്രം.
വേദക്കാര്‍ക്ക് മാത്രമല്ല എല്ലാവര്‍ക്കും ബാധകമായ ഒരു വിഷയമാണിത്. നമ്മളൊക്കെ നല്ലോണം ശ്രദ്ധിക്കണം. പാരമ്പര്യവാദം മാത്രം പറഞ്ഞുനടക്കാതെ, ആഖിറത്തിലേക്ക് നന്മകള്‍ സമ്പാദിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ ഇടതടവില്ലാതെ നടത്തണം. റബ്ബ് സഹായിക്കട്ടെ-ആമീന്‍.
----------------------------
ക്രോഡീകരണം: സി എം സലീം ഹുദവി മുണ്ടേക്കരാട്
കടപ്പാട്: ഫത്ഹ് ർ റഹ്മാൻ ഖുർആൻ മലയാള പരിഭാഷ (കെവി മുഹമ്മദ് മുസ്ലിയാർ), ഖുർആൻ മലയാള വിവർത്തനം (ഡോ. ബഹാഉദ്ദീൻ മുഹമ്മദ് നദ് വി), തഫ്സീർ ഇബ്നു കസീർ
Leave A Comment