Islamonweb

പടിഞ്ഞാറൻ ആഫ്രിക്കയിലെ ഏറ്റവും ജനസംഖ്യയുള്ള രാജ്യങ്ങളിലൊന്നായ ഘാനയിലെ ജനസംഖ്യയുടെ 25% മുസ്ലീങ്ങളാണ്. വടക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിലാണ് മുസ്ലീങ്ങൾ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത്. ക്രിസ്ത്യാനികൾ കൂടുതലും മധ്യ, തെക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിലാണ് താമസിക്കുന്നത്.  

ഉഖ്ബ ഇബ്നു നാഫിയുടെ വിജയത്തെ തുടർന്ന് 7 -ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഇസ്ലാം ആദ്യമായി വടക്കേ ആഫ്രിക്കയിൽ എത്തിയെങ്കിലും, അതിന്റെ യഥാർത്ഥ വ്യാപനം എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ മുസ്ലീം കച്ചവടക്കാരുടെ ഏജൻസി വഴിയാണ് തുടങ്ങിയത്. ഈ കാലയളവിൽ, കിഴക്കൻ സുഡാൻ മുതൽ മെഡിറ്ററേനിയൻ വരെയുള്ള മിക്കവാറും എല്ലാ വ്യാപാര പാതകളുടെയും ജംഗ്ഷനിൽ മുസ്ലീം ബെർബറുകൾ (ഒരു വംശീയ വിഭാഗം) ഉണ്ടായിരുന്നു. ബെർബേഴ്സിന്റെ കച്ചവട പങ്കാളികളായ മണ്ടേ (ഒരു വംശീയ വിഭാഗം) ആളുകൾ ഇസ്ലാം സ്വീകരിച്ചതിനെ തുടർന്ന്, ഘാനയുടെ വടക്ക് നിന്ന് മുസ്ലീം വാസസ്ഥലങ്ങൾ വ്യാപിക്കാൻ തുടങ്ങി.

മാന്ഡെയുടെ പ്രവർത്തനം വ്യാപാര മാർഗങ്ങളിലൂടെ ഇസ്ലാം പ്രചരിപ്പിക്കാൻ സഹായിച്ചപ്പോൾ, മാണ്ഡെ സൂഫികൾ, പ്രധാനമായും ഖാദിരികൾ, ഈ പ്രദേശത്തെ ഇസ്ലാമികവൽക്കരണത്തിൽ ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു. ഘാനയുടെ വടക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിൽ ടിജാനി ത്വരീഖത്തുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഹൗസ മുസ്ലീങ്ങളുടെ വരവ് ഇസ്ലാമിക സംസ്കാരത്തിൽ വലിയ സ്വാധീനമുണ്ടാക്കി.

മുസ്ലീം ജനസംഖ്യയിൽ ഭൂരിഭാഗവും വടക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിലാണ് ജീവിക്കുന്നതെങ്കിലും തെക്കൻ മേഖലകളിലും മുസ്‌ലിംകളുണ്ട്. ഘാനയുടെ തെക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിലെ മുസ്ലീങ്ങൾ 19 -ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനം മുതൽ ബ്രിട്ടീഷ് കൊളോണിയൽ ഭരണകാലത്ത് ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്ന ആഫ്രിക്കൻ മുസ്ലീങ്ങളാണ്. നൈജീരിയയിലെ ബെനിൻ, ഹൗസ, ഫുലാനി, യൊറൂബ ജനതകളിൽ നിന്നുള്ള കൊട്ടോകോളി, ചമ്പ, ബേസിൽ ഗോത്രങ്ങൾ, നൈജറിന്റെ മോഷി, ബുർക്കിന ഫാസോ, മാലി എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മറ്റ് വംശങ്ങളിലെ മുസ്ലീങ്ങളും ഘാനയിലെ പ്രദേശവാസികളാണ്.

15-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യം മുതൽ "ഗോൾഡ് കോസ്റ്റ്" എന്നറിയപ്പെട്ട, ആവശ്യമായ ധാതു വിഭവങ്ങളുടെ ആസ്ഥാനമായ ഈ പ്രദേശം ആഫ്രിക്ക മുതൽ പടിഞ്ഞാറ് വരെയുള്ള അടിമക്കച്ചവടത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന കേന്ദ്രമായി മാറി. ഫലത്തിൽ എല്ലാ യൂറോപ്യൻ ശക്തികൾക്കും ഈ മേഖലയിൽ താൽപ്പര്യമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, അക്കാലത്ത് ഏറ്റവും ശക്തമായ നാവികസേനയുണ്ടായിരുന്ന ബ്രിട്ടീഷുകാർ 1874 -ൽ ഘാനയെ ആക്രമിക്കുകയും ഒരു നീണ്ട കോളനിവൽക്കരണം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു.

