അധ്യായം 2. സൂറത്തുല്‍ ബഖറ (Aayas 58-61) മടുത്തു ഒരേ ഭക്ഷണം
ബനൂ ഇസ്രാഈലുകാരെക്കുറിച്ചാണല്ലോ കഴിഞ്ഞ പേജില്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്തിരുന്നത്. അത് തുടരുകയാണ്. അല്ലാഹു വാഗ്ദാനം ചെയ്തിരുന്ന ഫലസ്ഥീനിലേക്ക് (അല്‍ ഖുദ്‍സ് – അവിടെയാണല്ലോ ബൈത്തുല്‍ മഖ്‍ദിസ്) അവര്‍ പ്രവേശിക്കുമ്പോഴുണ്ടായ ഒരു സംഭവമാണിനി പറയുന്നത്.
പരിശുദ്ധമായ ഈ വാഗ്ദത്ത ഭൂമിയിലേക്കെത്തുന്നതിന് മുമ്പ് ഒരുപാട് പ്രയാസങ്ങളനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നിട്ടുണ്ടവര്‍ക്ക്. അത് മറ്റൊന്നുകൊണ്ടുമല്ല, അവരുടെ കൈയിലിരിപ്പും ധിക്കാരവും കൊണ്ടുതന്നെ.
അവരുടെ പൂര്‍വ പിതാക്കളായ മഹാന്മാരായ പ്രവാചകര്‍ ഇബ്‌റാഹീം, ഇസ്ഹാഖ്, യഅ്ഖൂബ് (عليهم السلام) എന്നിവര്‍ താമസിച്ചുവന്നിരുന്ന ഭൂമിയായിരുന്നല്ലോ ഫലസ്ഥീന്‍ (ബൈതുല്‍ മുഖദ്ദസുള്ള നാട്). അത് അല്ലാഹു അവര്ക്ക് തിരിച്ചുകൊടുത്തതാണ്, അങ്ങോട്ടുതന്നെ അവരെ തിരിച്ചെത്തിച്ചതാണ്. അതാണ് ഈ വാഗ്ദത്ത ഭൂമി എന്ന് പറയുന്നത്.
ഈ വാഗ്ദത്ത ഭൂമിയാണ് هَٰذِهِ الْقَرْيَةَ (ഈ രാജ്യം) എന്ന് 58 ആം ആയത്തില്‍ പറയുന്നതുകൊണ്ടുള്ള ഉദ്ദേശ്യം. ഇതാണ് പ്രബലമായ അഭിപ്രായം (ഇബ്നു കസീര്‍ رحمه الله ).
ജോര്‍ദാന്‍ നദീതീരത്തുള്ള അരീഹാ (ജെറിക്കോ) പട്ടണമാണെന്നും ഒരു അഭിപ്രായമുണ്ട്. അവര്‍ ആദ്യം പ്രവേശിച്ചത് അരീഹയിലാണെന്നും, അപ്പോഴാണ് 58 ആം ആയത്തിലുള്ളതുപോലെ കുനിഞ്ഞുകൊണ്ട് പ്രവേശിക്കാന്‍ പറഞ്ഞതെന്നും, പിന്നീടാണ് ഖുദ്‍സില്‍ പ്രവേശിച്ചതെന്നും അഭിപ്രായപ്പെട്ടവരുണ്ട്.
വിഷയം ആദ്യം ചുരിക്കിപ്പറയാം. ആയത്ത് വേഗം മനസ്സിലാക്കാന്‍ അത് ഉപകരിക്കുമല്ലോ.
അക്രമികളായ അമാലിഖ എന്ന വിഭാഗത്തിന്‍റെ കൈയിലായിരുന്നു ആ പരിശുദ്ധ ഭൂമി. അവരോട് യുദ്ധം ചെയ്ത് ആ ഭൂമി കീഴടക്കി അവിടേക്ക് പൊയ്ക്കോളൂ എന്ന് അവരോട് അല്ലാഹു കല്‍പിച്ചു. പക്ഷേ, അവരത് നിരസിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. പല ധിക്കാരവാക്കുകള്‍ പറയുകയും ചെയ്തു. തല്‍ഫലമായി നാല്പത് കൊല്ലം സീനാ മരുഭൂമിയില്‍ അവര്‍ ചുറ്റിത്തിരിയേണ്ടിവന്നു. അല്ലാഹു അവരെ അവിടെയിട്ട് വട്ടം കറക്കി.
അങ്ങനെ 40 കൊല്ലം മരുഭൂമിയില്‍ ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞത് കാരണം മൂസാനബി(عليه السلام)യുടെ കാലത്ത് അവര്ക്ക് ആ പട്ടണത്തില്‍ പ്രവേശിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. മൂസാ നബി(عليه السلام)നു ശേഷം അവരുടെ നേതൃത്വം ഏറ്റെടുത്ത യൂശഅ് നബി (عليه السلام) യുടെ നേതൃത്വത്തിലാണ് ആ രാജ്യം ജയിച്ചടക്കി അവരതില്‍ പ്രവേശിച്ചത്.
നാല്പത് കൊല്ലം മരുഭൂമിയില്‍ അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞ്, 61-ആം ആയത്തില്‍ കാണുന്നത് പോലെ, ഒരേ ഭക്ഷണം കഴിച്ചുമടുത്തിരുന്ന അവരോട് ഇനി, കായ്കനികളും അരുവികളുമുള്ള നാട്ടിലേക്ക് പോകാനാണ് റബ്ബ് പറയുന്നത്. അവര്‍ വല്ലാതെ കൊതിച്ചിരുന്ന ഒരു കല്പനയായിരുന്നു അത്. 40 കൊല്ലത്തെ അലഞ്ഞുതിരിയല്‍ അവസാനിക്കാന്‍ പോവുകയാണല്ലോ. നല്ല സന്തോഷമായി അവര്ക്ക്.
പക്ഷേ, ആ പട്ടണപ്രവേശനത്തിന് അല്ലാഹു ചില മര്യാദകള്‍ പറഞ്ഞുകൊടുത്തു, ഇന്നയിന്ന രൂപത്തിലേ, ഇന്ന മര്യാദകള്‍ പാലിച്ചേ ആ പരിശുദ്ധമായ, ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ നാട്ടിലേക്ക് കടക്കാവൂ:
- അല്ലാഹുവിനോട് നന്ദിയും താഴ്മയും പ്രകടിപ്പിച്ച്, തലതാഴ്ത്തി കുനിഞ്ഞുകൊണ്ടായിരിക്കണം പ്രവേശിക്കുന്നത്,
- ആ സമയത്ത് ഹിത്ത്വതുന്‍ (حِطَّةٌ) എന്ന് പറയണം.
ഇങ്ങനെ ചെയ്താല്‍, ഇതുവരെ അവര്‍ കാണിച്ചുകൂട്ടിയ എല്ലാ ധിക്കാരങ്ങളും തെറ്റു കുറ്റങ്ങളുമൊക്കെ പൊറുത്തുകൊടുക്കുമെന്നും നന്മ ചെയ്യുന്നവര്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ പ്രതിഫലം നല്‍കുമെന്നും അവരോട് പറയുകയും ചെയ്തു.
പക്ഷേ, സംഭവിച്ചത് മറ്റൊന്നാണ്. അതാണ് ഇനി 58 ആം ആയത്തില്‍ പറയുന്നത്.
وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ وَسَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ (58)
നാം അവരോട് പറഞ്ഞ സന്ദര്‍ഭം (ഓര്‍ക്കുക): 'നിങ്ങള്‍ ഈ പട്ടണത്തില്‍ പ്രവേശിക്കുക. എന്നിട്ട് അവിടെ നിങ്ങള്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നിടത്തുനിന്ന് യഥേഷ്ടം ഭക്ഷിച്ചുകൊള്ളുകയും ചെയ്യുക. തല കുനിച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ പട്ടണവാതില്‍ കടക്കുക. ഹിത്ത്വതുന്‍ എന്നു പറയുകയും ചെയ്യുക (ഞങ്ങളുടെ പാപം പൊറുത്തുതരേണമേ എന്ന് നിങ്ങള്‍ പ്രാര്‍ഥിക്കുക). എങ്കില്‍ നിങ്ങളുടെ പാപം നാം പൊറുത്തുതരികയും പുണ്യവാന്മാര്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ പ്രതിഫലം നല്‍കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്.
حِطَّةٌ എന്ന പദത്തിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം താഴ്ത്തുക, അല്ലെങ്കില്‍ ഇറക്കിവെക്കുക എന്നൊക്കെയാണ്. ഞങ്ങളുടെ പാപം ഇറക്കിവെച്ചുതരേണമേ, അതായത്, പൊറുത്തു തരേണമേ എന്നാണുദ്ദേശ്യം.
മക്കാവിജയ ദിവസം നബി തിരുമേനി صلى الله عليه وسلمമക്കയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ച രീതി ഇതോട് ചേര്‍ത്ത് അനുസ്മരിക്കേണ്ടതാണ്. വളരെ വിനയത്തോടെ, ഭക്തിയോടെയാണ് അവിടന്ന് മക്കയിലേക്ക് കടന്നത്. പ്രവേശിച്ച ഉടനെ കുളിച്ചു വുളു എടുത്ത് നമസ്‌കരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
അടുത്ത ആയത്ത് 59
മേല്‍ പറഞ്ഞ മര്യാദകളൊക്കെ പാലിച്ച് പട്ടണത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കണമെന്നായിരുന്നു അവരോട് പറഞ്ഞതെങ്കിലും, നേരെ ഓപ്പോസിറ്റാണ് അവര്‍ ചെയ്തത്. അതാണ് അടുത്ത ആയത്തിലുള്ളത്.
അല്ലാഹുവിന്‍റെ നിര്‍ദേശങ്ങളൊക്കെ ലംഘിച്ചും ഞങ്ങള്‍ക്ക് യവവും ഗോതമ്പും തരണം എന്ന് മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചും അവഹേളന-ധിക്കാര രീതിയിലായിരുന്നു അവരുടെ നഗര പ്രവേശം. ഫലമോ, ശിക്ഷ വരികയായി. പ്ലേഗ് ബാധിച്ച് ആയിരങ്ങള്‍ മരിച്ചൊടുങ്ങി.
فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَنْزَلْنَا عَلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (59)
എന്നാല്‍, (ആ) അതിക്രമികള്‍ നിര്‍ദിഷ്ട വാക്കുകള്‍ മാറ്റിമറിക്കുകയാണുണ്ടായത്. തന്മൂലം, അധര്‍മം പ്രവര്‍ത്തിച്ച കാരണത്താല്‍ ആകാശത്തുനിന്നുള്ള കഠിന ശിക്ഷ (ആ) അക്രമികളുടെ മേല്‍ നാം ഇറക്കി.
അവര്‍ ചെയ്തത് നേരെമറിച്ചാണ്. അവരെല്ലാവരും, അല്ലെങ്കില്‍ അവരിലൊരു വിഭാഗം അഹങ്കാരത്തോടെയാണ് ആ നാട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചത്. വിജയഭേരി മുഴക്കി, അര്‍മാദിച്ച്. അവരോട് പറയാന് പറഞ്ഞ വാക്ക് പറഞ്ഞില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, പകരം മറ്റൊരു വാക്കു പറയുകയും ചെയ്തു. – 2 തെറ്റുകള്‍.
حِطَّةٌ (പാപമോചനം) എന്നതിന് പകരം حِنْطَة (ഗോതമ്പുമണി) എന്നാണ് പറഞ്ഞത്- ബുഖാരി (رحمه الله) മുതലായവര്‍ ഉദ്ധരിച്ച ഒരു ഹദീസിലിങ്ങനെയാണുള്ളത്.
ഇനി, എങ്ങനെയാണ് പ്രവേശിച്ചതെന്നറിയോ? ഊരകുത്തി (പൃഷ്ടഭാഗം കുത്തി) നിരങ്ങിയിട്ട്. അതായത്, നിലത്തിരുന്ന് തല ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച് 'ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഗോതമ്പും യവവും തരണം' എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പിന്നോട്ട് നിരങ്ങിയാണ് പട്ടണവാതില്‍ കടന്നത്.
അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍ന മനപ്പൂര്‍വ്വം പരിഹസിച്ച് ധിക്കരിച്ചതാണെന്ന് വ്യക്തമാണല്ലോ. ഈ ധിക്കാരത്തിന് അല്ലാഹു അവര്ക്ക് കടുത്ത ശിക്ഷ നല്കി. നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചപോലെ പ്ലാഗ് പിടിപ്പെട്ടു.
അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്പനകള്‍ പരിഹസിക്കുകയും ധിക്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കും ഇവിടെ ധാരാളം പഠിക്കാനുണ്ട്. ആ സ്വഭാവം നമുക്കുമുണ്ടെങ്കില്‍ മാറിച്ചിന്തിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
റബ്ബിനു മുമ്പില്‍ പരിപൂര്‍ണമായ വിധേയത്വം കാണിക്കേണ്ടവരാണ് നമ്മള്‍. ധിക്കാര മനസ്ഥിതി നാലയലത്തുപോലും വരാന്‍ പാടില്ല. അങ്ങനെ പൂര്‍ണവിധേയത്വം കാണിക്കുന്നവര്‍ക്കല്ലേ മുസ്ലിം എന്ന് പറയുക. പരിപൂര്‍ണമായ കീഴൊതുക്കം, അനുസരണ എന്നൊക്കെയാണല്ലോ ഇസ്‍ലാം എന്ന വാക്കിന്‍റെ വിവക്ഷ.
എങ്ങനെയാണോ കല്പന അങ്ങനെ അനുസരിക്കണം. പഴുതുകള്‍ തേടി നടക്കരുത്. ചെയ്യുന്ന വേണ്ടാത്തരങ്ങള്‍ക്ക് പഴുതുകളുണ്ടോ എന്ന് നോക്കി ഹലാലാക്കിക്കിട്ടാന്‍ നോക്കുന്ന പ്രവണത ഇന്ന് വ്യാപകമാണ്.