രാജ്യത്ത് വ്യാപകമായ അശാന്തിക്ക് കാരണമായ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തോടുള്ള തദ്ദേശീയ പ്രതിരോധം അക്രമാസക്തമായി. ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിനുശേഷം സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായുള്ള ആവശ്യങ്ങൾ ശക്തമായി ഉയർന്നു. മുസ്ലീം ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ പിന്തുണയോടെ രാജ്യത്തിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തിന് 
 ക്വാമെ എൻക്രുമ നേതൃത്വം നൽകി. മുഴുവൻ സമൂഹവും പിന്തുണയ്ക്കുന്ന ഒരു ദേശീയ നായകനായി അദ്ദേഹം അധികാരത്തിൽ വന്നപ്പോൾ, മുസ്ലീങ്ങളോടുള്ള എൻക്രുമയുടെ മനോഭാവം മാറുകയാണുണ്ടായത്.

1957 ൽ ഗോൾഡ് കോസ്റ്റ് എന്ന പേരിൽ, ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിനെതിരായ ജനപിന്തുണയോടെ സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയ ശേഷം രാജ്യം ഘാന എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു. മുസ്ലീങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങളോട് നിസ്സംഗത പുലർത്താതെ, എൻക്രുമ തനിക്കായി വിശ്വസ്തരായ ഒരു ചെറിയ കൂട്ടം മുസ്ലീങ്ങളുടെ ഒരു പാവ സംഘടന ' മുസ്ലീം യൂത്ത് കോൺഗ്രസ്' രൂപീകരിച്ചു. ഈ ഗ്രൂപ്പിനെ മുസ്ലീം സമുദായത്തിന് ഒരു ഇടനിലക്കാരനായി എടുക്കുകയും, മറ്റ് ഗ്രൂപ്പുകളിൽ നിന്ന് മുസ്ലീങ്ങളെ രാഷ്ട്രീയമായി പാർശ്വവൽക്കരിക്കുകയും ചെയ്തു.

കൊളോണിയൽ ഭരണത്തിൽ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയ ആദ്യത്തെ ഉപ-സഹാറൻ ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യം എന്ന നിലയിൽ ഘാന ആഫ്രിക്കയിലെ പല രാജ്യങ്ങളെയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായുള്ള സ്വന്തം പോരാട്ടങ്ങളെ  പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. മറ്റ് ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യങ്ങളെപ്പോലെ, രാഷ്ട്രീയമായ മത്സരങ്ങളുടെ കെണിയിൽ വീഴുകയും അത് അസ്ഥിരതയിലേക്ക് രാജ്യത്തെ തള്ളിവിടുകയും ചെയ്തു. 1992 ൽ സ്വീകരിച്ച ഭരണഘടന 1981 വരെ നിലനിന്നിരുന്ന അട്ടിമറികളും ആഭ്യന്തര സംഘർഷങ്ങളും സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധികളും തടയാൻ വളരെ വൈകിപ്പോയി. ഈ സങ്കീർണ്ണ രാഷ്ട്രീയ പ്രക്രിയയിൽ, മുസ്ലീം ന്യൂനപക്ഷം എല്ലായ്പ്പോഴും രാഷ്ട്രീയത്തിൽ സജീവ പങ്കാളിയായിരുന്നു. 1938 -ൽ ഒരു വിദ്യാഭ്യാസ സാംസ്കാരിക സംഘടനയായി സ്ഥാപിതമായ ഗോൾഡ് കോസ്റ്റ് മുസ്ലീം യൂണിയൻ കാലക്രമേണ ഒരു രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയായി മാറുകയും മുസ്ലീം യൂണിറ്റി പാർട്ടി എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഇന്ന് ഘാനയിൽ ന്യൂനപക്ഷമായി തുടരുന്ന മുസ്ലീങ്ങളെ അവർ അർഹിക്കുന്ന വിധത്തിൽ രാജ്യത്തെ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ എപ്പോഴും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും, ഒരേ സർക്കാരിന്റെ കാലത്ത് 10 മുസ്ലീം മന്ത്രിമാരെ നിയമിച്ച സമയങ്ങളുണ്ട്. 