എല്ലാവരും ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ, പിന്നെ എന്താ? ഈ രീതിയിലുള്ള സാമാന്യവല്‍ക്കരണവും ഇന്ന് സാര്‍വത്രികമാണ്. എല്ലാവരും സേവിംഗ് എക്കൌണ്ട് തന്നെയല്ലേ തുടങ്ങുന്നത്, എല്ലാവരും പണ്ടം പണയം വെക്കുന്നില്ലേ... ലോണെടുക്കുന്നില്ലേ... പിന്നെ എന്താ കുഴപ്പം...!
ഇതൊന്നും ശരിയായ മുസ്ലിം പറയാനോ ആലോചിക്കാനോ പോലും പാടില്ലാത്തതാണ്. ധിക്കാരമാണത്, ആരോട്... അങ്ങനെ ചെയ്യരുതെന്ന പറഞ്ഞ റബ്ബിനോട്.
സാന്ദര്‍ഭികമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട മറ്റൊരു വിഷയമാണ്, വാക്കുകളുടെ ദുരുപയോഗം. പരിശുദ്ധമായ ദീനില്‍ നല്ല കാര്യങ്ങള്ക്കുവേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുന്ന വാക്കുകള്‍, മോശമായ അര്‍ഥത്തിലോ മറ്റോ ഉപയോഗിക്കുക. അത് പാടില്ല.
പിശാച് നമ്മളെ സ്വാധീനിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമെന്നത് ഉറപ്പാണല്ലോ. മൂപ്പര്‍ ആദ്യം പിടികൂടാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത് നമ്മുടെ നാവാണ്. എന്നാല്‍ പിന്നെ എളുപ്പമാണല്ലോ. വാവിട്ട വാക്ക് തിരിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ. അങ്ങനെ വേഗം നമ്മളെ നാശത്തില്‍ ചാടിക്കാം.
പറഞ്ഞുവരുന്നത്, ബഹുമാനത്തോടെ ഉപയേഗിക്കേണ്ട ചില പദങ്ങള്‍, പ്രയോഗങ്ങള്‍ അസ്ഥാനത്തും, ബഹുമാനാദരവുകളില്ലാതെയും പ്രയോഗിക്കാന്‍ ഇബ്‍ലീസ് നമ്മളെ പ്രേരിപ്പിക്കും.
ഇവിടെ ഇവര്‍ ചെയ്തതുകണ്ടില്ലേ... അതിന്‍റെ മറ്റൊരു വകഭേദം... ഉദാഹരണം പറഞ്ഞാല്‍ വേഗം മനസ്സിലാകും -
പലിശയധിഷ്ഠിത ലോണ്‍ പാസ്സായാല്‍ അല്‍ഹംദുലില്ലാഹ് എന്ന് പറയും. ഹറാമുകള്‍ കാണുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ മാശാ അല്ലാഹ് എന്ന് പറയും.
ഇഅ്തികാഫ് എന്ന പദവും ദുരുപയോഗം ചെയ്യാറുണ്ട്. ടോയ്‍ലറ്റിലോ മറ്റോ കൂടുതല്‍ നേരം ഇരിക്കുന്ന ആളോട്, നീയെന്താ അവിടെ ഇഅ്തികാഫിരിക്കുകയാണോ എന്ന് ചോദിക്കാറില്ലേ - തമാശക്കാണെന്നാ പറയാറ്. പക്ഷേ, ഇത്തരം തമാശകള്‍ അഭികാമ്യമല്ലല്ലോ.
അടുത്ത ആയത്ത് 60
സീനാ മരുഭൂമിയില്‍ കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞിരുന്ന സമയത്ത് നല്‍കിയ മറ്റൊരു അനുഗ്രഹമാണിനി പറയുന്നത്- പാറക്കല്ലില്‍ നിന്ന് വെള്ളമൊഴുക്കിക്കൊടുത്തത്.
وَإِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ كُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (60)
മൂസാ നബി തന്‍റെ ജനതക്കായി വെള്ളം ആവശ്യപ്പെട്ട സന്ദര്‍ഭവും (ഓര്‍ക്കുക). അപ്പോള്‍ 'താങ്കളുടെ വടി കൊണ്ട് പാറമേല്‍ അടിക്കുക' എന്ന് നാം പറഞ്ഞു. (അടിച്ചപ്പോള്‍) അതില്‍ നിന്ന് പന്ത്രണ്ട് ഉറവകള്‍ പൊട്ടി ഒലിച്ചു. ഓരോരുത്തരും അവരവര്‍ക്ക് കുടിക്കുവാനുള്ള സ്ഥാനങ്ങള്‍ മനസ്സിലാക്കി. അല്ലാഹുവിന്‍റെ വിഭവങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ തിന്നുകയും കുടിക്കുകയും ചെയ്യുക, നാട്ടില്‍ കുഴപ്പമുണ്ടാക്കരുത് എന്ന് നാമവരോട് കല്‍പിക്കുകയുമുണ്ടായി.
സീനാ മരുഭൂമിയില്‍ ഭക്ഷണത്തിനുവേണ്ടി മന്നും സല്‍വായും ഇറക്കിക്കൊടുത്ത പോലെ, വെള്ളത്തിന് അവര്ക്ക് ചെയ്ത് കൊടുത്ത മഹത്തായ ഒരു അനുഗ്രഹമാണിത്; വലിയൊരു ഒരല്‍ഭുത ദൃഷ്ടാന്തവും.
വെള്ളത്തിന് പ്രയാസമുണ്ടായപ്പോള്‍ മൂസാ (عليه السلام) ദുആ ചെയ്തു. വടികൊണ്ട് ഒരു പാറക്കല്ലിന്മേല്‍ അടിക്കാന്‍ അല്ലാഹു കല്‍പിച്ചു. ഉടനെ, അതില്‍ നിന്ന് പന്ത്രണ്ട് നീരുറവകള്‍ പൊട്ടി ഒഴുകി.
ഇസ്‌റാഈല്യര്‍ പന്ത്രണ്ട് ഗോത്രങ്ങളായിരുന്നു എന്ന് മുമ്പ് പഠിച്ചിരുന്നല്ലോ നമ്മള്‍. യഅ്ഖൂബ്(عليه السلام)യുടെ പന്ത്രണ്ട് മക്കളുടെ താവഴിക്കുപോന്ന പന്ത്രണ്ട് ഗോത്രങ്ങള്‍. ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ഓരോ പാനസ്ഥലം എന്ന നിലക്കാണ് 12 ഉറവകള്‍ പൊട്ടിയത്. അതവര്‍ മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തു.
قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ
തിരക്കും വഴക്കും ഇല്ലാതിരിക്കാന്‍ ഓരോ ഗോത്രത്തിനും ഓരോ ഉറവ് പ്രത്യേകം ഒഴുക്കിക്കൊടുത്തു റബ്ബ്. ഓരോ ഗോത്രത്തിന്‍റേതും ഇന്നതാണെന്ന് പ്രത്യേകം നിര്‍ണയിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അതാണ് എല്ലാവരും അവരവരുടെ പാനസ്ഥലം മനസ്സിലാക്കി എന്ന് പറഞ്ഞത്.
ഈ ഉറവുചാലുകള്‍ കുറച്ചൊക്കെ ഇന്നുമുണ്ടത്രേ. സഞ്ചാരികള്‍ സന്ദര്‍ക്കാറുണ്ട്. ചെങ്കടലിന്‍റെ കിഴക്ക് ഭാഗത്ത് സൂയസ് പട്ടണത്തില്‍ നിന്ന് അല്‍പം ദൂരെയായിരുന്നു ഈ സംഭവമുണ്ടായത്.
പന്ത്രണ്ട് ഉറവുചാലുകള്‍ ഇന്നു വ്യക്തമായി കാണില്ലെങ്കിലും ചിലത് ഇന്നും ഒഴുകി ഒലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്. عُيوُن مُوسى (മൂസായുടെ നീരുറവുകള്‍) എന്ന പേരിലാണ് അത് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഈ ജലം ഉപയോഗിച്ച് അവിടെ കുറച്ചൊക്കെ ഈത്തപ്പന കൃഷിയും നടക്കുന്നുണ്ട്.
മൂസാ (عليه السلام) ന്‍റെ വടിയിലൂടെ അല്ലാഹു വെളിപ്പെടുത്തിയ മുഅ്ജിസത്താണിത്. ഫിര്‍ഔനിന്‍റെ മുമ്പില്‍ മഹാസര്‍പ്പമായി മാറിയ വടിയും സമുദ്രത്തിലടിച്ചപ്പോള്‍ അതിലെ വെള്ളം പിളര്‍ന്ന വടിയും ഇത് തന്നെ.
فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ
മൂസാ നബി(عليه السلام) അടിച്ച പാറ (കല്ല്) ഏതായിരുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് വിവിധ അഭിപ്രായങ്ങളുണ്ട്. ഏതായാലും, വെള്ളത്തിന്‍റെ ഉറവ് പൊട്ടിവരാന്‍ യാതൊരു സാധ്യതയുമില്ലാത്ത കരിമ്പാറയായിരുന്നു അതെന്ന് ഉറപ്പാണ്.. അപ്പോഴാണല്ലോ അത് അത്ഭുതവും അമാനുഷിക ദൃഷ്ടാന്തവുമാകുന്നത്.
വെള്ളത്തിനാവശ്യമുണ്ടായപ്പോഴെല്ലാം ഈ മുഅ്ജിസത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു. അതായത്, ഈ സംഭവം ഒരിക്കലല്ല, പലപ്പോഴും ആവര്‍ത്തിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നര്‍ഥം. അവര്‍ വെള്ളത്തിനാവശ്യപ്പെടുമ്പോഴെല്ലാം മൂസാ(عليه السلام) വടി കൊണ്ട് കല്ലില്‍ അടിക്കുകയും വെള്ളം ലഭിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
അടുത്ത ആയത്ത് 61
മരുഭൂ താമസത്തിനിടെയുള്ള മറ്റരു സംഭവമാണിനി പറയുന്നത്. കിട്ടുന്ന ഭക്ഷണം പോരാന്നു പറഞ്ഞ സംഭവം. അവരുടെ കടുത്ത ധിക്കാരത്തിന്‍റെയും ദുശ്ശാഠ്യത്തിന്‍റെയും ഉദാഹരണം.
وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَنْ نَصْبِرَ عَلَى طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ (61)
وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَنْ نَصْبِرَ عَلَى طَعَامٍ وَاحِدٍ
(ഇസ്‌റാഈല്‍ സന്തതികളേ,) നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞ സന്ദര്‍ഭവും (ഓര്‍ക്കുക): 'ഓ മൂസാ, ഒരേ തരം ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ക്ഷമിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കൊട്ടുമാകില്ല.
فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا
അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്കായി നിന്‍റെ നാഥനോട് നീ പ്രാര്‍ഥിക്കുക. ഭൂമിയിലുണ്ടാകുന്ന ചീര, കക്കരി (വെള്ളരി), ഗോതമ്പ്, പയര്‍, ഉള്ളി എന്നിവ ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ടാത്തിരാന്‍.
قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ
അതിന് മറുപടിയായി മൂസാ നബി പ്രതികരിച്ചു: 'നല്ലത് കൈവിട്ട് പകരം താഴ്‍ന്നതാവശ്യപ്പെടുകയാണോ നിങ്ങള്‍?!
اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ
അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍ ശരി, ഏതെങ്കിലും പട്ടണത്തിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊള്ളൂ, നിങ്ങള്‍ ചോദിച്ചതൊക്കെ അവിടെക്കിട്ടും.
وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ
അവരില്‍ നിസ്സാരതയും പതിത്വവും മുദ്രയടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അല്ലാഹുവിന്‍റെ കോപത്തിന്നവര്‍ പാത്രീഭൂതരാവുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. (കോപവും കൊണ്ട് അവര്‍ മടങ്ങുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു-അവസാനം നേടിയത് അതാണ്.)
ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ
അത്, നിശ്ചയം അല്ലാഹുവിന്‍റെ വചനങ്ങളെ അവര്‍ നിഷേധിക്കുകയും പ്രവാചകന്മാരെ ന്യയീകരണമില്ലാതെ കൊല്ലുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നതിന്‍റെ ഫലമാണ്. അവര്‍ അനുസരണക്കേട് കാണിക്കുകയും അതിക്രമം പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നതിനാലാണ്.
എന്തൊരു നന്ദി കേടാണല്ലേ. യാതൊരു അധ്വാനവുമില്ലാതെ നല്ല രുചികരമായ, പോഷകസമൃദ്ധമായ മന്നും കാടപ്പക്ഷിയും മരുഭൂമിയില്‍ ഇറക്കിക്കൊടുത്തു റബ്ബ്. അതിന് നന്ദി കാണിക്കേണ്ടതിന് പകരം, അക്ഷമരായി പിറുപിറുക്കുകയും മൂസാനബി(عليه السلام)നോട് ആവലാതിപ്പെടുകയുമാണ് അവര്‍ ചെയ്യുന്നത്.
ഈയൊരു ഭക്ഷണം കൊണ്ടും മാത്രം ഞങ്ങള്‍ക്ക് ജീവിക്കാന്‍ സാധ്യമല്ല, ധാന്യവും പച്ചക്കറിയുമൊക്കെ വേണം- അതിനായി റബ്ബിനോട് ദുആ ചെയ്യണം.
മൂസാ നബി عليه السلام ദുആ ചെയ്താല്‍ കിട്ടുമെന്ന് അവര്ക്കറിയാം. ഇതുപോലെ പലതും അവര്ക്ക് ഇങ്ങനെ ദുആ ചെയ്തിട്ട് കിട്ടിയിട്ടുമുണ്ടല്ലോ.