ഘാനയിലെ മുസ്ലീം അവധി ദിനങ്ങൾ ഒഫീഷ്യൽ അവധി ദിവസങ്ങളാണ്. രാജ്യത്തെ മുസ്ലീങ്ങളെ ഒരു മതസമൂഹമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതിന് അംഗീകരിച്ച ഘാനയിലെ നാഷണൽ ചീഫ് ഇമാമിന്റെ ഓഫീസും ഉണ്ട്. ഘാനയിലെ മുസ്ലീം ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ മതപരമായ കാര്യങ്ങൾക്ക് ഈ സ്ഥാപനം ഉത്തരവാദിയാണ്. രാഷ്ട്രീയ പ്രശ്നങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് പൊതുവെ പാർലമെന്റിലെ പ്രതിനിധികളുടെ ഉത്തരവാദിത്തവുമാണ്.

രാഷ്ട്രീയ അസ്ഥിരതയ്‌ക്ക് പുറമേ, ഗുരുതരമായ വസാമ്പത്തിക അസമത്വവും രാജ്യത്ത് നിലനിൽക്കുന്നു. മുസ്ലീങ്ങൾ തിങ്ങിപ്പാർക്കുന്ന പ്രദേശങ്ങൾ പൊതുവെ ദരിദ്രമാണ്. വൻകിട കച്ചവടവും വ്യവസായവും നടക്കുന്ന തെക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ക്രിസ്ത്യാനികളാണ്. മുസ്ലീങ്ങൾ തിങ്ങിപ്പാർക്കുന്ന വടക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിൽ ഗ്രാമീണ, കാർഷിക സ്വഭാവമുള്ള ചെറുകിട വ്യവസായങ്ങളാണ് ഉള്ളത്.

ഈ രാജ്യത്തെ മുസ്ലീങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്ന പ്രധാന പ്രശ്‌നമാണ് വിദ്യാഭ്യാസം. നിലവിൽ, 600 -ലധികം ഇസ്ലാമിക സ്ഥാപനങ്ങൾ പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസം നൽകുന്നുണ്ട്. 260-ലധികം സ്ഥാപനങ്ങളിലൂടെ സെക്കൻഡറി വിദ്യാഭ്യാസം നൽകുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ഗുണനിലവാരം ഏറ്റവും തീവ്രമായി അനുഭവപ്പെടുന്ന ഹൈസ്കൂൾ തലത്തിൽ മുസ്ലീങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള സംവിധാനം വിരളമാണ്. ഇസ്ലാമിക സംവേദനക്ഷമതയ്ക്ക് അനുസൃതമായി വിദ്യാഭ്യാസം നൽകുന്ന പത്തോളം സ്കൂളുകൾ രാജ്യത്ത് ഉണ്ട്. ഈ ഹൈസ്കൂളുകളിലൊന്നിൽ പോകാൻ കഴിയാത്ത ആയിരക്കണക്കിന് മുസ്ലീം യുവാക്കൾ ക്രിസ്ത്യൻ പാഠ്യപദ്ധതി പ്രയോഗിക്കുന്ന സ്കൂളുകളിലാണ് വിദ്യാഭ്യാസം നേടുന്നത്. 

മിഷനറി പ്രവർത്തനം ഏറ്റവും വ്യാപകമായ രാജ്യങ്ങളിലൊന്നായ ഘാനയിൽ ക്രിസ്തുമതത്തിലേക്ക് ധാരാളം ആളുകൾ പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. ആകർഷകമായ അവസരങ്ങളും ഉയർന്ന നിലവാരമുള്ള വിദ്യാഭ്യാസവും നൽകുന്ന ഈ ക്രിസ്ത്യൻ കോളേജുകളിലേക്ക് ധാരാളം വിദ്യാഭ്യാസമില്ലാത്ത കുടുംബങ്ങൾ കുട്ടികളെ അയയ്ക്കുകയാണ്. ഇത്തരം സ്ഥാപനങ്ങൾ ഉയർത്തുന്ന അപകടസാധ്യതകൾ നികത്താൻ മുസ്ലീങ്ങൾ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. രാജ്യത്തെ എല്ലാ വിഭാഗങ്ങൾക്കും അവരുടേതായ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളുണ്ട്.  പള്ളികളുടെ പരിസരത്ത് നിർമ്മിച്ച ഖുറാൻ സ്കൂളുകൾ ഏറ്റവും പ്രായോഗിക പരിഹാരമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. രാജ്യമെമ്പാടുമുള്ള നൂറുകണക്കിന് പള്ളികളും ഖുറാൻ സ്കൂളുകളും കൂടാതെ, വലിയ നഗര കേന്ദ്രങ്ങളിൽ ഇസ്ലാമിക വിദ്യാഭ്യാസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കോഴ്സുകളും നിലവിലുണ്ട്.