എന്തൊക്കെയാണിവിടെ ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് – ഈജിപ്തിലായിരുന്നപ്പോ കിട്ടിയിരുന്ന, കഴിച്ചിരുന്ന, കഴിച്ച് ശീലമായിരുന്ന പച്ചക്കറികളുടെ ഒരു പട്ടിക തന്നെ നിരത്തിയിരിക്കുന്നു.
കൊല്ലങ്ങളോളം ഈജിപ്തുകാരുടെ അടിമകളായി കഴിഞ്ഞവരാണവര്‍... ഇപ്പോഴവിടെ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടു – ഇനി തങ്ങള്‍ക്ക് വാഗ്ദത്തം ചെയ്യപ്പെട്ട, തങ്ങളുടെ പൂര്‍വപിതാക്കളുടെ ഭൂമിയില്‍ ചെന്ന് സ്വതന്ത്രമായി ജീവിക്കാന്‍ പോകുകയാണവര്‍.
ഈ സമയത്താണവര്‍ അന്ന് കഴിച്ചിരുന്ന, ഖിബ്ഥികള്‍ അവര്ക്ക് വെച്ചുനീട്ടിയിരുന്ന ഉച്ചിഷ്ടങ്ങള്‍ അയവിറക്കുന്നത്. അടിമകള്‍ക്കിപ്പോ എത്രയാണ്, എങ്ങനെയാണ് കൊടുക്കുക എന്നൊക്കെ നമുക്ക് ഊഹിക്കാമല്ലോ.
അതായത്, റബ്ബിന്‍റെ വലിയ അനുഗ്രഹമായി ലഭിച്ച മന്നും സല്‍വയും തിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴും, മൂസാ നബി عليه السلام യെ അതുമിതും പറഞ്ഞ് വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുകയാണ്.
എന്തൊക്കെയാണവര്‍ മൂസാ നബിയോട് പറഞ്ഞിരുന്നതെന്നോ- ഇങ്ങനെ കഴിയുന്നതിലും ഭേദം അന്ന് ഈജിപ്തില്‍ വെച്ചങ്ങോട്ട് മരിച്ചുപോയിരുന്നെങ്കില്‍, അതും ഖിബ്ഥികളുടെ കൈയാല്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടിരുന്നെങ്കില്‍ എത്ര നന്നായിരുന്നു! ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും കൂടി പട്ടിണിക്കിട്ട് കൊല്ലാനാണോ ഈ മരുഭൂമിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത്?!!
എന്തൊരു ധിക്കാരമാണല്ലേ.. എങ്ങനെയായിരിക്കും മൂസാ നബി عليه السلام ഇതൊക്കെ സഹിച്ചിട്ടുണ്ടാകുക – ഒന്ന് സങ്കല്പിച്ചുനോക്കൂ...
തിരുനബി(صلى الله عليه وسلم) തങ്ങള്‍ തന്നെ അത് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. തിരുനബി صلى الله عليه وسلم ഒരു ഗനീമത്ത് ഓഹരിവെക്കുകയാണ്. ഈ വീതംവെപ്പ് ശരിയല്ലെന്നും അല്ലാഹുവിന്‍റെ വജ്ഹല്ല മുഹമ്മദ് صلى الله عليه وسلم ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്നും ഒരാള്‍ പറഞ്ഞ കാര്യം തിരുനബി صلى الله عليه وسلمയുടെ മുമ്പിലെത്തി. അപ്പോള്‍ തിരുനബി صلى الله عليه وسلم പ്രതികരിച്ചതിങ്ങനെയാണ്:
فمَن يَعْدِلُ إذَا لَمْ يَعْدِلِ اللَّهُ ورَسولُهُ، رَحِمَ اللَّهُ مُوسَى قدْ أُوذِيَ بأَكْثَرَ مِن هذا فَصَبَرَ
(അല്ലാഹുവും റസൂലും നീതി പാലിച്ചില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ ആര് നീതി പാലിക്കാനാണ്?! എന്‍റെ സഹോദരന്‍ മൂസാ നബി عليه السلام ക്ക് അല്ലാഹു റഹ്‍മത്ത് ചെയ്യട്ടെ, ഇതിനേക്കാളൊക്കെ എത്രയോ മടങ്ങ് അദ്ദേഹം ബുദ്ധിമുട്ടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, എന്നിട്ടും ക്ഷമിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.)
വല്ലാതെ എടങ്ങേറാക്കിയിട്ടുണ്ട് അവര്‍ മൂസാ നബി عليه السلامയെ.
ബൈബിള്‍ ഈ സംഭവം പറയുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്: 'ഞങ്ങള്‍ ഇറച്ചിക്കലങ്ങളുടെ അടുക്കല്‍ ഇരിക്കയും തൃപ്തിയാകുംവണ്ണം ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയും ചെയ്ത മിസ്രയീം ദേശത്തുവെച്ച് യഹോവയുടെ കൈയാല്‍ മരിച്ചിരുന്നു എങ്കില്‍ കൊള്ളാമായിരുന്നു. നിങ്ങള്‍ ഈ സംഘത്തെ മുഴുവനും പട്ടിണിയിട്ടു കൊല്ലുവാന്‍ ഈ മരുഭൂമിയിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്നു' (പുറപ്പാട് 16:3).
കുറച്ചുകൂടെ കടുത്ത ചോദ്യം ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് അവര്‍.
'ഞങ്ങള്‍ക്ക് തിന്‍മാന്‍ ഇറച്ചി ആര് തരും? ഞങ്ങള്‍ മിസ്രയീമില്‍ വെച്ച് വില കൂടാതെ തിന്നിട്ടുള്ള മത്സ്യം, വെള്ളരിക്ക, മത്തങ്ങ, ഉള്ളി, ചുവന്നുള്ളി, ചിറ്റുള്ളി എന്നിവ ഞങ്ങള്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു. ഇപ്പോഴോ ഞങ്ങളുടെ പ്രാണന്‍ പൊരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഈ മന്നാ അല്ലാതെ ഒന്നും കാണ്‍മാനില്ല... ജനം കുടുംബം കുടുംബമായി ഓരോരുത്തന്‍ താന്താന്‍റെ കൂടാര വാതില്‍ക്കല്‍ വെച്ച് കരയുന്നത് മോശെ (മൂസാ നബി عليه السلام ) കേട്ടു' (സംഖ്യാ പുസ്തകം 11:5-10).
ഈ അവസരത്തിലാണ് മൂസാ നബി പ്രതിഷേധ സ്വരത്തില്‍ ഈ ചോദ്യം ചോദിച്ചത്:
أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ
നല്ലതിന് പകരം നിസ്സാരമായത് ആവശ്യപ്പെടുകയാണോ നിങ്ങള്‍?
എന്താണാ ചോദ്യത്തിന്‍റെ ഉദ്ദേശ്യം: നിങ്ങള്‍ക്കിവിടെ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും അധ്വാനവുമില്ലാതെ, ജീവിക്കാന്‍ ആവശ്യമായ ഭക്ഷണം കിട്ടുന്നുണ്ടല്ലോ.
അല്ലാഹു പ്രത്യേകമായി ഇറക്കിത്തന്ന, രുചികരമായ ഈ നല്ല ഭക്ഷണം കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെടാതെ, ഭൂമിയില്‍ അധ്വാനിച്ചാല്‍ മാത്രം മാത്രം ലഭിക്കുന്ന, എല്ലാവരും പൊതുവെ ഉപയോഗിച്ചു വരുന്ന താഴേകിട ഭക്ഷണം തന്നെ വേണമെന്നാണോ നിങ്ങളുടെ ആവശ്യം? വല്ലാത്ത അത്ഭുതം തന്നെ!
പിന്നെ, നിങ്ങളിപ്പോള്‍ ഈ ചോദിക്കുന്ന ചീര, പയറൊക്കെയില്ലേ, അത് ഈജിപ്തില്‍ മാത്രമല്ല ഏത് പട്ടണത്തിലും കിട്ടുമല്ലോ!
اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ
അതുകൊണ്ട് അവിടെ നിന്ന് പോന്നതിനെപ്പറ്റി സങ്കടപ്പെടേണ്ട. അവര്‍ വെച്ചുനീട്ടിയിരുന്ന ഉച്ഛിഷ്ടങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോള്‍ പരാതി പറയുകയല്ല വേണ്ടത്. അത് വിഡ്ഢിത്തമാണ്.
നല്ല മുന്തിയ ഭക്ഷണം ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് കിട്ടുന്നില്ലേ... ആരാണിവിടെ പട്ടിണി കിടക്കുന്നത്...? അടിമത്തത്തേക്കാള്‍ വലുതല്ലേ സ്വാതന്ത്ര്യം – ആ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള യാത്രയല്ലേ ഇത്. വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ട പരിശുദ്ധ ഭൂമിയിലേക്ക് പോവുകയല്ലേ നിങ്ങള്‍!?
ആ വാഗ്ദത്ത ഭൂമി സ്വീകരിക്കാന്‍ അങ്ങോട്ടുപോകുന്നിതിനിടയിലും, നിങ്ങളെ അടിമകളാക്കിവെച്ച് മൃഗതുല്യരായി കണ്ട ഈജ്പിതിലേക്കുതന്നെ, ഇതൊക്കെ തിന്നാന്‍ തിരിച്ചുപോവുകയാണോ വേണ്ടത്?
أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ
ദീനിയ്യായ വിഷയങ്ങളോടുള്ള ഇസ്രാഈല്യരുടെ നിലപാടാണിവിടെ മറ നീക്കിപുറത്തുവരുന്നത്-വയറിന്‍റെ കാര്യമാണ് ഒന്നാമത്തെ പ്രശ്നം; അതിനാണ് ആദ്യമായി പരിഹാരം കാണേണ്ടത്. ദീനും ദീനിയ്യായ മറ്റു കാര്യങ്ങളുമൊക്കെ രണ്ടാമത്.
ഇതേപോലെ മുറവിളി കൂട്ടുന്ന പലരും ഇന്നുമുണ്ട് അല്ലേ. ആത്മീയമായ കാര്യങ്ങള്‍ക്കും മറ്റും രണ്ടാം സ്ഥാനമേ ഉള്ളുവെന്ന് വാദിക്കുന്നവര്‍. ഒരു മുസ്ലിം ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെയല്ല ചിന്തിക്കേണ്ടതും പറയേണ്ടതും. വയറിനേക്കാള്‍ വലിയ എത്രയോ പ്രശ്നങ്ങള്‍ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടവനല്ലേ ഒരു വിശ്വാസി. പരലോകമാണവന്‍റെ വലിയ പ്രശ്നം.
വയറിന്‍റെ കാര്യം തീരെ നോക്കാതിരിക്കണമെന്നല്ല ഇപ്പറഞ്ഞത്. മഈശത്തിനുവേണ്ടത് അധ്വാനിച്ചുനേടിയെടുക്കുകതന്നെ വേണം. ജീവിതലക്ഷ്യം തന്നെ അതാകരുത് എന്നുമാത്രം.
ബനൂ ഇസ്റാഈലിന്റെ അവസ്ഥ മഹാപരിതാപകരമാണ്. നല്ല റാഹത്തുള്ള, അഭിമാനമുള്ള ജീവിതത്തിലേക്ക് അല്ലാഹു അവരെ കൈപിടിച്ചുയര്‍ത്തുമ്പോള്‍, ആ അവസരങ്ങള്‍ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയല്ല അവര്‍ ചെയ്യുന്നത്... ഓരോ സമയത്തും ധിക്കാരം കാണിക്കുകയാണ്.
ആത്മീയമായ കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് പ്രാധാന്യം കൊടുത്തില്ല. ജീവിതം ചിട്ടപ്പെടുത്തിയില്ല. സംസ്കാരസമ്പന്നരാകാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല.
കഠിനമായ മര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന അവര്‍, അവസരം കിട്ടുമ്പോഴെല്ലാം മറ്റുള്ളവരെ മര്‍ദ്ദിക്കാനാണ് മുതിരുന്നത്. കൂടുതല്‍ ധിക്കാരമനോഭാവം കാണിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.
ഈ ദുഷിച്ച സ്വഭാവം കാരണം അവര്‍ ചെന്നുചാടിയ മഹാനാശത്തെക്കുറിച്ചാണ് ഈ ആയത്തിന്‍റെ അവസാനം പരാമര്‍ശിക്കുന്നത്.
ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ
അല്ലാഹുവിന്‍റെ വചനങ്ങള്‍ തള്ളിക്കളയുന്ന ധിക്കാരികളായി മാറി. പ്രവാചകന്മാരെ കൊലപ്പെടുത്തുന്നവരായുംമാറി. അങ്ങനെ അല്ലാഹുവിന്‍റെ കഠിനമായ കോപത്തിന് വിധേയരായി. അച്ചടക്കവും അനുസരണയുമില്ലാത്ത, അതിക്രമകാരികളായി മാറി.
ഇത് എല്ലാവര്‍ക്കുമുള്ള പാഠമാണ്. അല്ലാഹുവിന്‍റെ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക് നന്ദി ചെയ്യാതെ, ധിക്കാരികളായി, താന്തോന്നികളായി ജീവിക്കുന്നവരുടെയെല്ലാം അനുഭവം ഇതുതന്നെയായിരിക്കും.
اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ
ഏതായാലും മൂസാ നബി(അ) അവരോട് പറഞ്ഞല്ലോ... നിങ്ങളിപ്പറഞ്ഞ സാധനങ്ങളൊക്കെ തിന്നണമെങ്കില്‍, ഈ മരുഭൂമിയില്‍ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട്, വല്ല നഗരത്തിലേക്കും പൊയ്ക്കൊള്ളൂ എന്ന്. എന്നാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് കഴിക്കാമല്ലോ എന്ന്.
പക്ഷേ, അവരുണ്ടോ അതിന് തയ്യാറാകുന്നു! തയ്യാറാകുമായിരുന്നെങ്കില്‍ മരുഭൂമിയില്‍ ഇങ്ങനെ അലഞ്ഞു തിരിയേണ്ടിവരില്ലായിരുന്നല്ലോ. ആദ്യമേ റബ്ബ് അവരോട് പറഞ്ഞതുപോലെ, വാഗ്ദത്ത രാജ്യത്തുചെന്ന് അമാലിഖക്കാരോട് യുദ്ധം ചെയ്ത്, അവരെ പരാജയപ്പെടുത്തി, അവിടെ സമാധാനം പുനസ്ഥാപിച്ച്, റാഹത്തായി കഴിയാമായിരുന്നല്ലോ. വെറുതെ തര്‍ക്കുത്തരം പറയുക, മൂസാ നബിعليه السلام യെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുക - ഇതു മാത്രമാണവര്‍ ചെയ്യുന്നത്.
وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ (അവരുടെമേല്‍ നിന്ദ്യതയും പതിതത്വവും മുദ്രയടിക്കപ്പെട്ടു) എന്നു പറഞ്ഞാല്‍, അഭിമാനവും അന്തസ്സുമില്ലാത്ത ഒരു സമുദായമായി അവര്‍ അധഃപതിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന് അര്‍ത്ഥം.
وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ (അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള കോപവും കൊണ്ട് അവര്‍ മടങ്ങുകയും ചെയ്തു) എന്നു പറഞ്ഞാല്‍, അവരുടെ ജീവിതത്തില്‍ ആകെ നേടാന്‍ കഴിഞ്ഞത് അല്ലാഹുവിന്‍റെ കോപം മാത്രമാണ് എന്നര്‍ത്ഥം.
ഇങ്ങനെ അല്ലാഹുവിന്‍റെ ശാപകോപങ്ങള്‍ ഏല്‍ക്കാനുള്ള കാരണങ്ങളാണ് പിന്നെ പറയുന്നത്- അല്ലാഹുവിന്‍റെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ അവര്‍ അവിശ്വസിച്ചു, ന്യായമില്ലാതെ നബിമാരെ കൊല്ലുകയും ചെയ്തു. ഇതു കൊണ്ടാണത്. അവര്‍ അനുസരണക്കേട് കാണിച്ചതും അതിക്രമം പ്രവര്‍ത്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നതും കാരണമാണത്.
ഇവിടെ പറഞ്ഞ ഈ നാലു കാരണങ്ങളില്‍ പ്രവാചകന്മാരെ വധിക്കല്‍ അല്ലാത്ത മറ്റു 3 കാര്യങ്ങളും മൂസാ നബി (عليه السلام) യുടെ കാലത്തുതന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു, പിന്നീടത് കൂടിക്കൂടിവരികയാണ് ചെയ്തത്.
പ്രവാചകന്മാരെ കൊല്ലാന്‍ തുടങ്ങിയത് മൂസാ നബി (عليه السلام) യുടെ കാലശേഷം കുറേ കഴിഞ്ഞാണ്.
وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ
ഇതിപ്പോ ഇന്ന് എല്ലാവര്‍ക്കും ബോധ്യമായ വിഷയമാണ്. ചരിത്രം പരിശോധിക്കുന്നവര്‍ക്കെല്ലാം മനസ്സിലാക്കാവുന്ന കാര്യവുമാണ്.
അന്തസ്സും അഭിമാനവുമുള്ള ഒരു സമുദായമായി ഈ ഭൂമിയില്‍ കഴിഞ്ഞ ചരിത്രം യഹൂദികള്‍ക്കുണ്ടായിട്ടില്ല.
അവര്‍ക്കൊരു രാജ്യമില്ലേ, സ്വന്തമായൊരു അസ്തിത്വമില്ലേ... എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചേക്കാം. അതിന്‍റെയൊക്കെ പിന്നാമ്പുറങ്ങള്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാവുന്നതല്ലേ..
കുറച്ചു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് ഫലസ്തീനില്‍ അവര്‍ സ്ഥാപിച്ച ഇസ്‌റാഈല്‍ രാഷ്ട്രം, നീതീകരിക്കാനാകാത്ത അധിനിവേശത്തിന്‍റെയും നരനായാട്ടിന്‍റെയും തുടര്‍ക്കഥകളുടെ ബാക്കിപത്രമാണ്. സ്വന്തം കാലുകളിലല്ല അവര്‍ നില്‍ക്കുന്നത്. ചില വന്‍ശക്തികളുടെ, ഇസ്‍ലാമിന്‍റെ ശത്രുക്കളുടെ സ്വാര്‍ത്ഥ താല്‍പര്യങ്ങളും സഹായങ്ങളുമാണ് അവരെ താങ്ങിനിറുത്തുന്നത്.
وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ
ഇസ്‌റാഈല്യരുടെ അനുസരണക്കേടിനും അതിക്രമത്തിനും ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ നിഷേധിച്ചതിനുമുള്ള പല ഉദാഹരണങ്ങളും ഖുര്‍ആനിലുണ്ട്. പക്ഷേ, പ്രവാചകന്മാരെ കൊലപ്പെടുത്തിയിരുന്നതായി, ഇവിടെ പൊതുവെ പറഞ്ഞതുപോലെയല്ലാതെ, പ്രത്യേകിച്ചൊരു സംഭവവും ഖുര്‍ആന്‍ പരാമര്‍ശിച്ചിട്ടില്ല.
അതേ സമയം അവരുടെയുടത്ത് നിലിവുള്ള വേദ പുസ്തകത്തില്‍-ബൈബ്ള്‍-അതിന് ഉദാഹരണങ്ങള്‍ പലതുമുണ്ടത്രേ. അത് പരിശോധിക്കുമ്പോള്‍ – ഇനി 87-ആം ആയത്തില്‍ നിന്നു മനസ്സിലാക്കാവുന്നത് പോലെ – പ്രവാചകന്‍മാരുടെ നേരെ ക്രൂരമര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ നടത്തുന്ന കാര്യത്തിലും, അവരെ മൃഗീയമായി കൊലപ്പെടുത്തുന്നതിലും അവര്‍ക്കൊരു പാരമ്പര്യം തന്നെയുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്.
ബൈബ്‌ളിലെ ചില ഉദാഹരണങ്ങള്‍ ചുരുക്കിപ്പറയാം:
”ഒരു ഇസ്‌റാഈലീ രാജാവായിരുന്ന ആബീലിന്‍റെ അക്രമവും മര്‍ദ്ദനവും ഭയന്ന് ഏലിയാ പ്രവാചകന്‍ (ഇല്‍യാസ് നബി عليه السلام) നാടുവിടേണ്ടി വന്നു. നാല്പത് ദിവസം മുഴുപ്പട്ടിണി സഹിച്ച്, നടന്ന് നടന്ന് ഒടുക്കം ഹോറേബ് (حُورَب) പര്‍വ്വതത്തിലെത്തി ഒരു ഗുഹയില്‍ പാര്‍ത്തു. അവിടെവെച്ച് ആ പ്രവാചകന്‍ യഹോവയോട് (അല്ലാഹുവിനോട്) ഇങ്ങിനെ സങ്കടപ്പെടുന്നു : യിസ്‌റാഈല്‍ മക്കള്‍ നിന്‍റെ പ്രവാചകന്മാരെ വാള്‍ക്കൊണ്ട് കൊന്നുകളഞ്ഞു. ഞാന്‍ ഒരുത്തന്‍ മാത്രം ശേഷിച്ചിരിക്കുന്നു. അവര്‍ എനിക്കും ജീവഹാനി വരുത്തുവാന്‍ നോക്കുന്നു. (1 രാജാക്കള്‍ 19-ല്‍ 8-10)
യഹൂദികള്‍ കൊന്ന രണ്ട് പ്രവാചകന്മാര് ആണ്
സകരിയ്യ നബി(عليه السلام), യഹ്‌യ നബി(عليه السلام).
യെഹൂദിയയിലെ രാജാവായ ഹെരോദയുടെ ദുര്‍ന്നടപ്പുകളെക്കുറിച്ച് ആക്ഷേപിച്ചതിനെതുടര്‍ന്നും, അവന്‍റെ ഒരു കാമുകിയായിരുന്ന ബാലയുടെ ആവശ്യമനുസരിച്ചും അവന്‍ യോഹന്നാന്‍റെ (യഹ്‌യാ നബിയുടെ) തലവെട്ടി തളികയില്‍ അവള്‍ക്ക് വെച്ചു കൊടുത്തു. (മാര്‍ക്കോസ് 6 ല്‍ 17-29)”
ഇസ്‌റാഈലീ രാഷ്ട്രമായിരുന്ന യെഹൂദിയ്യ (يَھُود ية) യില്‍ വിഗ്രഹാരാധനയെയും, വ്യഭിചാരത്തെയും ആക്ഷേപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത് നിമിത്തം യോവാശ് രാജാവിന്‍റെ കല്പന പ്രകാരം, യഹോവയുടെ ആലയത്തിന്‍റെ പ്രാകാരത്തില്‍ വെച്ച് അവര്‍ (ജനകൂട്ടം) സകരിയ്യാ (عليه السلام) നെ കല്ലെറിഞ്ഞു. അങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പിതാവ് തനിക്ക് ചെയ്തിരുന്ന ദയപോലും വകവെക്കാതെ അവര്‍ അദ്ദേഹത്തെ കൊന്നുകളഞ്ഞു. (2-ദിന വൃത്താന്തം 24-ല്‍ 20-23)
ഈ രണ്ടു കൊലയുമായും ബന്ധപ്പെട്ട് വിവിധ റിപ്പോര്‍ട്ടുകളുണ്ട്. പല അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളും ഈ റിപ്പോര്‍ട്ടുകളില്‍ കാണാവുന്നതുമാണ്.
ഇതു പോലെ വേറെയും സംഭവങ്ങള്‍ കാണാം.
സകരിയ്യ (عليه السلام), യഹ്‌യ (عليه السلام), ഈസ (عليه السلام), എന്നീ പ്രവാചകന്മാര് സ്വഹാബികളുടെ സദസ്സുകളിൽ അനുസ്മരിക്കപ്പെടുമായിരുന്നു.
ഒരിക്കൽ ഏതാനും സ്വഹാബികൾ നബിമാരുടെ ശ്രേഷ്ഠതകൾ പറയുകയായിരുന്നു. ഒരാൾ ഖലീലുല്ലാഹി ഇബ്രാഹിം (عليه السلام)ന്‍റെ മഹത്വങ്ങൾ വർണ്ണിച്ചു. മറ്റൊരാൾ കലീമുല്ലാഹി മൂസാ(عليه السلام) ന്‍റെ നേട്ടങ്ങൾ വാഴ്ത്തിപ്പറഞ്ഞു. മൂന്നാമതൊരാൾ റൂഹുല്ലാഹി ഈസാ(عليه السلام)നെ പുകഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
അങ്ങോട്ട് കടന്നുവന്ന നബി (صلى الله عليه وسلم) അതെല്ലാം കേട്ടു സന്തോഷിച്ചു. എന്നിട്ടിങ്ങനെ ചോദിച്ചു-ശഹീദ് ബ്നു ശഹീദ് എവിടെ? രക്തസാക്ഷിയുടെ മകൻ രക്തസാക്ഷിയെവിടെ?
സകരിയ്യ (عليه السلام) ന്‍റെ മകൻ യഹ്‌യ (عليه السلام)നെപ്പറ്റി എന്താണൊന്നും പറയാത്തത് എന്നാണ് ചോദ്യം.
ഇത്രയും കൂടി കൂട്ടിച്ചേർത്തു-‘പരുക്കൻ കമ്പിളി വസ്ത്രം ധരിക്കുകയും മരത്തിന്‍റെ ഇല ഭക്ഷിക്കുകയും പാപങ്ങൾ വന്നുപോകുമോ എന്ന് ഭയന്ന് സൂക്ഷ്മതയോടെ ജീവിക്കുകയും ചെയ്ത യഹ്‌യബ്നു സകരിയ്യയെ അനുസ്മരിക്കാത്തതെന്ത്?’
وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ
പ്രവാചകന്മാരെ കൊലപ്പെടുത്തുന്ന ആ പാരമ്പര്യം നബിصلى الله عليه وسلمയുടെ കാലത്തും അവര്‍ തുടര്‍ന്നുപോന്നു. തിരുനബി(صلى الله عليه وسلم)യെ വധിക്കാന്‍ നിരവധി തവണ മദീനയിലെ ജൂതന്മാര്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നല്ലോ. ഒന്നല്ല നിരവധി തവണ. വിഷം കൊടുത്ത് കൊല്ലാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. വിളിച്ചുവരുത്തി, വരുന്ന വഴിയില്‍ പാറക്കല്ലുരുട്ടിവിട്ട് കൊല്ലാന്‍ നോക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഇങ്ങനെ നിരവധി ശ്രമങ്ങള്‍ നടന്നിട്ടുണ്ട്. അല്ലാഹു അവിടത്തെ എപ്പോഴും സംരക്ഷിച്ചിട്ടുമുണ്ട്.
-------------------------------------------
ക്രോഡീകരണം: സി എം സലീം ഹുദവി മുണ്ടേക്കരാട്
കടപ്പാട്: ഫത്ഹ് ർ റഹ്മാൻ ഖുർആൻ മലയാള പരിഭാഷ (കെവി മുഹമ്മദ് മുസ്ലിയാർ), ഖുർആൻ മലയാള വിവർത്തനം (ഡോ. ബഹാഉദ്ദീൻ മുഹമ്മദ് നദ് വി), തഫ്സീർ ഇബ്നു കസീർ
Leave A Comment